ما شیعیان از امام حسین(ع) آموختیم و به واقعیت دیدیم که ظلم ستیزی و عدالت خواهی در فطرت انسان جاری است و همیشه تاریخ یک یزید هست که با آن به ستیزه برخیزیم. یزید گاه در لباس دین ظاهر می شود، گاه با زبان غیر سخن می گوید، و گاه نام ترامپ به خود می گذارد.

یزید از ابتدای هبوط انسان با انسان همزاد بوده و نام بدی و شر به خود گرفته است اما امام حسین(ع) یکی است بدانگونه که سرنوشتی جدای از دیگران ظلم ستیز داشته است.

بسیاری از ستم ستیزان تاریخ کشته یا به شهادت رسیده اند. هم از طبقه کارگران و هم نجبا و هنرمندان و نویسندگان و حتی قضات.

بسیاری قهرمان آزادسازی و مبدع حقوق بشر بوده اند اما هیچ کدام امام حسین(ع) نشدند. می گویند بیشترین نام های امروزی مردم جهان نام علی است. و در ایران نام حسین با پسوند و پیشوندی بسیار، آنچه مهم است آثار شهادت آن بزرگوار است که با روحی قریب به خدا در یک شب قلب 72 تن را چنان تسخیر کرد که حتی کودک شیرخوار هم از آن افتخار عقب نماند.

و اما بعد؛

ایرانیان و هم شیعیان جهان در محرم هر سال برای بزرگداشت مؤمن ترین انسان روی زمین و هم شجاع ترین آنها مراسم عزاداری و سینه زنی برگزار می کنند. این مراسم که با شور و حال حسینی برپا می شود اکثریت مردم را به کوچه و خیابان می کشاند و مردم از زن و مرد و کوچک و بزرگ سر از پا نشناخته در اجتماعات بزرگ و عظیمی شرکت می کنند که فاصله ای بین آنها حائل نیست.

نفس در نفس و دست در دست و پای به پای هم یکدل و یکصدا فریاد یا حسین سر می دهند در چنین شرایطی کدام فاصله می تواند نظمی ایجاد کند که بتوان یقین حاصل کرد انتقال ویروس قابل پیشگیری است به ویژه در استان هایی که روی خط قرمز کرونا ایستاده اند.

محرم در دل و قلب های تک تک شیعیان از کوچک و بزرگ چونان امواج خروشان دریا مدام به ساحل دل برخورد می کند و دمی نیست که یاد آن عزیز و اصحاب بزرگوارشان تداعی نشود. اما در شرایط فعلی آیا بهتر نیست به آن روح بلند که آزادی و آزادگی را ارج می گذاشت و دین را وسیله رهایی از نفس لوامه می دانست یک پیام سلامت بفرستیم و عذرخواه درگاه او باشیم. زیرا خداوند صیانت نفس را بر همه کس واجب  دانسته و جزء واجبات عینی است.

آیا بر ما واجب نیست که در هر شرایطی از اجتماعاتی که موجب سرایت بیشتر بیماری کرونا می شود پرهیز کنیم و مردم را دعوت کنیم به مطالعه در علل و عوامل نهضت عاشورا؟

آیا بهتر نیست از طریق رسانه های ملی اعم از صوتی و تصویری و مکتوب به فلسفه آن امام همام و شرح زندگی و جهاد وی بپردازیم؟

مسلماً برگزاری هر مراسمی که در آن شور و حال حسینی همراه با سینه زنی و زنجیرزنی باشد نمی توان از اجتماعات مردم در پیاده روها، خیابانها و حضورشان در مراسم جلوگیری کرد یا بین آنها فاصله انداخت.

همه اعتبار مراسم عاشورا و تاسوعا به بی فاصله بودن آن است و اینکه همه در کنار هم وحدت مثال زدنی را رقم می زنند وقتی شرکت در عزاداری اموات و یا در مراسم عروسی ها باعث انتقال ویروس کرونا می شود مگر می شود که در مراسم عظیم سینه زنی، زنجیرزنی و راهپیمایی های متراکم مردم در خیابانها و پیاده روها ویروس منتقل نشود؟

آیا بهتر نیست تدبیر دیگری بیاندیشیم؟

و به این باور برسیم که محرم آری کرونا نه.

والسلام