گسترش شهر شیراز خصوصا در جهت غرب این کلان شهر اگر چه با توجه به اوج گیری تقاضا برای سکونت، امری اجتناب ناپذیر جلوه می کند اما به نظر می رسد که اگر تمهیدات لازم برای تامین آب ، فضای آموزشی و همچنین ایجاد مسیرهای مناسب دسترسی اندیشیده نشود ، در آینده ای نه چندان دور گردانندگان شهر شیراز با کلاف درهم پیچیده ی مشکلات ناشی از ترافیک ، کمبود فضای آموزشی ، تامین آب و مراکز خدمات فرهنگی و ... مواجه خواهند شد که طلیعه ی آن را در شهر صدرا شاهد هستیم.

تبدیل شدن شهر صدرا به منطقه ای برای جانمایی سرریز جمعیت شیراز موجب گردیده که این شهر اگر چه در ابتدا به خوش آب و هوا و مناسب بودن برای زندگی بدون ترافیک مشهور بود و بسیاری از شهروندان هم با همین ذهنیت مبادرت به خرید باغ شهر کرده بودند اما به تدریج با شتاب گیری ساخت و سازها به محیطی پرتنش تبدیل شده که ساکنان آن هم در بحث آب و فاضلاب و هم کمبود فضای آموزشی و مراکز فرهنگی با مشکلات زیادی مواجه هستند.

اخیرا نیز پس از افتتاح زودهنگام بزرگراه شیراز - اصفهان موضوع ورود ماشین های سنگین به مسیر منتهی به سپیدان و شیراز به دغدغه ای جدید تبدیل شده که منجر به ایجاد آلودگی ، تصادف و راه بندان های وقت گیر می شود .

این که بسیاری از کودکان و نوجوانان دانش آموز به دلیل کمبود مدرسه ناگزیر هستند برای تحصیل مسیری چند ده کیلومتری صدرا به شیراز را طی کنند موجب می گردد خانواده ها که اغلب از خانواده های کم درآمد هستند قادر به تامین هزینه ی رفت و آمد انها نباشند ضمن این که دغدغه ی سلامت دانش آموزان در این مسیر طولانی را نیز باید مورد توجه قرار داد .

اگر یکی از ساکنان شهر صدرا بخواهد خود را به مراکز اداری و آموزشی و خدماتی و درمانی شیراز برساند در چندین نقطه با ترافیک سنگین مواجه می شود.

در حال حاضر زیرساخت های این شهر پاسخگوی نیازهای کنونی نیست و مدیریت دوگانه حاکم بر شهر صدرا نیز برای مدتی طولانی مردم را در حالت بلاتکلیفی قرار داده بود.

تبدیل وضعیت این منطقه از شهرک به شهر هم نتوانسته رافع مشکلات موجود باشد اگرچه پس از اعلام شدن این منطقه پر جمعیت به عنوان شهر بستر مناسبی برای تعریف ساز و کارهای اداری فراهم گردیده اما مشکلات کماکان به قوت خود باقی است .

تداوم این وضعیت موجب گردیده که ساکنان شهر صدرا نگاه دراز مدتی به ادامه ی زندگی در این شهر نداشته باشند و اغلب در صورتی که بتوانند خانه ای هرچند کوچک در شیراز بخرند و یا اجاره کنند ترجیح می دهند که به شیراز نقل مکان کنند . اجاره نشین بودن اغلب ساکنان صدرا نیز دلیلی بر این مدعاست زیرا کسانی که ابتدا با هدف سکونت مبادرت به خرید زمین یا آپارتمان و احداث آن در شهر صدرا کرده اند حاضر نیستند در چنین وضعیتی زندگی کنند و ناگزیر ترجیح می دهند با اجاره دادن آن به خانواده های کم درآمد و اضافه کردن مبلغی به اجاره ای که دریافت می کنند در شیراز اجاره نشین شوند ولی در شهر صدرا صاحب خانه نباشند .

چنین نگاهی به یک شهر از سوی ساکنان آن هرگز موجب نخواهد شد که آنها به شهر صدرا تعلق خاطر داشته باشند و همین مسئله روی همکاری آنها با اداره کنندگان شهر نیز تاثیر منفی بر جای می گذارد.

از این رو به نظر می رسد که رسیدگی به وضعیت نابسامان این شهر باید در دستور کار گردانندگان کلان شهر شیراز قرار گیرد.

شهر صدرا به کودکی می ماند که اگر چه از شیر گرفته شده و انتظار می رود بتواند بدون نیاز به شیراز روی پای خود بایستد اما در واقع این گونه نیست و نگاه ملتمسانه ی ساکنان این شهر به کلان شهر شیراز که حکم مادر این شهر را دارد بیانگر وضعیت غیر قابل تحمل آن است .

بر اساس شنیده ها چندین شهر دیگر از جمله شهر مجلسی در اطراف اصفهان ، شهر جدید سهند در آذربایجان شرقی ، شهرک الغدیر اهواز در استان خوزستان و بسیاری از شهرهای جدید التاسیس در سراسر ایران با مشکلاتی مشابه دست و پنجه نرم می کنند که بیانگر ناموفق بودن پروژه های شهرک سازی است از این رو وزارت کشور باید به صورت جدی به این مسئله ورود کند زیرا اگر قرار باشد شهرهای پیرامونی نیز با مشکلاتی شبیه به مشکلات حاشیه نشینان کلان شهر ها مواجه باشند، مدیریت چنین شهرهایی در شرایط خاص از عهده ی هر کسی برنمی آید . شهر نشینی باید با حاشیه نشینی تفاوت اساسی داشته باشد در غیر این صورت فلسفه ی وجود آن زیر سئوال می رود .