در يكى از اين شب هاى سردِ پاييزى پس از گشت و گذار با دريچه مجازى به دوران دور و نزديك به ناگاه در پيچ امين الدوله علی قلی خان هدایت ملقب به مخبرالدوله به عنوان نخستین وزیر تلگراف ایران را در چهارراه جانكاه 4G اينترنت ديدم كه از چراغ قرمز E ناله اش به فلك رسيده و مى گويد: "آنچه البته به گوشش نرسد فرياد است".
به پيشگاه نخستين وزير پست و تلگرام در عهد ناصرى عرض درودى و خش و بشى كردم و با جسارتى از خود خواسته گفتم؛ اى وزير دربار ناصرى تلگرام هاى عهد جناب تان كى به ديار فرنگ مى رسيد و دست نوشته هاى عاشقان دلداده به محبوب هاى از ديار گريخته چند ماه بطول مى انجاميد؟
ناگهان با خشمى آميخته با خشونت و به تلخى قهو قجري داد برآورد كه اى روزنامه چى دوره گرد مجازى در عهد من تير صاحب تلگرام سه ساعته و نامه عاشق به معشوق سه روزه به هدف مى خورد و حالا در عصر اينترنت به قول خودتان دولت الكترونيك ارسال يك نامه با ايميل هست نمى دانم يا ريميل؟ ٣٠ دقيقه طول مى كشد!
ناگهان براى خودى نشان دادن و سرعت اينترنت صفحه موبايل را به روبرويش نهادم و براى خوشآمدش نامش را به گوگل سپردم تا ثبت حرفه و جايگاهش به عنوان نخستين هاى تاريخ ارتباطات و فناورى مشاهده نمايد مثل انسان هاى نخستين به صفحه گوشى خيره بود و دم نمى زد كه ناگهان شئى از جنس خشونت كه نمى دانم سنگ بود و يا كلوخ به سمت من بيچاره پرتاب كرد كه No Internet چه فحشى ست كه نشان من بيچاره دست از دنيا كوتاه مى دهى!؟ اين مزد پايه گذارى ارسال سريع اخبار و مرقومات شما طايفه روزنامه چى مخبر (بخوانيد خبرنگار) قدر نشناس است؟
در اين گيرودار ناگهان با صداى زنگ ناهنجار تلفن خانه از خواب پريدم و ديدم عقربه ساعت روى ساعت هشت شب آمده و آن سوى خط از تحريريه روزنامه كه چرا خبرت نيامد؟ به سراغ صفحه ايميل رفتم و ديدم كه اى واى، خبرم پشت چراغ قرمز No Internet بر روى تخت ايميل خواب رفته تعبير از حافظ شيراز پرسيدم و خواجه گفت:
ديدم به خواب خوش كه به دستم پياله بود
تعبير رفت و كار به دولت حواله بود.