دستور طالبان براي ازدواج دختران بالاي بيست سال و به همسري سربازان امارت اسلامي درآمدن زنان بيوه اي که شوهرانشان در جنگ کشته شده اند و دستورالعمل ريش گذاري مردان ، نمونه هاي بارزي از اصلاحات طالباني است .در واقع اين گروه مي خواهند به طرفداران خود بگويند که جنگ هاي چند ساله دستاوردهايي داشته است ! مشکلي که گروه هاي سلفي و بنياد گرا و حقاني در ابتداي شکل گيري قدرت با آن مواجه هستند اين است که چون برنامه اي براي اصلاحات اقتصادي و فرهنگي و سياسي بر مبناي دانش روز و استانداردهاي پذيرفته شده ي بين المللي ندارند ناگزير هستند براي نشان دادن تغيير ناشي از روز کار آمدنشان به اصلاحات شکلي و نمادين روي بياورند تا مردم باور کنند اتفاقاتي افتاده است. مشکل ديگري که گروه هاي سلفي با آن مواجه هستند اين است که آنها به جاي اين که به دنبال احياي لباس هاي ملي باشند ، الگويي سلفي که ويژه جغرافيايي خاص بوده را براي لباس پوشيدن زنان پيشنهاد مي دهند . در حالي که مردم افغانستان در گذشته هاي نه چندان دور بسته به اين که ساکن کدام يک از مناطق آن کشور باشند لباس هايي مي پوشيدند که هم نشان دهنده ي نمادهاي قوميتي آنها بود و هم با معيارهاي اسلامي منافاتي نداشت . حجابي که آنها براي زنان پيشنهاد مي دهند تناسبي با وظايفي که اين قشر بايد در عصر کنوني ايفا کنند ندارد. اصولا اين گونه فرامين حکومتي که بر دخالت در باره سير تا پياز زندگي مردم مبتني است محصول نگاه تمرکز گرا به قدرت است .نگاه تمرکز گرا همان نگاه آفتابه اي است . مي گويند شخصي در مسير قندهار به کابل نزديک يک غذاخوري توقف کرد تا دستي به آب برساند و خود را سبک کند . به سمت دستشويي رفت و آفتابه اي برداشت . نگهبان دستشويي به او گفت : اين آفتابه را بگذار و آن آفتابه را بردار . آن شخص با تعجب پرسيد : چه فرقي مي کند . نگهبان دستشويي گفت : پس من اينجا چه کاره هستم ؟! نگاه آفتابه اي صرفا به درد اعلام حضور و ابراز موجوديت مي خورد و هيچ کارکرد ديگري ندارد . اشتباه بزرگ طالبان اين است که تصور مي کنند سکوت مردم در برابر ورود آنها به شهرهاي افغانستان ، نشانه ي رضايت است .نگاه تمرکز گراي بخشي از متوليان امور ديني افغانستان ريشه در جايگاه سنتي آنها در اين کشور دارد ، چرا که اغلب مردم تا چند دهه پيش تر براي پاسخ گرفتن پيرامون پرسش هايي که در باره ي هر موضوعي داشتند به مدعيان آگاه به مسايل ديني مراجعه مي کردند حتي براي نامگذاري فرزندانشان و امور مختلف از تولد تا مرگ ! با توجه به رسوبات برجاي مانده از چنين فرهنگي اگر هم اکنون نيز انتخاباتي آزاد برگزار شود و از مردم افغانستان در باره ي حکومت دلخواهشان بپرسند بعيد نيست که طالبان بالاي 40 تا 50 درصد راي بياورند ! تحليلگران سياسي به اين پديده مي گويند "ديکتاتوري اکثريت " ؛ اما کدام اکثريت ؟ اکثريت بي سواد و ناآگاه به حقوق خود . بي دليل نيست که طالبان مي گويند دختران نبايد بيش از چند کلاس درس بخوانند و همين که به سن تکليف رسيدند بايد ازدواج کنند ! زيرا اگر دختران و زنان افغاني با حقوق خود آشنا باشند حتي يک روز هم طالبان را تحمل نمي کنند. برخي ازدستورات حکومتي در افغانستان با انگيزه ي ايجاد هژموني صادر مي شوند. ديوار چين سال ها قبل از ميلاد مسيح با هدف جلوگيري از هجوم قبايل شمالي ساخته شد . ديواري به طول بيش از 21 هزار کيلومتر که سالها زمان صرف ساختن آن شد و هزاران نفر نيز در اثر فرسايش ناشي از کار در پاي اين ديوار مردند و اجسادشان نيز در لابلاي ديوار مدفون گرديد و دست آخر هم ساخت چنين ديواري نتوانست آن گونه که بنيانگذار آن ادعا داشت مانع از نفوذ و هجوم قبايل شمالي و ساير بيگانگان غير چيني شود. فرمان آقا محمد خان به سربازانش براي بيرون آوردن چشم کرماني ها نيز نمونه اي از دستوراتي بود که با هدف ايجاد هژموني و چشم زهر گرفتن صورت گرفت  . مي گويند در زمان يکي از پادشاهان ساساني نيز عده ي زيادي از مزدکيان را با سر در خاک فرو کردند و تعداد آنها به اندازه اي زياد بود که گويي در مزرعه اي وسيع درخت کاشته اند .
از جمله دستورات چنگيز خان اين بود که مردم بايد دختران خود را به خان عرضه کنند تا عروس خود و پسرانشان را از بين آنها انتخاب کند . همچنين يکي ديگر از دستورات چنگيز اين بود که اگر يک فرد مغول يک چيني را بکشد بايد يک الاغ به عنوان ديه و غرامت به ولي دم بدهد .
در قرن هفدهم قانوني در انگليس وضع شد که اگر فردي در پارلمان بميرد مراسم تشييع جنازه براي او برگزار نمي شود و اموالش نيز به نفع دولت مصادره مي گردد .
در سال 1959 ميلادي قانوني در فرانسه به تصويب رسيد که بر اساس آن امکان ازدواج با مردگان فراهم شد .
اين گونه دستورات غيرمعقول که با سلايق عموم مردم همخواني ندارد فقط به درد اعلام حضور مي خورد و به مرور زمان بي ارزشي آن آشکار مي شود . طالبان به ظن خود مي خواهند همه ي دخترهاي دم بخت را شوهر بدهند و زنان بيوه را به خانه ي بخت بفرستند تا به قول خودشان زمينه اي براي فساد جنسي فراهم نباشد اما اين موجودات عقب افتاده تاريخي و ذهني نمي فهمند که نبايد در مسائل خصوصي مردم دخالت کنند . ازدواج اگرچه پيامدهاي اجتماعي و حتي اقتصادي دارد اما امري خصوصي است . آنها مي توانند بگويند اگر کسي قصد ازدواج دارد زمينه هاي آن را برايش فراهم مي کنيم اما نمي توانند کسي را وادار به ازدواج نمايند . انتخاب همسر و مسايلي از اين قبيل نبايد با زور و دستورالعمل و به صورت بخشنامه اي صورت گيرد بلکه تنها با تسهيلگري مي توان به روايي آن کمک کرد .
مدينه ي فاضله اي که طالبان در ذهن خود دارند با صدور امريه و بخشنامه و برخورد فيزيکي و تحميل الگوهاي سلفي تحقق نمي يابد و اگر در کوتاه مدت هم تعدادي از مردم همراهي کنند در دراز مدت کار به جايي مي کشد که متوجه مي شوند علي رغم همه ظاهرسازي ها ، فساد زيرزميني به همه جا سرايت کرده است .
طالبان به زور قدرت را به دست گرفته اند و البته طرفداراني هم از قبايل وابسته به خود دارند اما چون ساير اقوام را در قدرت شريک نمي کنند با مقاومت هاي تدريجي و سرکشي مدني مواجه خواهند شد . طالبان بايد به دنبال فرمانروايي بر قلب ها باشند و براي فرمانروايي بر قلب ها بايد به باورها ، ديدگاه ها و خرده فرهنگ ها و پيروان ساير مذاهب احترام بگذارند اگر طالبان موفق شوند اقتصاد افغانستان را سامان دهند و با دنيا رابطه اي معقول و منطقي برقرار کنند و سطح فرهنگ مردمشان را بالا ببرند به اندازه اي محبوبيت پيدا مي کنند که مردم افغانستان به همان الگوهاي ظاهري هم که منطقي نيست تن مي دهند . ولي نکته اساسي در اينجاست که اگر آمريکايي ها توانستند الگوهاي غربي را در افغانستان حاکم کنند ، طالبان هم مي توانند به زنده کردن الگوهاي سلفي دلخوش باشند . جاي تاسف است که مردم افغانستان در شرايطي که بايد به دنبال گفت و گوي ملي و تشکيل حکومت فراگير باشند با ايده هايي که سيمايي مبتني بر دافعه از اسلام ترسيم مي کند ، وقت خود و مردم را مي گيرند .