چاپ کردن این صفحه

مرا معلم عشق تو شاعری آموخت

برای روز "معلم" منتخب سردبیر

توسط صفدر دوام/ روزنامه نگار 10 ارديبهشت 1400 449 0
سعدى شيرازى كه از او باعنوان پيامبر و معلم شعر فارسى ياد مى شود دربيتى از غزلى ارجمند مى گويد:

‎همه قبیله من عالمان دین بودند
‎مرا معلم عشق تو شاعری آموخت

در تعريف ابجد مصرع اول ( سال ٦٠٩) يعنى هنگام تولد شيخ اجل مى باشد، امّا اينكه اين بيت هم تلفيقى عاشقانه در ستايش جايگاه معلمى محسوب مى شود خود لطيف و دلنشين است.
سخت ترين نوشتن در ستايش روز معلم است، جايگاه رفيعى كه در واژه ها نمى گنجد و مشكلاتى كه در اين حرفه با بنيان پيش روى اهالى تعليم و تربيت است.
اقتضاى هنر روزنامه نگارى هم بيان مشكلات هر قشر در روزهاى نكوداشت از شغل آنها مى باشد هر چند معلمى را نمى توان در قالب شغل هم گنجاند كه به لحاظ معنوى با ديگر حرفه ها تفاوتى از كرانه تا بكرانه ديگر دارد.
براى اينكه اغراق در متن نشود بيان اين نكته باريكتر زمو نيز ضرورى ست كه تفاوت حقوق و مزاياى معلمان نسبت به ديگران هم زمين تا آسمان است.
در تقويم فرهنگى، اجتماعى و هنرى ما بسيار پررنگ نام و عناوين حرفه هاى مختلف جامعه و بزرگداشت آنها قابل توجه و البته تكريم است امّا بيشتر اين عناوين به نكوداشت يك روزه در طول سال تمام مى شود و دوباره صاحب آن پيشه براى يكسال خود مى ماند و هزاران مشكل پيش رويش.
روز گارگر، روز معلم، روزخبرنگار، روز پرستار و دهها روز ديگرِ گنجانده شده در تقويم ملّى ما هميشه با تبليغى و سخنان دلنشينى كه اكنون هم با وجود گسترش فضاى مجازى هزينه اى ندارد، پشت سر گذاشته مى شود و همچنان دردها و غصه ها باقى مى مانند.
همين ديروز روز كارگر بود و امروز روز معلم؛ دو روز از دو قشر مؤثر در جامعه ما كه بر حسب اتفاقى مبارك نامشان به ترتيب در تقويم گنجانده شده است؛ كارگرى كه چرخ عظيم توليد، صنعت كشور با دستان پرتلاششان در حركت است و معلمانى كه به تعبير هميشگى در پى تعليم و تربيت آينده سازان كشور هستند.
در طول سال همين دو قشر بارها تجمعاتى براى رسيدن به مطالبات بحق خود در مقابل ادارات اجرايى و نهاد قانونگذارى دارند و اين قصه پرغصه هميشه ادامه داشته است.
نه اينكه بخواهم اجراى سياست هاى مناسب اقتصادى نظير نظام هماهنگ و دهها مورد ديگر براى جامعه معلمان كشور منكر شوم امّا بدون تعارف جايگاه رفاهى معلمين ما در كشور همچنان در شأن نظام تعليم و تربيت ما نيست.
تكريم معلم همواره آميخته با فرهنگ عمومى مردم ما بوده و هميشه خواهد بود از اين رهگذر تا ارتقاء جايگاه معلمين جامعه مان راه درازى در پيش داريم و اين مهم نيازى شگرف به آسيب شناسى دارد.
بايد اين نكته را شكافت كه چرا دانش آموزى كه در سالهاى واپسين خدمت يك معلم در كلاس درس او بوده است طى يكسال با حرفه اى غيرادارى سه برابر حقوق معلمان درآمدزايى دارد و معلمى كه سه دهه از عمر خود را براى تعليم فرزندان اين مرز و بوم وقف كرده است؛ پس از بازنشستگى تازه اول راه است و در پى شغلى ديگر كه كفاف هزينه روزمره اش بدهد؟!
مصوبات تشويقى متعددى از سوى نمايندگان ادوار مجلس شوراى اسلامى براى كاركنان بسيارى از وزارت خانه ها تعريف و تصويب شده است در اينجا بايد تكاپو كرد كه سياست هاى تشويقى براى معلمان در دوران خدمت و پس از آن براى فرزندانشان در چه سطحى است و آيا اين تسهيلات با ديگر وزارت خانه ها همسان است؟؛ اين پرسشى ست كه بدون بررسى براى پرسشگران روشن است.
براى رسيدن به افق هاى روشن نيازى به شعارهاى رنگارنگ بدون عمل در كشور نيست همين اندازه كافى ست كه به جايگاه علم توجه بيشتر شود چنانكه نهال بنيان علمى هر جامعه را معلمين آن جامعه مى كارند براى همين تكريم و تشخص دادن به معلمين جامعه موجب رويش درختان تنومند علم و دانش در سطح كشورمان خواهد شد كه به تعبير ناصرخسرو قباديانى چرخ نيلوفرى را به سيطره مان خواهد آمد كه سروده است:
چو تو خود کنی اختر خویش را بد
مداراز فلک چشم نیک اختری را
درخت تو گر بار دانش بگیرد
به زیر آوری چرخ نیلوفری را

شماره روزنامه:7183
این مورد را ارزیابی کنید
(2 رای‌ها)
آخرین ویرایش در شنبه, 11 ارديبهشت 1400

موارد مرتبط