تصور کنيد شخصي را که مثلا در يک بازار به ولگردي و گدايي مشغول است و درآمدي نامشخص دارد ؛ اين فرد در حالت طبيعي مطيع و بي آزار و منت پذير و شاکر امکانات حداقلي است . چه بسا اسباب تفرج اين و آن هم باشد به همين دليل گاهي نيز مورد مهر و محبت و توجه ويژه افراد قرار مي    گيرد . اما همين شخص وقتي بازار دچار آتش سوزي مي    شود احساس مي    کند که بهترين فرصت براي تغيير مسير زندگي برايش فراهم شده لذا هم خود و هم ديگران را به خطر مي    اندازد و به دل آتش مي    زند و تلاش مي    کند بخشي از اجناس و کالاهاي در معرض سوختن را از دهان آتش بيرون بکشد و از اين رهگذر يا صاحب چيزي شود و يا انعام و پاداش قابل توجهي دريافت کند . اتفاقي که در جريان آتش سوزي ساختمان پلاسکو افتاد و بعدها معلوم شد تعدادي از افراد کشته شده نه مامور آتش نشاني بوده اند و نه صاحب مغازه و شاغل در اين ساختمان ! در جريان آشوب  ها و انقلاب  ها و جنگ و دعواها نيز چنين اتفاقاتي مي    افتد و برخي تحليلگران تحولات اجتماعي به اشخاصي که از رهگذر اتفاقات به نان و نام و نوايي مي    رسند ، لمپن مي    گويند . در رمان بينوايان اثر ويکتور هوگو " گاوروش " پسربچه ي ولگردي که پيام انقلابيون را دست به دست مي    کند چنين شخصيتي است که تلاش مي    کند در سايه ي يک اتفاق خود را بالا بکشد. هر چند او کشته مي    شود زيرا درجه ي مخاطرات چنين تصميماتي بالاست اما کم نبوده اند کساني که از اتفاقاتي از اين دست براي خود فرصت ساخته و خود را بالا کشيده اند به طوري که با قبول مسئوليتي بسيار نازل و کم اهميت ولي پرخطر از دل آشوب  ها و تحولات اجتماعي و جنگ و دعوا خود را بالا کشيده و به موقعيت  هايي دست يافته اند .به همين دليل است که مامورين نيروي انتظامي    در جريان وقوع سيل و زلزله و آشوب و رويدادهايي که منجر به شلوغي و يا خلوت شدن شهرها مي    شود تلاش مي    کنند ريسک سوء استفاده از رويدادهاي غيرمنتظره را براي فرصت طلبان بالا ببرند !

از جمله ويژگي  هاي چنين افراد فرصت طلبي ، خطر پذيري و برخورداري از جرات زياد براي سرکشي مدني و ماهي گرفتن از آب گل آلود است.

در جريان اعتراضات جليقه زردها به سياست  هاي اقتصادي دولت مکرون که با آمدن موج کرونا از دامنه ي آن کاسته شد ، نقش حاشيه نشين  ها و کارتن خواب  هاي ساکن اطراف پاريس بسيار پررنگ بود . يکي از دلايل بالا بودن آمار مرگ و مير ناشي از کرونا در شهر نيويورک ، ابتلاي حاشيه نشين  هايي از اين نوع به کرونا بود که به خاطرفقر و عدم برخورداري از بيمه خدمات درماني قادر به پرداخت هزينه ي درمان خود نبودند.

ظهور روز افزون لمپن  ها ، کارتن خواب  ها و آواره  هاي بي خانمان و حاشيه نشين  ها از جمله عوارض بيماري  هاي اجتماعي و اقتصادي است . هنگامي    که فاصله ي طبقاتي افزايش پيدا مي    کند و مهار اداره ي مدبرانه ي جامعه از دست متوليان آن خارج مي    شود و يا زماني که ميل به راحت طلبي و اشرافيت در طبقات حاکم افزايش مي    يابد ، شاهد شکل گيري طبقه اي آسيب پذير و زير خط فقري هستيم که فاقد شناسنامه ي رفتاري مشخص هستند . اين طبقه در لباس واسطه ي شر ، بزه کار اجتماعي   ، فروشنده نوشابه  هاي الکلي و مواد مخدر ، دله دزد با فرصت طلبي بالا آمادگي زيادي دارند تا در زمان وقوع سيل ، زلزله ، آتش سوزي ، جنگ    ، منازعات خياباني ، ترافيک شديد و آشوب  هاي اجتماعي و حتي بيماري  هاي واگير دار نظير کرونا از موقعيت  هايي که در آن قرار مي    گيرند نهايت استفاده را بکنند . حتما تاکنون شنيده ايد که مي    گويند بايد از فلاني بترسي چرا که چيزي براي از دست دادن ندارد . طبقات بسيار آسيب پذير اجتماعي همان کساني هستند که چيزي براي از دست دادن ندارند لذا هر گاه جامعه اي دچار بحران و ناامني مي    شود افراد وابسته به چنين طبقه اي براي ايفاي نقش تاريخي مهيا مي    شوند. در خبرها آمده بود که برخي از مردم آمريکا به دنبال شيوع کرونا به فروشگاه  هاي اسلحه روي آورده اند تا خود را مسلح کنند . علت چنين رفتاري وجود چشمگير افرادي است که چيزي براي از دست دادن ندارند و در چنين مواقعي با ريسک پذيري بالا به رفتارهاي پرخطر روي خوش نشان مي    دهند . طبيعي است که وقتي خيابان  ها خلوت مي    شود امکان گدايي ، دله دزدي ، شرخري ، ساقي گري و کارهايي از اين قبيل وجود ندارد و گرسنگي فشار مي    آورد. اينجاست که کليساها ، مساجد ، معابد و کنيسه  ها با جمع آوري اعانه و کمک  هاي مردمي    براي کاستن از فشارهاي ناشي از گرسنگي بر طبقات آسيب پذير که چيزي براي از دست دادن ندارند و از هر زمان ديگري براي سرکشي مدني آماده ترهستند به ميدان مي    ايند چرا که موجوديت خودشان نيز در معرض مخاطره قرار مي    گيرد به هر حال شکم گرسنه ايمان ندارد ! پسماند گردي پديده ي زشتي است که از غرب به ايران هم سرايت کرده و چندين هزار نفر در سطح کشور خصوصا در کلانشهرها از اين راه امرار معاش مي    کنند و اين پديده از زماني که سايت  هاي جمع آوري و تفکيک پسماند راه اندازي شده رونق بيشتري پيدا کرده است و تا زماني که تفکيک زباله از مبدا و توسط مردم صورت نگيرد شاهد تداوم اين وضعيت خواهيم بود . به هر تقدير بحث بر سر ظهور و بروز طبقه اي است که چند ويژگي را با خود يدک مي    کشند . يکي اين که وابسته به درآمد روزانه هستند . دوم اين که به دليل نداشتن تخصص و سواد به کارهاي متعارف و قانوني تن نمي    دهند. سوم اين که چيزي براي از دست دادن ندارند. چهارم اين که با ريسک پذيري بالا براي سرکشي مدني و بهره گيري از فرصت  ها لحظه شماري مي    کنند . جمعيت اين گونه افراد آسيب پذير به دليل افزايش شکاف  هاي طبقاتي و انحراف در راهبردها روز به روز بيشتر مي    شود و ظاهرا برنامه اي هم براي سامان بخشي به آنها وجود ندارد. طبقه اي ظاهرا بي هويت که هر حادثه و رويدادي تحريک کننده ي ذائقه ي ماجراجويانه ي آنها براي ايفاي نقش  هاي تاريخي است .