گسترش اسلام در نقاط مختلف جهان تابع شرايطي بود که بر کشورهاي غيراسلامي حاکم بود. استبداد ديني، استبداد حاکميتي، استثمار زنان و بردگان، برده فروشي، اعمال قدرت شمشير براي مقابله با آزاديخواهان، خرافه پرستي، جاهليت از نوع بت پرستي آن، فساد و زن بارگي به گونه اي که زنان ابزاري در اختيار مردان بودند و بردگان آلت و وسيله دست آموزي براي بهره کشي.
وقتي پيامبر اسلام همراه با لشکرکشي به نقاطي مي رسيد، کمتر اتفاق مي افتاد که مردم به تبعيت از ايران و شاهان مقابل لشکر اسلام بايستند زيرا چنان خبر رسيده بود که اسلام دين برادري و برابري است و هيچ کس و هيچ چيز برتر از «الله» نيست. خداوندي که زنده و پايدار است که او را خواب سبک و سنگيني نمي گيرد. اوست که قادر متعال است و از قوي و ضعيف و زن و مرد همه بايد او را ستايش کنند.
اسلام با پيام صلح، دوستي و بخشش آمد و خيمه زد روي کشورهائي که مردمان آن تحت ستم و ستمگري شاهان بودند.
اسلام با خود مانيفستي داشت که در قالب عقل و شرع مي گنجيد بر اين اساس بود که علماي اسلام اجماع کردند که «کلما حکم به العقل حکم به الشرع و کلما حکم به الشرع حکم به العقل [هر آنچه عقل حکم کند همان شرع هم حکم مي کند و هر آنچه شرع حکم کند، همان هم عقل حکم مي کند]
همين برداشت منطقي از دين اسلام کافي بود که مسلمانان مقابل جهل و خرافه و جور بايستند و زير بار زور و ستمگري شاهان و اميران نروند.
اسلام مسلمانان را دعوت کرد که با هر آنچه در قوت دارند براي حفظ امنيت و مرزهاي خود مقابل کفار و منافقين بايستند و اگر با آنان دشمني نشود از جنگ دست بردارند و به صلح بگرايند.
اسلام محمدي، اسلام بخشش، توبه، تقوي و پرهيزگاري و اسلام عبوديت و تبري جستن از مشرکان و کافران و منافقان است.
اسلام حکم به قصاص داده اما بخشش را و پرداخت ديه را اولي تر از مقابله به مثل دانسته.
اسلام محمدي زنان را از اسارت و دختران را از زنده به گور کردن رهانيده و حقوق آنان را برشمرده اما به تفاوت و نه تبعيض حکم کرده است.
اسلام محمدي خود را وسيله و دست افزار ندانسته که هر حاکم يا اميري براي توجيه هر عمل خوب و بد خود آن را وسيله قهر و يا تأييد خود قرار دهد.
اگر اسلام از انفال، رجم «سنگسار» قصاص و جدال و جهاد سخن رانده براي اجراي هر کدام از آنها محدوديت و راهکارهاي عادلانه اي آورده و نهايتا بخشش را و کسب رضايت شخص يا اشخاص ذينفع و متضرر را اولي دانسته است. اسلامي که امروز داعش، طالبان، القاعده، سلفي ها و منحرفين به آن توسل جسته تا با پول و اسلحه جفاکاران و ستمگران عصر جديد، آن را عملي کنند و به نام پيامبر و مسلماني توجيه نمايند، نه تنها مسلماني نيست بلکه خالي کردن دل مسلمانان از اميد و صلح و دوستي و مهر و محبت است.
دشمناني چون آمريکا و کشورهاي عربي منطقه که با پول و اسلحه تروريست هاي داعشي و طالباني را حمايت و پشتيباني مي کنند نه تنها قصدشان رواج دادن و گرم کردن بازار مسلماني نيست، بلکه برعکس بيزاري از اسلام و منحرف کردن اذهان مردم جهان از ماهيت و هويت اسلام را در پي دارد.
اسلام محمدي آمد تا حق و عدالت و قسط را اجرايي کند. اسلام محمدي آمد تا بر عليه ظلم و کفر و نفاق قد علم کند.
اسلام محمدي آمد تا مستضعفين جهان را از فقر و ناتواني برهاند نه آنکه شکاف طبقاتي را عميق تر کند و مستکبرين را بر مستضعفين حاکم نمايد.
اسلام محمدي آمد تا در کنار کار و تلاش و مجاهدت در راه خدا عبوديت و بندگي خدا را ترويج دهد نه آنکه در خدمت شاهان و اميران منکر دين خدا و شرابخواره و عياش باشد.
اگر ملاک اسلام، قرآن، سنت، اجماع و عقل است و بايد به اين معيارها عمل شود قطعاً نه ظلم و ستمي و نه فاصله طبقاتي و نه شکاف بين دارا و ندار ايجاد مي شود و نه کسي مي تواند حق ديگري را ناديده بگيرد و به آن تجاوز کند.
متأسفانه اسلام امروز، آن اسلامي نيست که از آن بزرگان و مصلحاني چون امام علي(ع) و ساير ائمه بيرون آمدند و بر عليه کفر و نفاق و جهل و ستمگري قيام کردند و جان خود را بر سر آن اهداف عاليه گذاشتند.
اسلام داعشي، اسلام خشونت، قتل، تجاوز، جهل و خرافه و جنگ و خونريزي است که در آن هدف وسيله را توجيه مي کند.
به تعبير ديگر داعشي ها و هم طالبان و سلفي ها براي رسيدن به اهداف پليد خود از هر وسيله اي استفاده مي کنند و برايشان مهم نيست بر اثر انفجاري مهيب مدرسه اي بر سر دانش آموزان بي گناه و مردم عادي خراب شود.
اسلام آمد تا ايجاد امنيت کند. مؤمن کسي است که به امنيت خاطر رسيده باشد. کدام امنيت حاصل عملکرد گروه هاي سلفي است؟
اگر مفهوم پرچم و عَلَم لا اله الا الله و محمد رسول الله اين باشد که هيچ کس حق و جرأت کسب و درخواست حقوق خود نداشته باشد، اين پرچم صرفا يک ابزار ترساننده و خفه کننده است.
اسلام محمدي آن بود که وقتي زني کافر به هر بامداد بر سر پيامبر(ص) خاکروبه و زباله مي ريخت و چون چند روزي از آن خبر نشد، پيامبر(ص) به عيادت وي رفتند که نکند بيمار باشد و آن زن با اين حسن خلق اسلام آورد.
اسلام محمدي خود معرف خود است و نياز به حاشيه و پيرايه ندارد.
مسلمان کسي است که آزارش به ديگري نرسد و هر شب که سر بر بستر مي گذارد در انديشه رفع مشکلات و معضلات ديگر مسلمانها باشد.
اين همه آزار و اذيت و ناراضي تراشي از هر کس و هر جا به نام اسلام ظلم به اسلام است و نافي ارزش هاي اسلامي.
تمام ادبيات کهن ما که ميراث بزرگ فرهنگي ماست همه از قرآن و عترت و نهايتا از اسلام بهره و وام گرفته اند چه کسي منکر تأثيرات قرآني بر ديوان مولوي، سعدي، حافظ، سنايي و امثالهم مي تواند باشد، از آثار مساجد و بناهاي مذهبي و ملي گرفته تا ديگر هنرهاي تجسمي همه مرهون هنر اسلامي اند اگر خوب فکر کنيم و به عمق مسائل پي ببريم.
اسلام واقعي را در عمل درک مي کنيم و نه در شعار.
والسلام