برای ورود به بسیاری از موضوعات نیازمند این هستیم که به سراغ تعارف برویم زیرا در غیر این صو.رت در گرداب سفسطه دچار گونه ای دور باطل می شویم . اگر ما بخواهیم دستاورد تلاش های خود را فهرست کنیم ابتدا باید به تعریفی که از دستاورد ارائه می شود رجوع کنیم ! دستاورد به نتایجی اطلاق می شود که به هدفگذاری ها نزدیک باشد . برای نمونه هدف از راه اندازی مدارس غیر دولتی ، بهره گیری از توان بخش خصوصی برای پاسخگویی به نیازهای آموزشی و تربیتی دانش آموزان با کمترین هزینه و بهرترین نتیجه بوده است اما وقتی می بینیم بسیاری از مدارس غیر دولتی صرفا با هدف کسب درآمد ، تاسیس و اداره می شوند و دانش آموزان فارغ التحصیل از برخی مدارس غیردولتی توان علمی بالایی ندارند و مدیران این مدارس بعضا از دبیران و معلمان می خواهند که به هر شکل ممکن نمره قبولی به دانش آموز بدهند و تعامل با دانش آموز به گونه ای نباشد که آنها رغبتی به ادامه تحصیل در این مدرسه نداشته باشند و به مدرسه دیگری بروند ، نمی توانیم مدعی رسیدن به دستاوردهایی قابل اعتنا در بحث راه اندازی مدارس غیر دولتی باشیم مگر این که بخواهیم بگوییم آنچه در این میان برای دولت اهمیت داشته کاهش سرانه پرداختی دولت بابت دانش آموزان تحت پوشش تحصیل رایگان بوده است .
وقتی شورایی تشکیل می شود تا نخبگان سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و برخوردار از توان کارشناسی بالا و پای بند به منافع ملی به چنین شورایی راه یابند تا بر اساس تشخیص صحیح در پیوند با مصالح ملی به تصمیمات بزرگ برسند و به تصویب قوانین راهگشا بپردازند ، انتظار این است که تصمیم گیری ها برای بودجه بندی و ارائه ی طرح و بررسی لوایح به گونه ای نباشد که نمایندگان از تصمیمات بزرگ گرفته شده اظهار بی اطلاعی کنند و شخصی مانند حاجی بابایی بگوید مجلس تاکنون طرحی را به سرانجام نرسانیده که به نفع مردم باشد !
در واقع آنچه مشخص می کند که مجلس شورای اسلامی دستاوردی داشته و کشور به اهداف مورد نظر از تاسیس چنین مجلسی رسیده ، ارائه ی آمار مرتبط با تعداد جلسات تشکیل شده و یا قوانین مصوب و یا بیانیه های به امضاء رسیده و سفرهای خارجی نمایندگان و استیضاح های صورت گرفته نیست بلکه باید دید مجلس چه نقشی در رویدادها ، تامین منافع ملی ، تصمیمات بزرگ و نتایج درخشان داشه است ؟
گاهی ما این گونه وانمود می کنیم که مثلا در تولید محصولات کشاورزی در مقایسه با گذشته پیشرفت داشته ایم اما وقتی یک کارشناس می خواهد چنین ادعایی را مورد تجریه و تحلیل قرار دهد تنها به تناژ محصول تولید شده و میزان صادرات توجه نمی کند بلکه مواردی مانند میزان آب مصرف شده ، کیفیت محصول به عمل آمده و همچنین استانداردهایی که می باید در مراحل کاشت و داشت و برداشت رعایت می شده نیز توجه خواهد کرد تا نهایتا به این نتیجه برسد که تولید کدام محصول با توجه به میزان آب بری در منطق خشک و نیمه خشک مقرون به صرفه بوده است زیرا دستاورد زمانی خودنمایی می کند که ما دریابیم در برابر چیزی که به دست آورده ایم چه چیزی گرفته ایم بدون آن که بخواهیم مردم را به جهانی دیگر حواله دهیم زیرا ماموریت مجلس و دولت و در مجموع قوای سه گانه حل و فصل امور دنیایی مردم است !
از این رو ما هر گاه از دستاورد سخن می گوییم قبل از آن باید بگوییم که دستاوردها چه نسبتی با هدفگذاری های اولیه و شعارها و و عده های انتخاباتی داشته اند !
امروزه اگر کسی با هدف توجیه اختصاص هزینه های میلیاردی به برخی از موسسات و نهادهای به ظاهر فرهنگی مدعی شود که این موسسات دستاوردهای فراوانی داشته اند ، هیچ آدم منصف و در عین حال کارشناسی سخنان او را تایید نمی کند زیرا اولین چیزی که پس از شنیده شدن واژه دستاورد به ذهن خطور می کند ، تحقق موارد هدفگذاری شده در اساسنامه آن نهاد فرهنگی است !
بر اساس واقعیت های بیرونی جامعه که کاملا در تضاد با اهداف تعریف شده ی بسیاری از موسسات فرهنگی است به جرات می توان گفت که نهادهای فرهنگی خصوصا کانون ها و موسساتی که در راستای موازی کاری با نهادهایی نظیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاسیس شده اند کمترین اثرگذاری و خروجی را داشته اند تا جایی که سر و صدای برخی از نمایندگان مجلس و دولت را هم درآورده اند .
این که ما هزاران میلیارد تومان هزینه کنیم تا کارهایی را به سرانجام برسانیم که مفید هم نبوده و بعد چندین برابر پولی که صرف چنین کارهایی کرده ایم را صرف تبلیغات و توجیه رفتار غلط خود کنیم مانند این است که چاهی خالی را با آب پر کنیم و دوباره دلوی بیندازیم تا آب ریخته را بالا بکشیم و باز هم عبرت نگیریم و با تکرار اشتباهات تنها هدفمان حفظ برخی سمت ها و عناوین و پایداری فهرست حقوق های آنچنانی باشد ! به این می گویند دور باطل.