علمای تعلیم و تربیت میرزا حسن رشدیه تبریزی را پدر آموزش نوین ایران نامیده اند و این نام را باید لایق ایشان به جهت توسعه آموزش نوین در سده اخیر دانست.
امّا درارديبهشت ١٣٨٩ خورشيدى و در آستانه ایام نکوداشت روز معلم شخصیتی از این جهان فانی رخت سفر بست که باید تأکید کنم هنوز مجامع تعلیم و تربیت کشور و دانشگاهی ما آنطور که انتظار می رود از شخصیت مؤثر ایشان در امر توسعه آموزش و پرورش آگاهی ندارند .
زنده یاد محمد بهمن بیگی معلم متعهد هم روزگار ما و مؤسس آموزش عشایری ایران که مزیت های ابتکارش در آموزش عشایر هم اکنون جامعه عشایری را به اعتلای علمی و فرهنگی سوق داده است.
ایجاد مرکز آموزش عشایر توسط بهمن بیگی در اوایل دهه ٤٠ خورشیدی در شیراز را می توان نقطه عطف آموزش و پرورش معاصر در حوزه عدالت آموزشی عنوان کرد، مرکزی که هم اکنون پس از گذشت سالها در خیابان معدل شیراز با دیواری استوار از خشت های دانایی همچنان پابرجاست ، از این مرکز چهره های ماندگاری در عرصه ملی و بین المللی نظیر پرفسور سید علی ملک حسینی بپا خاسته اند و در خدمت جامعه هستند .
خدا رحمت کند مرحوم بهمن بیگی حکایت می کرد: در کنار آموزش در مدرسه عشایری به طرح های پژوهشی و فنی و حرفه ای نیز برای دانش آموزان عشایر توجه ویژه می گردید تا قدرت استقلال مالی در بین آنها نهادینه گردد.
با نگاهی به دستاوردها و عملکرد زنده یاد بهمن بیگی در حوزه آموزش و پرورش عشایری می توان ادعا کرد خدمات وی در حوزه تعلیم و تربیت کمتر از میرزا حسن رشدیه نبوده است !
شخصیت بزرگی که تعلیم و تربیت نوین را با وجود کمبود اعتبار و تجهیزات در جامعه عشایری ایجاد کرد که حاصل آن اجرای عدالت آموزشی بود که همواره مورد تأکید کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت می باشد .
ای کاش مراکز آموزشی و همچنین پایان نامه های دانشجویان رشته های تعلیم و تربیتی به ابتکار آموزشی بهمن بیگی به عنوان پایه گذار سبک آموزش عشایری در ایران توجه بیشتری داشته باشند تا ابتکار در جامعه فرهنگی ما روز افزون شود.
محمد بهمن بیگی قسم خورده اجاقی بود که گرمایش زندگی را به جامعه مخاطب ارائه داد. او با واژه های اصیل ایل را به بخارای ادب و فرهنگ پارسی رهنمون کرد وکودکان ایل را در مسیر قره قاچ تا مقصد زلال دانایی همراهی کرد؛ چه مصداق مناسبی ست ، این شعر معلم ادب فارسی شیخ اجل سعدی شیرازی با شخصیت و ابتکار مرحوم بهمن بیگی که می فرماید:
روستا زادگان دانشمند
به وزیری پادشا رفتند
پسران وزیر ناقص عقل
به گدایی روستا رفتند