رویدادها ی گوناگون با وجود آثار و پیامدهای متفاوت، خاستگاه ویژه و منحصر به فردی ندارند بلکه برآیند رویدادهای دیگرهستند هر چند در زمان رخ نمایی ، متفاوت از سایر رویدادها به نظر می رسند. رویدادها مانند موج عمل می کنند ؛ موجی که به ساحل می رسد ، آمیزه و برآیندی از هزاران موج است ، چه امواجی که از دریا به ساحل می رسند و چه امواجی که از ساحل به دریا برمی گردند . رویدادهای سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و هنری نیز از همین الگو پیروی می کنند . جنگ ها ، انقلاب ها ، خلق آثار هنری ، برپایی سازه ها و بناهای چشم نواز و ظهور و بروز شخصیت ها اعم از شخصیت های سیاسی و مذهبی و علمی و هنری هیچکدام بدون بستر و زمینه ی قبلی امکان پذیر نیست . همان گونه که ما نمی توانیم بروز خشکسالی را به عاملی خاص نسبت دهیم و برای تحلیل رخدادهای طبیعی نیازمند کنار هم قرار دادن سایر رخدادهای طبیعی هستیم در مورد رخدادهای اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و هنری نیز باید از چنین الگویی پیروی کنیم . بی گمان اختراع ماشین چاپ را نمی توان صرفا به گوتنبرگ نسبت داد چرا که قبل از او افراد زیادی در جهت سرعت بخشیدن به کار چاپ تلاش کرده اند تا نوبت به گوتنبرگ رسیده است ، گوتنبرگ در واقع با جمع بندی تلاش های دیگران و بهره گیری از امکاناتی که زمانه در اختیار او گذاشته نهایتا دستگاه چاپ را با کیفیتی معین ساخته است. پس از گوتنبرگ نیز کسان دیگری در اقصی نقاط جهان حاصل تلاش های او را تکمیل کرده اند. انقلاب ها و رویدادهای اجتماعی نیز همین گونه اند. انباشته شدن رویدادهای گوناگون در حافظه ی تاریخی ملت که می تواند در بر گیرنده ی تجربه های تلخ و شیرین شامل خطاها، موفقیت ها، شکست ها و پیروزی ها باشد در یک مقطع زمانی به رویدادی می انجامد که بدون تردید به دنبال آن نیز باید منتظر رویدادهای بعدی بود. انقلاب ها به عنوان رویدادی سیاسی و اجتماعی زایش ها و ریزش های فراوانی دارند و در بازه هایی خاص حتی به سمت خود انتقادی حرکت می کنند. به همین دلیل گاه می بینیم که انقلاب های فرهنگی سالها پس از انقلاب اجتماعی و سیاسی رخ می دهند زیرا پس از کشف دلایل فرهنگی انحرافات، عده ای به این نتیجه می رسند که باید به سراغ دگرگونی های فرهنگی بروند . مناسبات بین ملت ها نیز از این قاعده مستثنی نیست به همین دلیل است که می گویند دشمن ابدی وجود ندارد . 

انقلاب ها و تحولات اجتماعی در ممالک گوناگون نیز مانند امواج در اثر برخورد با یکدیگر تاثیر متقابلی را رقم می زنند . اشتراکات فرهنگی و جغرافیایی و شباهت های موجود بین فعالیت های اقتصادی و مختصات اقلیمی تعیین کننده ی میزان تاثیرات متقابل تحولات اجتماعی از یکدیگر است . توصیه ی برخی از جامعه شناسان با ارزیابی هایی که از ریزش های ناگزیر پس از هر انقلابی دارند این است که ملت ها قبل از هر چیز به سراغ تحولات فرهنگی بروند و چانه زنی های اصلی بر سر هدفگذاری ها را به قبل از جابجایی قدرت موکول کنند ،. برخی دیگر نیز انباشتگی نارضایتی ها را مانع اصلی گذار از تحولات فرهنگی به تحولات سیاسی می دانند . هر چند در هر دو حالت ، تحولات فرهنگی برای دستیابی به تفاهم ملی در سایه ی احساس هم سرنوشتی امری اجتناب ناپذیر است که با هر هزینه ای باید رخ دهد .

بسیاری آرزو می کنند که ای کاش ما 100 سال پیش از این شاهد ایفای نقش تکنولوژی در تحولات ارتباطی و ظهور اینترنت بودیم زیرا ظرف یک صد سال گذشته ملت ها راه پر هزینه و درازی را برای کسب تجارب ارزشمند طی کرده اند که قابل مقایسه با تجارب فراوانی که ظرف چند دهه ی اخیر به آن دست یافته اند نیست. 

زمانی بود که مردم ادعای یک فیزیکدان که می گفت "من اگر چمدانم را از روی زمین بردارم روی حرکت سیارات تاثیرگذار است" را اغراق آمیز توصیف می کردند اما اکنون با درک رابطه ی مویرگی بین رویدادهای سیاسی و اجتماعی و علمی و اقتصادی درمی یابیم که این قاعده ی اثبات نشده ی فیزیکی در مورد تحولات اجتماعی قابل تسری است . ما اکنون به دنیای جدیدی تعلق داریم که نیازمند شرایطی متفاوت است . به گونه ای که همه چیز با سرعتی حیرت آور در حال تغییر است . حرکت بر روی دریایی خروشان و مواج با سوار شدن بر روی قایق های سبک و شکننده امکان پذیر نیست. با نگاه جزیره ای نمی توان برای دنیا نسخه پیچید زیرا انسان ها بیش از هر زمان دیگر نیازمند همنوایی با یکدیگر برای عبور کم هزینه از بحران های آب و هوایی و زیست محیطی و از همه مهمتر بحران های اخلاقی هستند . آنچه جهانیان اکنون شاهد آنند کمترین تناسبی با پتانسیل ها و اختیارات تعریف شده برای مجامع جهانی ندارد. دست و پا بسته بودن نهادهای بین المللی در برابر کشکولی از بحران ها ، آینده ای دهشتناک را ترسیم می کند که نسل های آینده توانایی دست و پنجه نرم کردن با آن را ندارند.

جامعه ی بشری باید به مرتبه ای از تفاهم و همزیستی مسالمت آمیز برسد که هر طرح و برنامه ای در هر گوشه از زمین ، پیوست جهانی داشته باشد و نفع و ضرر آن برای جامعه ی بشری معیار اجرا یا کنار گذاشتن آن شود . باید از خود بپرسیم آیا تصمیماتی که در مجالس ملی یا مجامع بین المللی به سود یا ضرر ملت ها اتخاذ می شود ، پیوست جهانی دارد یا خیر ؟ این که ما در بسیاری از موارد جای خالی پیوست جهانی برای طرح ها و ایده ها را احساس می کنیم به دلیل عرض اندام معیارهای قومی و جغرافیایی در برابر ارزش های انسانی است .