بچه که بوديم، مادربزرگ به ما مي گفت دو فرشته روي دوشتان هست که نامه اعمال شما را مي نويسند و ما مي پرسيديم اگر پشيمان شويم و توبه کنيم آنها نوشته را پاک مي کنند؟ مادربزرگ مي گفت آري و ما دوباره مي پرسيديم مدادپاک کن دارند و او پاسخ مي داد بلي.
چه خوب بود عالم بچگي و آن افکار کودکانه که احساس مي کرديم اگر کار بدي کرديم، مثل مشقهاي غلط با مدادپاک کن پاک مي شود.
حالا که بزرگ شده ايم و بار مسئوليت هاي سخت سياسي بر دوش داريم اگر اشتباهي کرديم مدادپاک ني در کار نيست تا آن را پاک کنيم. صدها بل هزاران دوربين فيلمبرداري و ضبط صوت و عکاس ها هستند که قدم به قدم حرکت و صحبت هاي ما را ضبط و ثبت مي کنند و در اقصاي عالم مي چرخانند و تفسير و تحليل و بگم بگم هاي باج گيرانه را به خودمان تحويل مي دهند و ما را بدهکار مي کنند تا قيام قيامت که اگر بعد از هزاران سال باز هم مفسري، تاريخ نويسي، پژوهشگري پيدا شد و رفت سراغ آرشيو روزنامه ها و کتابخانه و از سر ذوق تورقي کرد تا از گذشته ها چيز تازه اي در بياورد، باز هم غلط ها و نه هميشه صواب هاي ما را از لابلاي فايل ها و کتاب ها و از دل روزنامه ها در مي آورد و لعن و نفرين نثارمان مي کند و يا شايد هم دلش بسوزد و يک خدابيامرزي بدهد اگر تا آن زمان باور به خدايي مانده باشد.
و اما بعد؛
وزارت امور خارجه هر کشور معمولا مرکز تصميم گيري مهم سياسي است و بعضا اقتصادي هم در ارتباط با خارج. افرادي که در اين وزارتخانه به کار گرفته شده اند در گزينش هاي سخت از هفت وادي و هفت خان گذشته اند به گونه اي که به آنها اعتمادي است قوي تا بتوانند در جمع سياسيون خارج حرف و سخن بالاترين مقام سياسي کشور را بزنند و با طرف هاي مورد مذاکره به توافقي دوطرفه دست يابند.
در نشست هاي داخل و خارج از وزارتخانه هم صحبتي ها و هم جلسه اي ها مي بايد آنقدر مورد اعتماد باشند که بتوان خاطرات و يا شنيده ها و توافق هاي محرمانه يا سري را با آنها در ميان گذاشت و از آنها مشورت گرفت و نظرخواهي کرد. واي اگر نامحرمي در ميان باشد که اگر جاسوس هم نباشد، کم عقلي کند و براي روز مبادا در جنگ قدرت بين جناح ها و گروه هاي سياسي مطالبي عنوان کند و يا گفتگوي ضبط شده اي را افشا نمايد که نبايد و ديپلماسي را نشايد!
در جنگ قدرت، وقتي مصالح ملي و منافع ملي مورد هجمه و سوءاستفاده طرف هاي خارجي قرار مي گيرد افشاکنندگان از هر طيف و دسته و جمعيتي که باشند مي بايد مورد محاکمه قرار گيرند و پاسخگو باشند وگرنه اعتمادها و دوستي ها و همدلي ها خدشه دار مي شود و هويت و شأن وزارت خانه زير سؤال مي رود.
اگر مصالح و منافع ملي چنين اقتضا کند که براي آگاهي مردم نياز به شفاف سازي هست چه کسي يا کساني بايد شفاف سازي کنند؟
معمولا در مناظرات و تبليغات انتخاباتي بعضي افشاگريها، حساسيت هاي مردمي را تحريک مي کند و طرف افشاکننده از اين عمل خود هدفي دارد که قطعا جلب نظر افکار عمومي به خود است تا آراء بيشتري به نفع خود يا ديگري کسب کند. اخلاق اسلامي و انساني حکم مي کند نخست صداقت در گفتار مطمح نظر باشد و دوم بررسي آثار سوءافشاگري ها که ممکن است منافع و مصالح مملکت را دچار آسيب و ضربه پذيري نمايد.
اگر آقاي ظريف، وزير امور خارجه کشورمان براساس اعتماد به شنوندگان در جلسه اي سخني گفته به اين تصور که اطلاع رساني به افراد خاص نمايد و يا به قول خودش سندي باشد براي قضاوت آيندگان، کارشناسان بايد بررسي کنند تا چه زماني لازم است اين سخنان مسکوت بمانند.
در آمريکا مرسوم است که سازمان سيا اسنادي را بعد از سي يا چهل و يا پنجاه سال افشا مي کند زيرا مسکوت و پنهان ماندن آن را جايز نمي داند و افشاي آن را مخالف مصالح آمريکا نمي داند بلکه برعکس قدرت سياسي و ديپلماسي کشورش را به رخ مي کشد. وقتي جان کري سخنان افشا شده آقاي ظريف را رد مي کند هرچند ظريف درست گفته باشد و واقعاً صهيونيست ها 200 بار مراکز نظامي ايران را در سوريه مورد هدف حمله نظامي قرار داده باشند. مسلما افشاي اين مطالب از ديدگاه ديپلماسي موجب بي اعتمادي بين دو ديپلمات مي شود که چه بسا مي شده از اين طريق مطالب مهمتري هم در گفتگوهاي دوستانه کسب کرد.
به هر تقدير آنچه مهم است اينکه سردار شهيد سليماني کسي بوده چون کوه که سنگ ريزه ها و باد و بارانها ذره اي از هويت، شخصيت و شهرت و محبوبيت او کم نمي کند و مردم ايران که جاي خود دارد و قدر او را دانسته و مي دانند، مردم جهان هم او را اسطوره مي دانند و به بزرگي مي شناسند. زيرا او کاري کرده که خدايش از آن راضي بوده و رضايت خدا رضايت خلق را در پي داشته و دارد.
کساني که با درايت و صداقت در ميدان هاي سياسي و ديپلماسي افتخارآفريني مي کنند و فريب ترفندهاي سياسي را نمي خورند آنها هم در جايگاه خود مورد احترام و افتخارند و نبايد زحمات آنان را ناديده گرفت.
وقتي کسي پاي در ميدان مبارزه مي گذارد، چشم ها و گوش هايي بينا و شنوا او و حرف هايش را نظاره مي کنند و مي شنوند و اعمالش در تاريخ ثبت مي گردد. خواه سرباز نظامي باشد يا سرباز ديپلماسي و يا سرباز فرهنگ و اقتصاد، مهم اين است که واقعا سرباز باشد و در راه مسئوليت خطيري که انتخاب کرده و يا به او تکليف شده، صادق و مسئوليت پذير و آگاه و بادرايت باشد و اگر کسي به هر دليل با توصيه اين و آن و يا با جلو انداختن خودش براي پذيرش مسئوليت هاي سخت ناکارآمد و ناتوان باشد خيانت کرده است قبل از آنکه ناتوانيش در عمل به اثبات برسد.
خداوند در قرآن مي فرمايد: «امانت ها را به اهلش بسپاريد و وقتي که قضاوت مي کنيد در ميان مردم به عدل حکم کنيد.»
والسلام