کمترين تاثير تزريق بحران به جامعه تغيير اولويت هاست . چرا که بحران هاي اجتماعي واکنش جمعي را به دنبال دارند . وقتي يک نفر ورشکسته مي شود اين مسئله مي تواند روي خانواده ، شغل ، محل سکونت و حتي سلامت فردي او تاثير گذار باشد اما زماني که جامعه دچار بحران اقتصادي مي شود بايد منتظر تاثير چنين بحراني بر ارکان خانواده ، ازدواج ، فرزند آوري ، مهاجرت ، شغل و دغدغه هاي اجتماعي در سطح گسترده اي بود . مردم ما ظرف 4 دهه ي گذشته بحران هاي زيادي را از سر گذرانيده اند که مهمترين آنها انقلاب ، ، اختلافات داخلي ، جنگ و تحريم هاي زنجيره اي بوده و هم اکنون نيز با کرونا دست و پنجه نرم مي کنند .
وقتي ما از تغيير اولويت ها سخن مي گوييم يعني اين که زندگي تحت تاثير يک رويداد از مسير طبيعي خود خارج شده و توجه مردم صرفا به مسائل خاصي معطوف مي گردد . براي نمونه دغدغه ي اصلي مردم در سال هاي 56 و 57 پيروزي انقلاب به هر قيمتي بود چرا که تمامي گروه هاي سياسي با جمع بندي تجارب تاريخي 200 ساله در يک بازه ي زماني کوتاه به اين نتيجه رسيده بودند که براي رسيدن به آرمان هاي بزرگ ملي نيازمند يکپارچگي تمامي گروه ها و احزاب سياسي هستند و بايد شرايط ويژه ناشي از برقراري حکومت نظامي ، کمبود سوخت ، تعطيلي بازار و اداره جات و ... را تحمل کنند . به هر حال تمامي گروه هاي سياسي اعم از مذهبيون و ملي گراها و حتي گروه هاي چپ با کنار گذاشتن اختلافات ريشه اي خود بر سر تغيير رژيم از سلطنت به جمهوري اسلامي به توافق رسيدند و اگر چه بعدا بر سر اين که چه کساني در راس قدرت باشند دچار سوء تفاهماتي شدند اما به هر حال کساني که از قدرت سمت دهي به اکثريت توده ها برخوردار بودند گوي سبقت را از ديگران ربودند و ظرف مدت کوتاهي با تاسي به شيوه هاي رايج و تجربه شده در اين سرزمين بر چالش هاي ناشي از رويکردهاي تجزيه طلبانه و تفرقه افکنانه نيز فائق آمدند و با شروع جنگ و تغيير اولويت ها از بحث مهره چيني در دايره ي قدرت به دفاع از سرحدات کشور و حفظ مرزهاي جغرافيايي رسيدند و بدين ترتيب بسياري از موضوعات از متن به حاشيه منتقل شد . پس از جنگ نيز موضوع سازندگي و تنظيم سياست هاي منطقه اي به اولويت اصلي تبديل گرديد که چندان به درازا نکشيد و سرنوشت کشور با تحريم هاي پر نوسان گره خورد که تاکنون نيز به صورت جسته و گريخته ادامه داشته است . در تمامي اين مدت موضوع فرهنگ ، آموزش و پرورش و همچنين کيفي سازي دانشگاه ها و زيرساخت هاي اقتصادي و برخي از اصول و بندهاي قانون اساسي در اولويت هاي بعدي قرار داشته است و فرصتي براي انديشيدن به اقتصاد مقاومتي ، تحولات بنياني در آموزش و پرورش و ارتقاء کيفيت دانشگاه ها ايجاد نگرديده است .
تلاش ايران براي دست يابي به تکنولوژي هسته اي به موازات سياست هايي که در راستاي افزايش قدرت دفاعي صورت مي گرفت و ايفاي نقشي منطقه اي با محوريت دفاع از فلسطين که جمهوري اسلامي به دنبال آن بوده و هست ، واکنش کشورهاي عربي نفت خيز و ثروتمند و همچنين کشورهاي مدعي رهبري جهان عرب نظير مصر را به دنبال داشت ضمن اين که اسرائيل هم حاضر به تحمل تهديدهاي جاخوش کرده در شعارهاي نشات گرفته از موضع گيري هاي آرمان طلبانه ايران نبوده و نيست . از اين رو مخالفت با سياست هاي منطقه اي ايران نهايتا به شکل گيري ائتلافي عربي ، عبري و غربي انجاميده که تحريم هاي نفتي و اقتصادي از دل آن بيرون آمده و گاهي نيز در قالب جنگ هاي نيابتي چنگ و دندان نشان داده و به تغيير اولويت ها دامن زده است ! هم اکنون نيز نزديک به يک سال است که کرونا و تحريم ها دست به دست هم داده اند و تلاش براي زنده ماندن را به اولويت اصلي مردم تبديل کرده اند . پر واضح است که نه اروپا و نه آمريکا و نه بسياري از کشورهاي منطقه تمايلي به همراهي با ايران ندارند و چنين رويکردي را به انحاء گوناگون و با زبان هاي مختلف به نمايش گذاشته اند و هزينه زندگي را براي مردم ما بالا برده اند و داستان کنار آمدن آنها با ما هم به اين سادگي ها نيست و بايد اذعان داشت که تريبون هاي سياسي و بين المللي فرصتي براي انتشار پند و اندرز و موعظه فراهم نمي کند و بايد با زبان قدرت و اقتصاد و سياست سخن گفت و لاغير !
پر واضح است تا زماني که کشورهايي ثروتمند نظير عربستان و امارات حاضر به پرداخت هزينه ي مبارزه با سياست هاي منطقه اي ايران باشند ، غربي ها رغبتي به تغيير رويه نخواهند داشت چرا که آنها بر خلاف جمهوري اسلامي از تحليل هاي مبتني بر رويکردهاي عقيدتي و مذهبي مبادرت به اتخاذ موضع گيري هاي سياسي نمي کنند و منافع ملي و بهره ي اقتصادي براي آنها در اولويت اول قرار دارد و در عمل هم ثابت کرده اند که معيارهاي اخلاقي در ميدان سياست در نگاه آنها محلي از اعراب ندارد و نخواهد داشت ، حتي جناح هاي سياسي در غرب خصوصا آمريکا نيز در وهله ي اول به وعده هاي انتخاباتي که تضمين کننده ي نتايج مثبت اقتصادي باشد مي انديشند زيرا بايد پاسخگوي کساني که به آنها راي داده اند باشند. سياست يک علم است که فرمول ها و قوانين حاکم بر آن با تغيير روساي جمهور دچار دگرديسي نمي شود . مهمترين وظيفه ي سياستمداران اجتناب از ايجاد شرايطي است که به تغيير اولويت ها مي انجامد . تغيير اولويت ها يعني به محاق رفتن مطالبات مردمي و به محاق رفتن مطالبات مردمي يعني به تعويق افتادن آرمان ها و تغيير جاي متن و حاشيه که فلسفه ي وجود همه چيز را زير سئوال مي برد  و هزاران پرسش را مطرح مي کند که پاسخ مي طلبند .