جنگ اشکال مختلف دارد و فقط نظامی نیست. قلم  ها، قدم  ها، افکار، سلایق، ایده  ها، آرزوها، دانش  ها، صنایع، و زمان و تاریخ می  جنگند. تمام هر آنچه بیان شد هم می  توانند برای حفظ ایران بجنگند و هم بر ضد ایران.

دشمنی  ها گاه آگاهانه و گاه ناآگاهانه  اند. دوستان نادان از دشمنان دانا خطرناک  ترند زیرا آنکه آگاهانه می جنگد از خرد و عقلانیت و یا از تعصب و ایدئولوژی برخوردار است و در مقام گفتگو و مذاکره می  تواند انعطاف  پذیر باشد و به پای میز مذاکره برای معامله یا داد و ستد حاضر شود. اما کسی که ناآگاهانه و مقلدانه می  جنگد، چندان اهل منطق و عقلانیت نیست و صرفا یا تحت تأثیر احساسات است و یا روشی کورکورانه را در جهت حفظ منافع خود و یا منافع غیر دنبال می  کند.

به نظر می  رسد ایران بیش از آنکه از جانب دشمنان آگاه ضربه خورده باشد از طرف دوستان نادان ضربه خورده است. اگر هر کس بر جای خودش بنشیند و بیش از آنچه شایسته آنست توقع نداشته باشد راه را برای شایسته  سالاری باز می  کند. مشکل عمده اینجاست که رابطه  گرایی و توصیه  پذیری برای همگرایی با مطالبه گرانی از این دست هر دو جناح را در پارادوکسی قرار می  دهد که علیرغم اظهاراتشان برای درستی تصمیمات در قالبی قرار می  گیرند که خروج از آن چندان ساده نیست.

ما زمانی از پس دشمنان خارجی برمی  آئیم که دشمن داخلی نداشته باشیم. کسانی که از پشت خنجر می  زنند بسیار خطرناک  تر از دشمنانی هستند که روبروی با ما می  جنگند. بعضی نارضایتی  ها در داخل ایجاد دشمنی می  کند و چه بسا کسانی را در صف دشمن قرار می  دهد. به هر میزان وحدت و اتحاد بین اقشار مختلف مردم بیشتر باشد و همه فقط یک هدف را دنبال کنند، دشمنان ناامیدتر و ناکام  تر می  شوند. تاریخ گواه بسیاری از شکست  هایی است که ناشی از اختلافات داخلی بوده است.

باغ و بوستان  هایی که گرفتار آفت می  شوند اگر زنجیره  های جانوران مفید نتوانند آفت  ها را از بین ببرند، سم پاشی  ها زمانی مفیدند و علاج درد می  کنند که کرم  ها به ریشه  ها نرسیده باشند و در تنه درختان نفوذی نداشته باشند. متأسفانه همیشه دشمنانی درصددند که به ریشه  ها نفوذ کنند و معمولا از آنجایی صدمه وارد می  شود که تصورش هم نمی  رود هر آنچه و هر کسی که عامل یا معلول نارضایتی مردم باشد دانسته یا ندانسته دشمن است.

فرهنگ  سازی سیاسی مقوله  ای است فراموش شده که معمولا توسط احزاب یا گروه  ها و جناح  های مسئول و متعهد به اخلاق و اصول انجام می  شود. در این کار ظرافتی است که افراد حرفه  ای می  توانند سکاندار چنین فرهنگ  سازی سیاسی باشند. معلمان، اساتید دانشگاه، روزنامه ها و نشریات و رسانه  های برخط و مدیرانی که از شم سیاسی و فرهنگی خوبی برخوردار باشند قادرند دست به فرهنگ  سازی سیاسی بزنند تا ظرافت  ها و زوایای ترفندها و حیله  های دشمنان را شفاف و آفتابی کنند. کاری که تاکنون از آن غفلت کرده  ایم و صرفا به وعظ و خطابه و نصایح دلخوش بوده  ایم و روش  های سنتی را ترویج کرده  ایم.

اگر میانگین مطالعه و وقتی که همه مردم از کوچک و بزرگ برای فضاهای مجازی صرف می  کنند را در طول شبانه  روز حداقل 4 ساعت در نظر بگیریم آنگاه متوجه می  شویم که چه میزان خوراک خوب و بد در حافظه مردم جای می  گیرند و امهات آن فراموش نمی  شوند. فضای مجازی صورت مسئله  ای است پیش روی ما که نه قابل حذف کردن است و نه تسلیم شدن به هر آنچه در آن می  گذرد اما قابل تغییر و تکمیل هست. الهام گیری از آنچه جهان امروز را در ظرف خبری تمام وقت و پرسرعت قرار داده است اجتناب  ناپذیر است، اما اصلاح الهامات و نقد و تحلیل  های آن همانند واکسنی است که بیماری  ها را خنثی می  کند و یا به تأخیر می اندازد. ما شاهد بودیم که در دو دهه قبل مردم کشورهایی مانند لیبی، سوریه، مصر و تونس با انقلابات فیس بوکی قیام کردند اما قیامشان توسط برنامه  ریزان همان فضاهای مجازی ناکام ماند و پتانسیل حجیم مردم آنها صرف درگیری  ها و جنگ  های داخلی شد.

دشمن ایران هم می  تواند وسیله  ای باشد مانند توئیتر، فیس  بوک، واتس  آپ، اینستاگرام، تلگرام و امثالهم اگر به خوبی از آنها استفاده نشود.

جرائم ناشی از ترک کار کمتر از جرائمی که به فعلیت رسیده  اند نیست. نظم اجتماعی در عدالت پایدار تأثیر بسزایی دارد. قانون  ستیزان و قانون  گریزان هم به نوعی دشمنان ایرانند. دشمنانی که دانسته یا ندانسته در سفینه  ای که نشسته  اند کف آن را سوراخ می  کنند که اگر اثر این رخنه  ها بیش از ظرفیت کشتی آب در آن نفوذ کند همه با هم غرق می  شوند.

در شرایط فعلی که امپریالیست  ها و دشمنان کینه  توز قدر قدرت اسباب و وسائل و تجهیزات نظامی  شان را در نزدیکی مرزهای ما اسکان داده  اند و منتظر بهانه و فرصتی هستند تا تمام و کمال به ما حمله کنند، قدرت ما در برابر آنها صرفا نظامی نیست زیرا هم ما می  دانیم و هم آنها که به لحاظ تجهیزات نظامی و قدرت اقتصادی و نفوذ منطقه  ای آنها بسیار قوی  ترند اما قدرتی که ما داریم و آنها ندارند، باور و ایمان مردم ما برای دفاع و پاسخگویی است که عامل محرکه آن شهادت است و همین قدرت تاکنون ما را حفظ کرده و اعتبار بخشیده است. دشمن ایران کسی است که در میدان و حلقه اتحادی که می  تواند نجات  بخش باشد نیست.

والسلام