مدتي است که به دنبال تنگ تر شدن دايره ي تحريم ها و اثر گذاري محدوديت مبادلات ارزي بر واردات مواد اوليه کارخانه ها و برخي اقلام دارويي ، شاهد تنزل سطح مطالبات عموم مردم خصوصا اقشار آسيب پذير و زير خط فقري ها هستيم به طوري که سرکشي به داروخانه ها براي يافتن انسولين ، سرکشي به خواربارفروشي ها براي خريد روغن ، زيرپا گذاشتن شهر براي پيدا کردن برخي از قطعات يدکي دستگاه هاي برقي و خودرو به امري پيش پا افتاده و بديهي براي گذران زندگي تبديل شده و از آنجايي که همواره کساني با نگاه فرصت طلبانه مترصد چالش هاي اقتصادي و اجتماعي هستند تا از اين نمد براي خود کلاهي درست کنند ، چنين بلبشويي به ظهور شغل هاي کاذب و جولان دلال ها در ميدان " چه بايد کرد " منجر شده است .
گاهي مي بينيم و مي شنويم که نويسنده ها از کاهش تيراژ کتاب هايشان و نبود خريدار در بازار گلايه مي کنند يا سينماگران نگران ناديده انگاشته شدن حق مالکيت معنوي خود توسط مردمي هستند که مي خواهند بدون پرداخت پول تماشاگر يک فيلم باشند .
چگونه مي توان از مردمي که اغلب در خم اول کوچه زندگي هستند انتظار داشت که دغدغه ي هنر و آثار ادبي و مطالعه و پيگيري رويدادهاي فرهنگي را داشته باشند .
شما زماني که سوار بر ارابه ي تاريخ شده و به عقب برمي گرديد به دوراني مي رسيد که انسان ها به دليل زندگي در جنگل ها و غارها و حفره هاي طبيعي و ناگزيري براي جستجوي شبانه روزي غذا و مراقبت از جان خود در برابر خطر هجوم حيوانات وحشي ، فرصت پرداختن به انواع هنرها و فعاليت هايي که آبشخور فرهنگ و تمدن است نداشتند اما پس از اين که در کناره ي رودخانه ها سکني گزيدند و ثبات نسبي پيدا کرده و از زندگي کولي وار رها شدند به تدريج به شيوه هاي متفاوت و تجربه نشده اي براي زندگي و انديشيدن به موضوعاتي غير از خوردن و آشاميدن و فرار از خطرروي خوش نشان دادند .
اين نهايت بدبيني و سياه نمايي است که بگوييم رويکرد ناگزير مردم به دغدغه هاي مادي امري مديريت شده است اما در عمل مي بينيم که به موازات کوچکتر شدن سبد خريد مردم به دليل اولويت بندي هايي که براي ايجاد موازنه بين دخل و خرج دارند بي توجهي به نيازهاي معنوي و فرهنگي نيز عمق پيدا مي کند .
تکرارگلايه هاي مردمي که در فضاي مجازي بازتاب پيدا مي کند ، به تدريج در دهليزهاي تنگ و تاريک عادت محبوس مي شود و احساس عدم استحقاق برخورداري از وضعيتي مطلوب کم کم به يک باور تبديل شده و فضاي مجازي عملا در نقش سوپاپ اطمينان که تخليه کننده ي فشارهاي رواني است عمل مي کند .
آنچه مسلم است در حال حاضر نمي توان منکر تاثير کرونا بر تغيير شکل طرح مطالبات اجتماعي و اقتصادي شد ، کما اين که کرونا هزينه عقد و عروسي و عزا و مهمانداري و خريد هاي تشريفاتي را کاهش داده اما در صورتي که واکسن کرونا اثرگذاري خود را به اثبات برساند و ظرف ماه هاي آينده شاهد کاهش اپيدمي و همچنين ابتلا ، بستري شدن و پايين آمدن آمار مرگ و مير باشيم و دوباره زندگي به مدار طبيعي خود بازگردد ، دولت آينده بايد خود را براي پاسخگويي به مطالبات انباشته شدن مردم آماده کند و قاعدتا يکي از برنامه هاي دولت آينده طرح هايي است که براي دوران پساکرونايي دارد .