ويروس کرونا، بسياري از معادلات جهاني در حوزه هاي مختلف سياسي، اقتصادي، گردشگري، فرهنگي، اجتماعي و حتي ورزشي را به هم ريخت و حوزه اي را بي ترکش به حال خود رها نکرد.
کرونا، حتي روابط ساده اجتماعي انسانها را زير تأثير قرار داد و اجازه نداد آنها در مرسوم ترين و ساده ترين حالت، با ديدن هم به همديگر دست بدهند، همديگر را ببوسند و يا در آغوش بگيرند. اين، درست کاري است که جنگ هاي جهاني هم با انسانها نکرد.
کرونا، اقتصاد جهان را هم به هم ريخت. حوزه اي چون گردشگري را تا آستانه فروپاشي کشاند و با گرفتن شغل از انسانها، آنها را وادار به چاره انديشي کرد. درست مثلِ «کسب و کارهاي اينترنتي!»
محدوديت هاي آمد و شد کرونايي و از سوي ديگر، ترس به مخاطره انداختن سلامت، حداقل دو دليل شاخصي بود که شهروندان کمتر از خانه بيرون بيايند و همين، بهانه اي باشکوه براي رونق کسب و کارهاي اينترنتي در اين دوره بود.

بهانه اي که به نظر مي رسد بلوغ زودهنگام کسب و کارهاي اينترنتي را در بسياري از کشورهاي جهان از جمله کشورهاي در حال توسعه رقم زد و ايران، از اين قاعده مستثني نبود.

حالا، کسب و کارهاي اينترنتي در بسياري از حوزه ها از جمله خانگي، رونق گرفته و تبديل به يک شغل شده است و اگر برنامه ريزان، تصميم سازان و تصميم گيران کشور قدري هوشمندانه رفتار کنند مي شود با ساماندهي مطلوب، از اين اتفاق شايد ناخواسته کرونايي در جهت بهبود نسبي کسب و کار و اشتغال زايي در دوره پسا کرونا استفاده کنند.

اتفاقاتي که حداقل در حوزه اشتغال زايي و اقتصاد خرد، مي شود قدري از تلخی هاي دوران کرونا را کاست.