بر اساس یک محاسبه، فتح بابِل، بزرگترین شهر دنیای قدیم، توسط ارتش هخامنشی در روز ۲۹ اکتبر سال ۵۳۹ قبل از میلاد انجام شده است بر این مبنا تاریخ‌گذاری روز این اتفاق، یک لوحه گِلی کهن به اسم «رویدادنامه نبونید» یا «نبونید و کوروش» است که هم اکنون در موزه بریتانیا نگهداری می‌شود.
در این لوحه گلی، سالشماری از وقایع دوران سلطنت پادشاهی نَبونید (آخرین شاه بابِل) از سال ۵۵۶ ق‌م تا فتح بابل توسط کوروش در هفدهمین سال سلطنت او، و وقایعی نظیر سوگواری کورش بر همسرش در سال (۵۳۹ ق‌م) به خط میخی ضبط شده و با گزارش نصب کمبوجیه به حکومت بابل در (۵۳۸ ق‌م) تمام می‌شود.
گزارشی که این لوح از فتح بابِل می‌دهد با گزارش‌های هرودوت و دیگر نوشته ها در رابطه با این رویداد تفاوت هایی دارد، با این حال تاریخ دقیقی برای روز ورود کوروش به بابل طبق تقویم مرسوم و معتبر در همان زمان ثبت شده است که : «در ماه اَرَخسمنو (=ماه هشتم)، روز سوم کوروش به بابل اندر آمد. شاخه‌های سبز در برابر (=زیر پای او) گسترده شد.» (صفحه ۱۴ از کتاب فرمان «کوروش بزرگ» عبدالمجید ارفعی، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۹) در گاهشماری بابلی این نکته قابل تأمل هست که تقویم آنها شمسی-قمری بوده است و طول سال را بر اساس گردش فصول و طول ماه را بر اساس چرخش ماه محاسبه می‌کردند از این رو تاریخ این رویداد تردیدی در نگاه مورخان ایجاد کرده، هر چند نکوداشت و یادکرد تاریخ باستان و باعظمت ایران را باید به فال نیک گرفت.
«منشور حقوق بشر» كوروش که نخستین و کهن ترین اعلامیه حقوق بشر به شمار می رود در بیان حقوق افراد، ملل و چگونگی تأمين آن انتشار يافته است، بر این اساس این منشور نامه تاریخی بنیاد يك دولت مشترك المنافع جهانی و هر سازمان بين المللی به شمار می‌آيد.
حقوق انسان از دیدگاه کوروش که همان زمان مکتوب شده در این «استوانه کوروش» بیان گردیده است.