نکته اول)
يکي از نزديکان محمود رضا خاوري (مدير عامل وقت بانک سپه) در خاطره اي ميگويد : در سفري "وقت نماز که شد آقاي خاوري اصرار کرد که در اولين روستا توقف کنيم و بعد از اقامه نماز به راه خود ادامه دهيم. از جاده اصلي خارج شديم و در مسجد کوچکي در يک روستاي دور افتاده، نماز را به امامت آقاي خاوري اقامه کرديم." پس از آن به بم رفتيم و خاوري روي ويرانه هاي شهر کلي اشک ريخت.
نکته دوم)
لطفا به تصوير بالا نگاه کنيد!
پاکبان شيرازي سحرگاه سرد پاييزي، در جريان کار روزانه خود براي دقايقي وضو ميگيرد و در خلوت حاشيه خيابان قصردشت، نماز اقامه ميکند.
نتيجه گيري اخلاقي)
"نماز" يک امر اعتقادي، برخاسته از دل، رابطه اي ميان مخلوق و خالق و محصول خودشناسي و خداشناسي است.
نماز در ادارات و دستگاه هاي دولتي ما، با تاکيد و بخشنامه و ترس و ريا راه به جايي نميبرد چرا که نماز را بايد اقامه (برپا) کرد نه خواند!