شنیدن آوای امواج خروشان خزر از دور خوش است و برخی بومیان و محلی‌ها سال‌هاست که آرزوی رفتن به کنار دریا بر دلشان نشسته است و برخی نیز تصاویر دریای پرجاذبه خزر را یا از قاب رسانه می‌بینید و یا از دریچه دوربین و عکسی که سال‌ها به یادگار در اختیار دارند.
در طول نوار چند صد کیلومتری خزر کمتر جایی را می‌توان یافت که به‌راحتی بتوان ساحل و دریا را از کنار جاده به نظاره نشست و دیوارهای سیمانی و برج‌هایی که بر دریا سایه انداخته‌اند، طبیعت خدادادی را از مردمان حاشیه‌نشین خزر محروم کرده است.
دیر سالی نیست که آزادسازی حریم دریا را در بوق و کرنا کرده‌اند، روزگاری به‌صورت نمادین فنس‌ها و دیوارهای دولتی را تخریب می‌کردند و عکس‌های یادگاری می‌گرفتند و پس از پایان مراسم، متولیان و متصرفان، با ترفند و شگردی جدید، آرزوی به دریا رسیدن را برای مردم به رؤیا مبدل می‌کردند.
