در حالی که قرن بیست‌ویکم به درستی "قرن آسیا" نام گرفته، اقتصاد کشورهای آسیایی همچنان در مسیر تحول و رقابت قرار دارد. از قدرت‌نمایی چین و هند در صحنه جهانی گرفته تا چالش‌های اقتصادی در کشورهای جنوب شرق آسیا و بحران‌های ساختاری در غرب این قاره، تصویر اقتصادی آسیا متنوع و چندوجهی است
. چین: اقتصاد در دوران بازتعریف چین که دومین اقتصاد بزرگ جهان است، پس از عبور از پاندمی کرونا و بحران‌های زنجیره تأمین، اکنون با چالش‌هایی مانند رکود بازار املاک، کاهش رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) و خروج سرمایه مواجه است. رشد اقتصادی این کشور در نیمه اول سال ۲۰۲۵ به حدود 5/4 درصد کاهش یافته که نسبت به دهه گذشته کاهشی چشمگیر است. با این حال، سرمایه‌گذاری گسترده در فناوری‌های نوین مانند هوش مصنوعی و انرژی‌های تجدیدپذیر، همچنان آینده‌ای امیدوارکننده برای این کشور ترسیم می‌کند.
هند: جهش جمعیتی، شتاب اقتصادی هند، که اکنون پرجمعیت‌ترین کشور جهان است، در حال تبدیل شدن به موتور رشد اقتصادی آسیاست. رشد اقتصادی هند در سال جاری به حدود 8/6 درصد رسیده که در میان اقتصادهای بزرگ جهان بی‌نظیر است. توسعه زیرساخت‌ها، دیجیتال‌سازی، و افزایش جذب سرمایه خارجی، نقش مهمی در این رشد ایفا کرده‌اند. با این حال، نابرابری اقتصادی، بیکاری جوانان و چالش‌های زیست‌محیطی همچنان موانع مهمی در مسیر توسعه هند است
ژاپن و کره جنوبی همچنان از لحاظ فناوری در صدر قرار دارند، اما با مشکل پیر شدن جمعیت و کاهش نرخ رشد اقتصادی روبه‌رو هستند. دولت ژاپن با بسته‌های حمایتی مالی سعی در تحریک اقتصاد دارد و کره جنوبی نیز با تمرکز بر صادرات فناوری پیشرفته و خودروهای الکتریکی در حال حفظ موقعیت رقابتی خود در بازارهای جهانی است.
در جنوب شرق آسیا میان فرصت و آسیب‌پذیری کشورهایی مانند اندونزی، ویتنام، مالزی و فیلیپین شاهد رشد اقتصادی پیوسته‌ای هستند، به‌ویژه ویتنام که به یکی از قطب‌های تولید در آسیا تبدیل شده است. با این حال، این کشورها نسبت به نوسانات اقتصاد جهانی، افزایش نرخ بهره در آمریکا و تغییرات اقلیمی آسیب پذیر به نظر می رسند
کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات و قطر تلاش می‌کنند اقتصاد خود را از وابستگی به نفت رها کنند. پروژه‌هایی مانند ویژن ۲۰۳۰ عربستان، تمرکز بر گردشگری، و انرژی‌های نو، نشان از حرکت به‌سوی اقتصادی متنوع‌تر دارد. با این حال، بی‌ثباتی‌های ژئوپلیتیک همچنان تهدیدی برای سرمایه‌گذاری و توسعه است .
اقتصاد آسیا دیگر تنها در گرو صادرات و نیروی کار ارزان نیست. این قاره اکنون ترکیبی از اقتصادهای سنتی و نوآورانه را ارائه می‌دهد. درحالی‌که رقابت میان کشورهای آسیایی برای جذب سرمایه و فناوری رو به افزایش است، موفقیت بلندمدت آنها به توانایی در مدیریت چالش‌هایی مانند تغییرات اقلیمی، نابرابری اجتماعی، و تحولات ژئوپلیتیک وابسته خواهد بود
. اقتصاد ایران در دهه گذشته زیر سایه تحریم‌های بین‌المللی، کاهش درآمدهای نفتی و بی‌ثباتی سیاست‌های اقتصادی قرار داشته است. نرخ تورم در ایران در نیمه اول سال ۱۴۰۴ (۲۰۲۵) به حدود ۴۵ درصد رسیده و نرخ بیکاری نیز در میان جوانان همچنان بالاست. کاهش ارزش ریال، محدودیت دسترسی به منابع مالی خارجی، و فساد ساختاری، مانع جذب سرمایه‌گذاری و رشد پایدار شده‌اند. با این حال، بخش‌هایی مانند فناوری بومی، انرژی‌های جایگزین، و صادرات غیرنفتی (مانند محصولات پتروشیمی و معدنی) در حال رشد هستند. در صورت بازگشت به مذاکرات بین‌المللی و گشایش‌های دیپلماتیک، امکان تغییر مسیر اقتصادی ایران وجود دارد، هرچند این تغییر نیازمند اصلاحات ساختاری جدی و شفاف‌سازی اقتصادی است .
ترکیه، به‌عنوان یکی از اقتصادهای نوظهور و دروازه ارتباطی اروپا و آسیا، در سال‌های اخیر با بحران‌های متعددی روبه‌رو بوده است. تورم بالا—که در اوایل ۲۰۲۵ به ۶۰ درصد رسید و کاهش شدید ارزش لیر، قدرت خرید شهروندان را به‌شدت کاهش داده است. با وجود این بحران‌ها، دولت ترکیه همچنان تلاش دارد با افزایش صادرات، تقویت گردشگری، و جذب سرمایه خارجی، وضعیت اقتصادی را بهبود بخشد. از سوی دیگر، پروژه‌های عمرانی عظیم، زیرساخت‌های حمل‌ونقل و انرژی، و موقعیت استراتژیک ترکیه به‌عنوان مسیر تجاری، همچنان این کشور را برای سرمایه‌گذاران بین‌المللی جذاب نگه داشته است. با این وجود، تداوم بی‌ثباتی پولی و مداخلات سیاسی در نظام بانک مرکزی، تهدیدی جدی برای رشد پایدار ترکیه محسوب می‌شود.
