کشورهای اروپایی که رشد صنعتی آنها زبانزد است و به لحاظ اقتصادی و توسعه جزء کشورهای پیشرفته به حساب می  آیند و اگر از منابع نفت و گاز محرومند اما طبیعت زیبا، آب فراوان، بارندگی  های به موقع و کشتزارهای سبز و خرم و جنگل  های انبوه، شرایط زندگی آنها را نسبت به کشورهایی که آب و هوای صحرایی یا کوهستانی دارند مطلوب  تر و مقبول  تر کرده و زیبائی  های چشم  نواز مراتع و جنگل  های آنها و رودها و رودخانه  های عریض و طویل و قابل کشتیرانی درآمد هنگفتی از محل صنعت توریسم نصیبشان نموده است و درآمد سرانه ملی آنها بسیار بیشتر از سایر کشورهای در حال پیشرفت یا عقب  مانده است اما سیستم اداری و نظارتی قانونمندی دارند که مردم به خوبی یاد گرفته  اند در مصرف آب، برق، تلفن، گاز، بنزین و حتی اینترنت صرفه  جویی کنند زیرا تعرفه  های خدمات انرژی  بر، آنقدر گران است که مردم آنها، مجبورند برای پایین آوردن هزینه زندگی کمتر مصرف کنند.

برای صرفه  جویی و قناعت در مصرف بنزین بیشتر از وسائل حمل و نقل عمومی مانند مترو استفاده می  کنند. حال اگر یک اروپایی بخواهد در ایران زندگی کند و یا به عنوان توریست وارد ایران شود اولین سئوالی که می  کند این است که چرا این همه اصراف می  کنید؟

اصراف در تهیه غذا، اصراف در مهمانی  ها، اصراف در خرید میوه، اصراف در استفاده از روشنایی  هایی که همیشه لازم نیستند. اصراف در مصرف گاز و یا ساعت  ها با تلفن صحبت کردن. این عادت  ها گذشته از آنکه هزینه زندگی را بالا می  برد. فشار عمده  ای بر دولت اعمال می  کند که به هر شکل برق مورد نیاز را تأمین کند. آب شربی که با زحمت بسیار تهیه و با مواد ضدعفونی به داخل لوله  ها فرستاده می  شود دیگر نباید به مصرف شستشوی اتومبیل، حیاط خانه و یا برای آبیاری باغچه  ها و گل  ها مصرف شوند.

تعداد مشترکین تلفن در ژاپن (توکیو) ده برابر تهران است اما هزینه ی مکالمه تلفن در ژاپن یک دهم تهران است یعنی میزان ساعاتی که در تهران صرف تلفن می شود ساعات بیکاری را پر می کند.

در کشور آلمان برای هر واحد ساختمانی 4 شیر آب و 4 کنتور نصب شده است یکی برای آب شرب و دیگری برای آب حمام و روشویی، شیر سوم برای حیاط شویی و باغچه و شیر چهارم برای توالت، هر کدام از کنتورها هم تعرفه  اش متفاوت است. بیشترین تعرفه برای آب شرب و حمام و آشپزخانه است اما در ایران گران  ترین آب صرف شستن حیاط و آب دادن به باغچه و توالت می  شود. طبیعی است که با کمبود آب مواجه می  شویم، پس تنها راه معقول و منطقی تجربه شده تفکیک لوله  های آب و فرهنگ  سازی برای استفاده بهینه از آب، برق، گاز، تلفن و سایر انرژی  برهایی است که هر خانواده  ای یا شرکتی و یا مؤسسه و مغازه  ای به آن نیازمند است. بعضی وقت  ها می  بینیم در روز چراغ  خیابان  ها روشن می  شوند. چه کسی پاسخگوی چنین بی  تفاوتی  هاست.

اینگونه مسائل و نقدها زیاد است. هم بر مصرف کننده و هم بر تولیدکننده اگر بگوئیم درآمد خانوارها آنقدر نیست که نرخ تعرفه  ها را همانند کشورهای دیگر افزایش دهیم پس باید حداقلی برای مصرف با نرخ کم باشد تا همه به مصرف بهینه عادت کنیم. به ویژه در مورد بنزین که به علت ارزانی قاچاق می  شود و خیلی وقت  ها به ضرورت مصرف نمی شوند. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل