با مرور تاریخ تحولات اجتماعی به این باور نزدیک می شویم که سبک زندگی انسان ها متناسب با تغییراتی که در ابزار زندگی به وجود آمده تغییر کرده است . از عصر پارینه سنگی به کشف آتش و سپس عصر برنز و آهن رسیده ایم که در هر عصر ابزاری نو به وجود آمده که روی مناسبات اجتماعی و به کارگیری نیروی انسانی تاثیر گذاشته و هم اکنون روند دگرگونی در بهره گیری از ابزارهای نوین به جایی رسیده که حتی به سرعت تفکر ، محاسبه و نتیجه گیری نیز افزوده شده به طوری که بخشی از محاسبه و انباشت اطلاعات توسط ماشین و هوش مصنوعی صورت می گیرد .

انتظار طبیعی این است که با توجه به دگرگونی های گسترده که از طریق وسایل نوین ارتباطی به تمامی جوامع رسوخ کرده شاهد همراهی همگان با ابزارهای نوین باشیم ولی آنچه به چشم می آید مقاومت برخی از طیف های اجتماعی در جوامع توسعه نیافته در برابر الزامات و مقتضیات زمانه است. این امر در دراز مدت ارزش های نهادینه شده در چارچوب فرهنگی دیرپا را دچار آسیب می کند

برخی نوجوانان و جوانان تصور می کنند وقتی از همراهی سبک زندگی با دگرگونی در ابزارها سخن می گوییم به دنبال نفی ارزش های معنوی که از مشترکات تمامی جوامع انسانی است هستیم در حالی که ارزش هایی از این دست حتی در توسعه یافته ترین جوامع نیز کماکان به قوت خود باقی هستند . بنابراین در اینجا سخن از پشت کردن به ارزش های اخلاقی نیست بلکه حرف بر سر این است که جوامع برای این که از توانایی لازم برای بهره مندی از ابزارهای نوین برخوردار شوند باید تغییراتی در شیوه ی متقاعد سازی جوانان بدهند .

امروزه به موازات نقش آفرینی ماشین ها در انجام کارها شاهد کاهش دخالت نیروهای انسانی در انجام کارها هستیم که دستاورد آن انجام کارها با سرعت و دقت بالاست که موجب برهم خوردن تعادل میان تولید و مصرف است. امروزه یک کارخانه قادر است در یک شیفت کاری چندین برابر نیاز روزانه جامعه کالای مصرفی تولید کند به همین دلیل صاحبان کارخانه برای فروش کالاهای خود به ایجاد تنوع در شکل و کارآیی و تبلیغات روی می آورند و برای ایجاد بازارهای تازه به دنبال احساس نیاز در جوانان هستند و از این طریق شیوه های سنتی زندگی آنها را به چالش می کشند و برای این که با سرعت بیشتری از تلاش خود نتیجه بگیرند ذائقه ی جوانان متعلق به جوامع سنتی را تحریک می کنند . جوانانی که از هر گونه نوآوری و تغییر استقبال می کنند .

اعلام مدها و رنگ های جدید به عنوان مد و رنگ سال و بزرگنمایی پیرامون برخی برند ها شیوه ای است که به کار می گیرند تا آنجا که حتی می توانند لباس هایی پاره و چاک خورده را با قیمت بالا بفروشند و جوانان نیز که تحت تاثیر تبلیغات و جو حاکم بر دورهمی های جوانانه قادر به تشخیص حقه ای که در چنین شعبده هایی به کار گرفته می شود نیستند به راحتی به تغییراتی که ریشه ای نیست و چیزی به آنها اضافه نمی کند تن می دهند. وقتی پا به سن گذاشته ها با منطق خاص خود با الگو برداری از همان شیوه هایی که با خودشان در جوانی برخورد می شده به چنین رویکردهایی واکنش منفی نشان می دهند، همزیستی چند نسل با اما و اگرهای زیادی مواجه می شود و شاهد ایجاد شکاف و نقار بین آنها هستیم. این روزها جوانان و حتی نوجوانان به دنبال داشتن چیزهایی هستند که بیشتر به تغییر ظاهر آنها می انجامد و چیزی به معرفت و دانش و کمالات آنها اضافه نمی کند و پا به سن گذاشته ها نیز از حوصله ی لازم برای متقاعد کردن آنها برخوردار نیستند و چنین برخوردهایی روز به روز به ایجاد فاصله بیشتر که از آن به عنوان شکاف بین نسلی یاد می کنیم منجر می شود. مسئله ی دیگری که نسل جدید به سادگی زیر بار آن نمی رود تبعیت کورکورانه از بزرگترهاست و پذیرش موضوعاتی است که پیرامون چند و چون و آن سئوالات زیادی دارند .

جالب اینجاست که پدر و مادرها که از توانایی بالایی برای متقاعد سازی فرزندانشان برخوردار نیستند انتظار دارند که معلمان در آموزشگاه ها و مدارس این وظیفه را عهده دار شوند اما ناهمخوانی رفتارها در خانواده و جامعه با آنچه در مدارس آموزش داده می شود و کماکان بر منطقی سنتی استوار است کار نهادینه سازی ارزش ها را دشوار می سازد .

آنچه در این عرصه مغفول واقع شده باورمندی به تاثیرگذاری رفتارها در همراه کردن نسل جوان با ارزش های معنوی است. گاهی برخی به جوانان نشانی غلط می دهند تا این ذهنیت در آنها تقویت شود که ایستادگی در برابر ارزش ها را نشانه ی نوخواهی و موفقیت بدانند.

متاسفانه شاهد هستیم که با این روند بخشی از وقت جوانان با پدر و مادرها بر سر منازعات بیهوده به هدر می رود .

این روزها دغدغه مندان فعال در حوزه ی تربیت تمامی نیروی خود را برای رفع سوء تفاهم های موجود بین چندین نسل به کار می گیرند ولی نتیجه آن چیزی نیست که به دنبال آن هستند از این رو به نظر می رسد که خروج پیروزمندانه از این برزخ نیازمند غلبه ی حرف بر عمل است.