سرنوشت غم‌انگیز تالاب‌های فارس همچون بیمار در حال احتضاری است که معلوم نیست صرف هزینه‌های زیاد هم بتواند، کمکی به احیای آن‌ها کند. خشکسالی و کاهش شدید ریزش آب، که به ابربحران و مشکل امروز و آینده ایران تبدیل شده است، در کنار بی‌مبالاتی و کوتاهی‌های مسئولان و مردم، جان کشورمان را تهدید می‌کند؛ اما آنچه نباید فراموش كرد، این است كه بهره‌برداری نامناسب، بی‌تدبیری، ناكارآمدی و ده‌ها دلیل دیگر وجود داشته و دارد، كه اجازه نداده است، حیات از دست رفته تالاب‌ها دوباره برگردد. تالاب‌ها بخش مهمی از دارایی‌های هر کشور محسوب می‌شوند اما متاسفانه در ایران هنوز ارزش این عرصه‌ها مغفول مانده است تا آن‌جا که ستاد حفاظت از محیط زیست، تفاهم‌نامه‌ای با منابع طبیعی، جهاد کشاورزی‌ و آب منطقه‌ای منعقد نموده و زمانبندی برای اجرای برنامه‌ها مشخص شده، اما تاکنون با این عنوان، که اعتبار خاص می‌خواهد و ردیف اعتباری برای احیای تالاب‌ها ندارند، هیچ اقدامی صورت نگرفته است؛ در حالی که این مهم باید از همان اعتبارات معمول انجام شود، چون اگر تالاب‌ها از بین بروند، به مرور اراضی ما هم از بین خواهند رفت.

معاون حفاظت محیط زیست فارس در خصوص ارزش تالاب‌ها می‌گوید: ارزش اول تالاب‌ها به دلیل کاهش مخاطراتی مانند کنترل سیلاب است. همچنین کاهش و کنترل آلاینده‌های آب، تامین آب، تفرج و توریسم، تنظیم و حفظ تنوع زیستی، تولید مواد غذایی و صنایع دستی، ارزش‌های فرهنگی، تعدیل گازها مانند کربن و تعدیل‌کنندگی گرمایش اقلیم، عدم ایجاد منبع ریزگرد و طوفان‌های نمکی و برخی موارد دیگر هستند.

 

 

ارزش هر هکتار تالاب، بسته به نوع آن، حداقل پنج برابر و حداکثر ۲۰ برابر یک هکتار زمین کشاورزی است؛ در حالی که متوسط مصرف آب سالیانه هر دو نیز تقریباً یکی است و این آمار نشان می‌دهد که از نظر ارزش اقتصادی نیز دغدغه کشور برای پاسداری و حراست از تالاب‌ها باید بسیار بیشتر از توسعه کشاورزی باشد؛ در حالی که تاکنون این گونه نبوده است و تالاب‌ها به عنوان دارایی و ثروت فراموش‌شده قلمداد شده‌اند و این وضعیت تنها به دلیل عدم شناخت ارزش واقعی تالاب‌هاست که منجر به دست‌درازی به محیط تالاب‌ها و کوتاهی در تامین حق‌آبه زیست محیطی آن‌ها شده است.

اما این حق‌آبه تالابها که از آب‌های درون سرزمینی تغذیه می‌شوند، به کجا رفته است؟

البته از مجموع چالش‌های تهدیدکننده تالاب‌ها، اولین و مهمترین مساله تامین نشدن حق‌آبه است اما مشکلات دیگری مانند ساخت و سازهای توسعه‌ای مثل جاده و یا ایجاد مراکز کشف و استخراج نفت و گاز، آلودگی ناشی از ورود پساب‌ها و فاضلاب‌های کشاورزی و صنعتی، تعدی و تجاوز به حریم تالاب‌ها و تغییر کاربری اراضی تالابی نیز از مشکلات بعدی هستند که تاکنون به صورت جدی مورد توجه قرار نگرفته‌اند.

 

 

به گفته معاون محیط زیست فارس در مورد تامین حق‌آبه تا سال‌های پیش، روشن نبودن مقدار حق‌آبه و نداشتن الزام قانونی دستگاه متولی آب یعنی وزارت نیرو بهانه‌ای بود تا پایین دست‌ترین نقطه رودخانه‌ها که تالاب‌ها هستند، در اولویت آخر قرار بگیرند و از حق‌آبه خود محروم شوند؛ اما هم‌اکنون نیز با وجود اینکه حق‌آبه تالاب‌ها دقیقا مشخص شده و دستگاه متولی آب موظف به تامین حق‌آبه شده است؛ اما پس گرفتن حق‌آبه تالاب‌ها از حق‌آبه‌داران بسیار سخت و دشوار و بلکه غیرممکن شده است.

 

 

 

نبی‌اله مرادی با بیان اینکه درد اصلی چیز دیگری است؛ گفت: مشکل اساسی‌تر این است که توسعه فعالیت‌های آب‌بر از نوع کشاورزی در بالادست رودخانه‌های منتهی به تالاب‌ها، هنوز به شدت ادامه دارد و در بالادست رودخانه‌ها، ساختن سازه‌ها و بذل و بخشش حق‌آبه تالاب‌ها به بخش‌های دیگر رواج دارد و هیچ چشم‌اندازی از تغییر رویکردها و مدیریت زیست محیطی دیده نمی‌شود و جای تاسف است که همچنان باید نگران تالاب‌ها و آینده آن‌ها باشیم و تا تغییری در این رویکرد مشاهده نشود، رفتن به سراغ راهکارهای دیگر بی‌معنا است.

به گفته معاون محیط زیست فارس مرگ تالاب‌ها، مرگ بسیاری از موجودات و جانوران و گیاهان و مرگ یک سرزمین است.

از چند سال گذشته، فعالان محیط زیست به دنبال راه چاره‌اند تا اندک رمق مانده در جان برخی تالاب‌ها را حفظ کنند که به نظر می‌رسد برای این فعالیت‌های دلسوزانه کمی دیر شده باشد و شاید بتوان با پر کردن چاه‌های غیرمجاز تا حدی به تغذیه تالاب‌ها کمک کرد، اما با چاه‌های مجاز بدون کنتور که بیش از حد مجاز، آب برداشت کرده و شیره جان زمین را می‌مکند، یا با سدهای بالادست که کارشناسی نشده احداث شده‌اند، چه باید کرد؟

امروز امید دوستداران محیط زیست به توجه مسئولین به معیارهای پذیرفته‌شده جهانی است تا با نگرشی علمی در اولویت قرار دادن تخصیص آب زیست محیطی رودخانه‌ها و تالاب‌ها، بر نیاز بخش‌های کشاورزی و صنعت، این ثروت‌ها و جاذبه‌های طبیعی کشور بتوانند حق‌آبه طبیعی و مصوب خود را دریافت کنند و بعد از حل این مساله است که توجه به دیگر مشکلات و حل تدریجی آن‌ها اهمیت می‌یابد و رفع این مسائل می‌تواند نفسی تازه به تالاب‌های کشور بدمد و زخم تالاب‌ها را ترمیم کند و دردشان را تسکین دهد.

 

 

مدیرکل دفتر حفاظت و احیای تالاب‌های سازمان حفاظت محیط زیست پیش از این در گفت‌وگو با ایسنا اعلام کرده بود که تالاب‌های بزرگی مثل گاوخونی، بختگان و پریشان به دلیل عدم تخصیص آب محیط زیستی و کشاورزی ناپایدار در حوضه و تغییرات اقلیمی در بحران هستند و باتوجه به وضعیت بحرانی این تالاب‌ها انتظار می‌رود با هماهنگی ارگان‌ها و دولت جدید، مدیریت منابع و مصارف آب در حوضه آبخیز تالاب‌ها، آمایش سرزمین در طرح‌های توسعه وابسته به منابع آب، بازنگری در اسناد تخصیص منابع و مصارف آب و تخصیص کامل حق‌آبه‌های زیست‌محیطی تالاب‌ها در نظر گرفته شود چرا که این گونه اقدامات به بهتر شدن وضعیت تالاب‌ها در پایاب این حوضه‌ها کمک خواهد کرد.

 

 

خشک شدن تالاب‌ها علاوه‌بر اثرات منفی اکولوژیکی چون؛ کاهش سفره‌های آب زیرزمینی، کاهش تنوع زیستی، برهم خوردن تعادل در چرخه آب و تشکیل کانون گرد و غبار؛ اثرات منفی اجتماعی همچون؛ تحت تاثیر قرار گرفتن معیشت مردم محلی با تاثیر منفی بر میزان تولید محصولات کشاورزی و به دنبال آن مهاجرت به شهرها را به دنبال دارد و همه این‌ها خطرات نگران‌کننده‌ای است که از طرف مردم و مسئولین جدی گرفته نشده است.

 

به گفته مدیرکل حفاظت محیط زیست فارس، تاکنون ۱۸ جلسه ستاد احیای تالاب‌های استان تشکیل شده است که پیگیری پر و مسلوب‌المنفعه نمودن چاه‌های غیرمجاز، پیگیری کنتوردار نمودن چاه‌های مجاز حوضه آبخیز تالاب‌های استان، تصویب نقشه راه احیای تالاب‌های بختگان، طشک و کمجان، همچنین پیگیری تخصیص و رهاسازی نیاز آبی تالاب‌های بختگان و طشک از سدهای بالادست، از مهمترین مصوبات این ستاد بوده است؛ اما این فعالیت‌ها جوابگوی حجم خسارت‌های وارده به تالاب‌ها نیست.

*تاکنون اقدامی بر اصلاح الگوی کشت و کاهش سطح زیر کشت در حوضه آبخیز تالاب‌های استان صورت نگرفته است*

 

عطا پورشیرزاد، اصلاح الگوی کشت و کاهش سطح زیر کشت در حوضه آبخیز تالاب‌های استان را یکی از مصوبات ستاد احیای تالاب‌های استان عنوان کرد که اجرای آن بر عهده سازمان جهاد کشاورزی استان است و علی‌رغم پیگیری‌ها، تاکنون اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.

وی تعداد کنتورهای هوشمند نصب‌شده بر روی چاه‌های مجاز کشاورزی استان در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ در حوضه تالاب مهارلو و بختگان را به ترتیب ۸۳۳ و ۲۱۳۷ مورد و حوضه تالاب پریشان را ۱۹۶ و ۴۲۷ مورد عنوان کرد. پورشیرزاد همچنین تعداد چاه‌های غیرمجاز  شناسایی، پر و مسلوب‌المنفعه شده در سال ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ در حوضه تالاب مهارلو و بختگان را به ترتیب ۱۲۱۸ و ۱۵۹۹ مورد و در حوضه پریشان ۹۵ و ۱۲۹ مورد اعلام کرد. به گفته این مدیرمسئول، واحدهای صنعتی موظفند نسبت به راه‌اندازی سیستم تصفیه فاضلاب اقدام نمایند به نحوی که خروجی تصفیه‌خانه، استانداردهای ورود به منابع پذیره (آب‌های سطحی، آب‌های زیرزمینی و یا آبیاری کشاورزی درختان غیرمثمر) را تامین نمایند که به دلیل بحران آب و ضرورت استفاده بهینه از آن، قطعا محیط زیست با استفاده مجدد پساب‌های تصفیه شده به ویژه در صنایع کاملا موافق است، البته واحدهای صنعتی برای استفاده از این پساب نیاز به تصفیه تکمیلی دارند که لازمه آن حمایت و همکاری مسئولین و دستگاه‌های مرتبط است.

 

 

وی اضافه کرد: از ۱۴ تالاب استان، ۵ تالاب پریشان، ارژن، طشک، بختگان و کمجان عضو کنوانسیون بین‌المللی رامسر و تالاب پریشان و ارژن، از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره یونسکو در ایران هستند که خشکی به این تالاب‌های بزرگ و بین‌المللی فارس هم رحم نکرده است؛ خشکسالی و کمبود و نبود بارش گرچه از عوامل خشکی این تالاب‌ها به شمار می‌رود؛ اما حفر بی‌شمار چاه‌های مجاز و غیرمجاز و برداشت بی‌حساب آب از سفره‌های زیرزمینی مهم‌ترین عامل وضعیت اسف‌بار این تالاب‌ها است.

 

مدیرکل حفاظت محیط زیست فارس درخصوص آخرین وضعیت تالاب‌های استان گفت: تقریبا در دو دهه اخیر آمار بارندگی فارس کمتر از حد نرمال بوده که این امر موجب خشکی گسترده در سطح استان شده است و رودخانه‌های دائمی و تالاب‌های فارس از اثرات این بی‌بارشی در امان نمانده‌اند، به نحوی که تقریبا همه تالاب‌های استان یا به کلی خشک شده‌ و یا در آستانه خشکی قرار دارند.

 

وی افزود: در حال حاضر از ۱۴ تالاب استان، ۶ تالاب پریشان، بختگان، کمجان، کافتر، هرم‌‌وکاریان و برم‌فیروز به طور کامل خشک هستند؛ ۲ تالاب طشک و هیرم با رطوبت نسبی در وضعیت نمناک قرار دارند؛ ۳ تالاب ارژن، پاقلات و دشت‌کنار با ۱۰ و ۵ درصد در سطح محدودی آبگیری شده‌اند، دو تالاب هفت‌برم و مهارلو با ۳۰ درصد آبگیری و تالاب برم‌شور با ۴۰ درصد آبگیری، وضعیت نگران‌کننده تالاب‌های فارس است.

 

 

پورشیرزاد اضافه کرد که دو تالاب خشک‌شده پریشان و کافتر که روزگاری از تالاب‌های آب شیرین و منشاء حیات و رونق منطقه بودند، به‌شدت خشک شده‌اند؛ به گونه‌ای که در شرایط موجود و با مدیریت‌های سرزمینی فعلی، نمی‌توان به احیا و حیات دوباره آنها امید داشت.

 

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان با اشاره به وضعیت بارندگی‌ها گفت: با توجه به شرایط موجود، شکل‌گیری کانون‌های گرد و غبار و طوفان‌های نمکی در اطراف تالاب‌ها به‌ویژه بختگان و پریشان و فرونشست‌های گسترده‌تر دور از ذهن نیست.

 

 

پورشیرزاد خاطرنشان کرد که علیرغم الزام قانونی در تامین حق‌آبه تالاب‌ها توسط وزارت نیرو به‌ عنوان متولی مدیریت منابع آب، توجه و علاقه‌مندی از طرف وزارت نیرو دیده نمی‌شود، در حالی که طبق قانون، وزارت نیرو مکلف است از ظرفیت آبی حوضه آبخیز تالاب‌ها پس از تخصیص آب شرب، نیاز آبی تالاب‌ها را تامین کرده و تخصیص دهد، درحالی که در عمل چنین اتفاقی نمی‌افتد و حق‌آبه تالاب‌ها داده نمی‌شود.

مدیرکل حفاظت محیط زیست فارس درخصوص رهاسازی حق‌آبه تالاب‌ها گفت: در بالادست تالاب‌های طشک و بختگان و کمجان سد‌های سه گانه درودزن، سیوند و ملاصدرا احداث شده است. طبق قانون وزارت نیرو باید حق‌آبه این تالاب‌ها را در محاسبات مربوط به منابع و مصارف و تخصیص خود لحاظ کرده و آن را به سمت تالاب‌ها رهاسازی کند، اما در عمل از این وظیفه ذاتی چشم‌پوشی کرده است.

 

مسئول ارشد محیط زیست فارس با اشاره به خشکسالی‌های موجود که امید به احیای کامل تالاب‌های خشکیده به حداقل رسیده است، ابراز امیدواری نمود که با ارتقای آگاهی‌های محیط زیستی آحاد جامعه و تبدیل حفظ محیط زیست به دغدغه و مطالبه عمومی، روند تخریبی کاهش یابد و بخشی از تالاب‌های خشکیده و کم‌رمق، احیا شوند.

 

 

 

معاون محیط زیست فارس زنده بودن یا مرگ تالاب‌ها را نشان‌دهنده مدیریتی دانست که در حوضه آبخیز تالاب، بر منابع آب و خاک انجام شده است و خشک‌شدن تنها ۲۰ درصد تالاب‌ها را ناشی از خشکسالی عنوان کرد و ۸۰ درصد را به مدیریت منابع آب و خاک مرتبط دانست.

 

نبی‌اله مرادی تعداد زیاد چاه‌های حفرشده مجاز و غیرمجاز در حوضه آبخیز هر تالاب را عامل مهم خشک شدن تالاب‌ها برشمرد و افزود: اگر مدیریت آب و خاک در تالاب به شکلی صحیح صورت می‌گرفت، امروز شاهد خشک شدن تالاب‌های فارس نبودیم.

 

 

وی احداث سد در بالادست رودخانه‌های تامین‌کننده آب تالاب‌ها را از مهمترین عوامل خشک شدن تالاب‌ها و عاملی تهدیدکننده برای تالاب‌های نیمه‌جان عنوان کرد.

معاون محیط زیست فارس پدیده تشدید فرسایش بادی در بخشی از نواحی که در مسیر وزش باد قرار دارند را از عوامل خشک شدن تالاب‌ها عنوان کرد که موجب برداشت خاک سطحی بستر تالاب و تشدید پدیده گرد و غبار می‌شود.

 

مرادی درخصوص تغییر الگوی کشت گفت: متاسفانه کشاورزان، هنوز به این باور نرسیده‌اند که کشت و آبیاری به شیوه سنتی، موجب نابودی بقیه تالاب‌ها و بخش کشاورزی خواهد بود و نه تنها آب، که خاک را هم از دست خواهیم داد و امنیت غذایی به عنوان وظیفه مهم جهاد کشاورزی، از دست خواهد رفت.

 

وی ابراز تاسف نمود که اصلاح الگوی کشت به صورت جدی توسط جهاد کشاورزی دنبال نمی‌شود که گواه آن کشت ذرت در منطقه ارژن و اطراف کازرون است که در چهار فصل سال، شاهد بیشترین کشت ذرت در این منطقه هستیم.

 

 

مرادی ابراز تأسف نمود که با افزایش بهره‌برداری از منابع آب‌های زیرزمینی و زمین‌های کشاورزی، روبرو هستیم و میزان برداشت از آب سفره‌های زیرزمینی و آب‌های سطحی منتهی به تالاب‌ها افزایش چشمگیری داشته است که با افزایش حفر چاه‌ها و برداشت آب، سطح آب‌های زیرزمینی به شدت پایین رفته و کاهش میانگین بارش سالانه در استان و نامنظم بودن بارش‌ها نیز موجب شده که نه تنها آبی برای ذخیره در تالاب‌ها نداشته باشیم که درحال حاضر شیب هیدرولیکی در تالاب‌ها برعکس و منفی شده است و به جای اینکه از آبخوان‌ها، آب به سمت تالاب حرکت کند، آب شور از زیر دریاچه به آبخوان‌های اطراف می‌رود که چاه‌های کشاورزی به آنها متصل است و به همین دلیل سالانه با افت کیفیت آب مواجهیم و این چاه‌ها به مرور شور می‌شوند و به زمین کشاورزی می‌ریزند و با تبخیر آب، نمک بر خاک می‌ماند و با این رویه که شاهد از دست رفتن آب هستیم، در آینده نزدیک، خاک را هم از دست خواهیم داد و امنیت غذایی از دست خواهد رفت و این‌ها خطراتی است که جهاد کشاورزی به جای اینکه به روزمرگی و افزایش تولید بیندیشد، باید به دنبال پایداری تولید باشد که تاکنون اندیشیده نشده است.

 

 

معاون حفاظت محیط زیست فارس ابراز نگرانی کرد که در اطراف تالاب پریشان، بیش از هزار چاه مجاز و غیرمجاز است، در حالی که این تالاب بزرگترین تالاب آب شیرین در کشور بوده و از سوی یونسکو، به عنوان ذخیره‌گاه زیستی نام‌گذاری شده است.

 

 

وی در تشریح وضعیت اسفبار پریشان گفت: قریب ۳۰۰ میلیون مترمکعب زیر بستر این تالاب خالی شده و فرونشست‌ها در جای جای پریشان رخ داده است.

 

مرادی ادامه داد: در حال حاضر با خشک شدن پریشان و ارژن و از دست رفتن رطوبت جوی منطقه، بخشی از تنوع زیستی آن‌جا از بین رفته و بخشی دیگر به خطر افتاده است.

 

وی درباره تالاب مهارلو نیز گفت: این تالاب سطحی حدود ۳۰ درصد آب دارد، اما آلوده به انواع آلودگی‌هاست، ولی با توجه به کارکرد‌های تالاب مهارلو همین میزان آب هم غنیمت است.

 

وی با اشاره به رهاسازی ۱۰۰ میلیون متر مکعب آب به سمت تالاب بختگان، در سال‌های ۹۸ و ۹۹ خاطرنشان کرد که سال ۱۴۰۰ رهاسازی انجام نگرفت و سال ۱۴۰۱ علی‌رغم تقاضای ۱۰۰ میلیون متر مکعب آب و با دستور اکید استاندار، در سه مرحله و هر مرحله ۲۰ میلیون متر مکعب آب رهاسازی شد که به دلیل وجود ۲۰۰ سردهانه معیوب نیازمند تعمیر و نگهداری و لایروبی نشدن مسیر رودخانه، تلفات زیادی در ۴۰ کیلومتری انتهایی حادث و تمام آب در این کانال‌ها منحرف شد و به تالاب نرسید و همین امر بهانه‌ای شد که تا پایان لایروبی کامل مسیر و اصلاح و تعمیر سر دهانه‌ها، رهاسازی‌ انجام نشود که در آن زمان حدود ۲۰ کیلومتر از این مسیر توسط وزارت نیرو لایروبی شد و به گفته مسئولین، اصلاح و تعمیر همچنان ادامه دارد و علی‌رغم تلاش حفاظت محیط زیست برای تعیین یک برنامه زمانبندی، تاکنون این امر محقق نشده است!

 

 

وی با تاکید بر ضرورت کنتوردار کردن تمامی چاه‌های مجاز، به برداشت ۷۰ تا ۸۰ درصد آب مصرفی استان از آب‌های زیرزمینی اشاره نمود که بیش از اندازه مجاز برداشت آب دارند و باید با سرعت بیشتر نسبت به این مهم اقدامات لازم صورت گیرد.

مرادی همچنین گفت: در گذشته تالاب مهارلو از آب‌های زیر سطحی دشت شیراز آب می‌گرفته است. در حال حاضر در اطراف شیراز ۱۸۰ چاه، آب شرب شیراز را تامین می‌کند یعنی مقدار زیادی آب در حال برداشت است. همچنین در گذشته، آبی که در منازل مصرف می‌شد، وارد چاه جذبی می‌شد و به آب‌های زیرزمینی برمی‌گشت و این گونه تعادل آب‌های زیرزمینی به هم نمی‌خورد؛ در حال حاضر سالی ۱۸۰ میلیون متر مکعب آب از سد درودزن هم وارد شیراز می‌شود و اجازه نمی‌دهیم که پسابه آن هم به زیر زمین برسد چون آن را پس از تصفیه، تحویل صنعت می‌دهیم. در واقع امروز دشت شیراز را زه‌کشی می‌کنیم و پشت هم تصفیه و تحویل صنعت می‌دهیم. یعنی ما هم آب‌های زیر سطحی را جمع کردیم و نمی‌گذاریم وارد تالاب شود؛ هم پساب را تصفیه می‌کنیم و به صنعت می‌دهیم که این جفایی به تالاب‌هاست و ای کاش بخشی از آب، پس از تصفیه تحویل تالاب می‌شد.

 

وی بیان کرد که امروز ۹۵ درصد کشاورزان می‌دانند که برداشت زیاد آب چه مضراتی دارد اما هر روز شاهد کشت بیشتر کشاورزان هستیم. در حالی که در گذشته‌های دور زندگی ساده‌تر بود و کشاورز با یک فصل کشت، زندگی ساده خود را سپری می‌کرد و نزول باران، برداشت آب را جبران می‌کرد؛ اما امروز کشاورزان هر چهار فصل کشت می‌کنند و نتیجه این که، نزدیک به ۳۰۰ میلیون متر مکعب زیر پریشان خالی می‌شود و هرچه باران هم ببارد، تالاب پر نمی‌شود. 

 

 

به گفته استاندار فارس از سال ۱۳۴۵ بنای اقتصاد استان پهناور فارس بر مبنای کشاورزی و دام‌پروری گذاشته شده و بعد از سال ۱۳۶۵ شاخص توسعه فارس، دچار افت شده است و در سنوات اخیر به دلیل بهره‌برداری غیرعلمی آب در کشور به ویژه در استان فارس، مشکلاتی همچون پدیده ریزگردها و فرونشست زمین، افزایش داشته است.

حسینعلی امیری همچنین گفت: اگر با شرایط برداشت غیرعلمی پیش برویم؛ در آینده نزدیک شرایط بدتری پیش رو خواهیم داشت.

وی با بیان این که توقع برون‌رفت کوتاه‌مدت از وضعیت و شرایط فعلی، خوش‌خیالی است اذعان داشت که باید تمام هم و غم خود را بکار بگیریم و با قرارگیری در مسیر درست و در بازه زمانی حدودا ۱۵ ساله، به حل و فصل این مشکل امیدوار باشیم.

 

استاندار فارس تاکید کرد که برداشت علمی از منابع آبی، تنها راه قرار گرفتن در مسیر درست است.

 

به هرحال آنچه می‌ماند، حاصل زایش فکر و عمل تک‌تک ما است و گرچه تلخ، اما بپذیریم که ما این روزها، هر لحظه گامی بیشتر به سوی عقیم شدن می‌رویم…

راه حل مشخص است. برای نجات این تالاب‌های در حال احتضار، روش‌های سنتی را کنار بگذاریم و فنون علمی روز دنیا را یاد بگیریم. کار کنیم. تلاش کنیم و از نو بسازیم. اینگونه شاید این مرده بر بستر مرگ، دوباره تنفس را آغاز  کند…

امید که حفظ سرزمینمان، در اولویت برنامه‌های سران مملکت و مدیران ارشد قرار بگیرد و تصمیمات مسئولان عالی‌رتبه از گذشته، درس عبرتی برای فرزندان و دانش‌آموزانمان باشد؛ تا با محیط زیست و تالاب‌ها این گونه رفتار نکنند.