زندگی ماشینی و سیستمی که امروز بر زندگی انسانها حاکم است بدون برق  رسانی امکانپذیر نیست. زندگی آپارتمان  نشینی که مستلزم تولید، توزیع و مصرف است عمده نیروی محرکه آن برق است. در سال 1356 که جمعیت شیراز 330 هزار نفر بود و نقشه هوایی آن به نسبت امروز که بیش از دو میلیون نفر را در خود جای داده با گذشته قابل مقایسه نیست. اگر در طول 46 سال گذشته شرکت توزیع نتوانسته باشد تأسیسات تولید برق را به نسبت نیاز جمعیت و صنایع و خدمات و بخش  های مختلف کشاورزی ایجاد نماید بدیهی است که با کمبود برق مواجه خواهیم شد.

گفته می  شود که خشکسالی  ها باعث از کار افتادن توربین  های برق شده و بعضی سدها با کاهش شدید حجم آب مواجه  اند از طرفی چون شبکه  های برق  رسانی سراسری است خاموشی  های فعلی هم به صورت سراسری اجرایی می  شوند اگر در طول سالیان برنامه  ریزی برای تولید واقع  بینانه نبوده باشد که به نسبت رشد جمعیت و نیاز صنایع بلکه بیشتر برق تولید شود و یا تعهدی که به همسایگان برای فروش برق داده  ایم براساس توانایی و اضافه مصرف نباشد بالطبع شاهد خاموشی  های گسترده  ای خواهیم بود.

استان فارس که سرزمین آفتاب تابان است موقعیت بسیار خوبی برای ایجاد تأسیسات برق خورشیدی دارد. متأسفانه شرکت توزیع برق در طول سالیان گذشته از این فرصت استفاده نکرده و تبلیغات و آگاهی  رسانی به گونه  ای نبوده است که شهروندان برای ایجاد چنین تأسیساتی تشویق شوند. من  باب مثال، پشت  بام مدارس دارای فضای مطلوبی برای نصب پنل  های خورشیدی هستند زیرا مدارس صرفا برای روز از برق استفاده می کنند و نیاز به ذخیره  سازی برای شب ندارند. نکته  ای که نباید از آن غفلت شود، آنکه تولید، توزیع و مصرف می  باید به نحوی فرهنگ  سازی شود که مردم در مواقع ضرور از برق استفاده کنند و آن را همانند آب که پیوسته در دسترس است نسبت به مصرف آن بی  حساب و کتاب نباشند.

چراغ  های پرنور و متنوع مغازه  ها که بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد و نه صرفا نیاز یکی از موارد اسراف در استفاده از برق است. اگر روشن کردن کولرهای آبی و گازی برای فرار از گرما یک ضرورت است اما روشن بودن تلویزیون و یا وسائل صوتی در تمام طول روز یا نیمه  های شب یک ضرورت نیست.

اگر همه مردم به این آگاهی برسند که وسائلی مانند اتو، شوفاژ، گرم  کننده  ها، کولرها و لامپ  های پرمصرف را فقط به هنگام نیاز استفاده کنند و براساس عادت نسبت به روشن بودن آنها بی  خیال نباشند صرفه  جویی  ها می  تواند میزان ساعات خاموشی  ها را کاهش دهد. چرا وقتی می  توان در پخت و پز از گاز استفاده کرد از وسائل برقی استفاده کنیم؟

در مقام مقایسه با کشورهای پیشرفته مصرف برق در کشور ما به ویژه مشترکین عمومی زیادتر از حد نرمال است. در مطلبی می  خواندم که براساس پژوهش  های جدید تعداد تلفن  های شهر توکیو ده برابر تهران است اما میزان مصرف در تهران ده برابر توکیو می  باشد. نتیجه اینکه فرهنگ  سازی برای استفاده بهینه از حامل  های انرژی و شبکه  های ارتباطی به خوبی انجام نشده و سالیانه بودجه کافی برای این مهم منظور نگردیده است و ما به جایی رسیده  ایم که شرکت آب و فاضلاب یک سال است برای پرداخت هزینه آگهی  های خود پولی پرداخت نکرده و مسئولان اظهار می  دارند فاکتورها را گم کرده  اند! تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

حدود سی سال است طرح انتقال فاضلاب از طریق کانال  های زیرزمینی هنوز کامل نشده و در پیچ و خم  های مختلف گرفتار است. هنوز برای نصب کنتور برق و ایجاد مشترک جدید باید ماه  ها بل سالها در انتظار ماند.

هنوز لوله  های فرسوده زیرزمینی که بیش از 20 درصد آب شرب را هدر می  دهند طرحی برای تعویض آنها اجرائی نشده است.

هنوز بعضی از شبکه  های برق  رسانی در برابر طوفان  های کم  قدرت آسیب  پذیرند. یکی از ویژگی  های برنامه  ریزی علمی استفاده از منابع موجود و از میان برداشتن موانع است و مهم  تر زمانمندی است که معمولا بسیاری از طرح  ها عقیم می  مانند و یا به موقع به هر دلیل تمام نمی  شوند.

قوانین موجود قادر به پیشگیری از بعضی تخلفات نیستند. به ویژه درخصوص استفاده پنهانی از برق برای تولید بیتکوین آیا راه میانبری برای استفاده مطلوب از برق جز فرهنگ  سازی مستمر به نظر می  رسد؟

در کدام واحد آموزشی نحوه استفاده بهینه از حامل  های انرژی عملا تدریس می  شود تا از همان ابتدا کودکان و دانش  آموزان نسبت به استفاده صحیح از آنها آگاه باشند؟

ساختمان  های عریض و طویلی که نمای چهار اطراف آنها حتی بعضا در روز هم روشن است چه توجیهی دارد؟

ما متأسفانه هم در تولید، هم در توزیع و هم در مصرف به تعادل نرسیده  ایم. در استفاده از نیروی برق هم اسراف می  کنیم. شاید یکی از دلائل آن ارزان بودن آب، برق و گاز است که به نسبت سایر مواد و کالاهای مورد نیاز گران نشده و اگر هم گران شود بار سنگینی بر دوش مردم می  گذارد که برای بسیاری قابل تحمل نیست.

چه باید کرد تا صاحب  نظران و متخصصین بنویسند و بگویند بدون ملاحظاتی که معمول است تا مردم بیشتر قدر عافیت بدانند و مسئولان قدر وقت  هایی که هدر می  دهند در پشت میزهایی که نباید بنشینند و صبر پیش گیرند.

والسلام