با توجه به موقعیت کشورها در جدول کسب مدال المپیک و این که کشورهای توسعه یافته در رتبه های بالا قرار دارند می توان اذعان داشت که توفیق در عرصه های ورزشی نیز یکی از نشانه های توسعه یافتگی است . خصوصا تلاش برای درآمدزا کردن فعالیت ورزشی و تربیت ورزشکاران حرفه ای در رشته های انفرادی و گروهی نیز به کشورها برای توسعه ی ورزش انگیزه می بخشد و یادآور این نکته است که نگاه چند وجهی به ورزش و دستاوردهای آن باید در برنامه های توسعه ای جایگاه ویژه ای داشته باشد .

در برنامه هفتم توسعه از میان 118 ماده ی مورد اشاره قرار گرفته در زمینه های گوناگون تنها یک حکم به صورت صریح به مقولات ورزشی ، تربیت بدنی و فعالیت بدنی اشاره دارد و این در حالی است که کشورما به لحاظ قرار گرفتن در مسیر ترانزیت مواد مخدر نیازمند سرمایه گذاری جدی در حوزه ی ورزش است . ضمن این که برخی از کشورها نظیر کانادا و استرالیا با وجود این که جمعیت آنها قابل مقایسه با جمعیت ایران نیست ولی تعداد ورزشکارانی که به المپیک اعزام کرده اند در خور توجه است .

تردیدی نیست که در کوتاه مدت امکان تامین امکاناتی فراخور جمعیت جوانان کشور برای فعالیت های ورزشی از توان دولت خارج است و به همین دلیل به نظر می رسد که تشکل های مردم نهاد فعال در زمینه وقف و امور خیریه ، نیروهای نظامی و مساجد که از بضاعت در خور اعتنایی برای در اختیار گذاشتن فضای ورزشی برخوردارند بیش از پیش به این موضوع ورود کنند .

مسئله دیگری که نقش مهمی در تشویق جوانان برای رویکرد به فعالیت ورزشی ایجاد می کند ایجاد زمینه ی مناسب برای برگزاری تورنمنت های ورزشی در کشور است چرا که از این رهگذر هم ناگزیر به ایجاد امکانات استاندارد در کشور هستیم و هم می توانیم به ترمیم مناسبات خود با دیگر کشورها نگاهی جدی داشته باشیم .

درآمد 17 میلیارد دلاری قطر از طریق برگزاری جام جهانی فوتبال را نباید از نظر دور داشت اما دستاورد مهمتر برگزاری بازی های بین المللی رعایت استانداردهایی است که در بحث رواداری مطرح است و تاثیر آن را می توان در ترمیم جایگاه ایران در امر مدیریت رویدادهای بزرگ مشاهده کرد . ایران در مسابقات المپیک در رشته های محدودی که عمدتا به کشتی ، وزنه برداری ، تکواندو ، دوو میدانی ، قایقرانی ، تیراندازی ، تنیس روی میز ، شمشیر بازی ، سنگ نوردی و بوکس محدود می شود نماینده اعزام می کند و این در حالی است که برخی از کشورها امکان اعزام ورزشکار در بیش از 30 رشته ورزشی در اوزان گوناگون دارند . در عین حال با توجه به جایگاه نهایی ایران در جدول مسابقات با وجود اعزام تعداد کمی ورزشکار به این واقعیت پی می بریم که اگر ایران بتواند در بسیاری از رشته ها مباردت به اعزام ورزشکار نماید که البته این امر در گرو تربیت ورزشکاران حرفه ای و برخورداری از امکانات مناسب است می تواند در بین چند کشور اول در جدول مسابقات قرار گیرد !

از جمله دستاوردهای اعزام ورزشکاران به تورنمنت های بین المللی ، مسابقات جهانی و المپیک مطرح شدن نام ایران در سطح جهانی است و این در حالی است که ما چندین برابر پولی که خرج توسعه امکانات ورزشی می کنیم به اموری غیر ورزشی با هدف مطرح شدن در جهان اختصاص می دهیم که اثرگذاری آن برای معرفی ایران هرگز به پای حضور ایران در مسابقات ورزشی نمی رسد .

گاهی برخی از ورزشکاران وطنی به دلیل نبود امکانات و مسائل حاشیه ای دیگر مبادرت به تغییر ملیت خود می کنند که در مواردی حتی به رودررویی ورزشکاران ایرانی در مقابل هم منجر می شود که بازخورد خوبی ندارد و به منزله ی اتلاف انرژی و نیروست چرا که درخواست این ورزشکاران برای گرفتن تابعیت کشوری دیگر زمانی مورد قبول واقع می شود که سالها از امکانات کشور برای مطرح شدن استفاده کرده اند و هزینه ی زیادی صرف تربیت آنها شده است . البته بر هیچ کس پوشیده نیست که مسابقه دادن زیر پرچم ایران افتخاری است که تحت هیچ شرایطی نباید آن را از دست داد و از همه مهمتر این که حتی المقدور باید از وقوع چنین رویدادهایی جلوگیری کرد تا نان خودمان در سفره ی دیگران نباشد . کسانی که به پرچم کشور خود به خاطر پول و شهرت و امکانات و راحتی بیشتر پشت می کنند هرگز حتی در صورت پیروزی و کسب مدال نیز از این بابت احساس خوبی ندارند چرا که تمرین و مبارزه و تلاش برای بالا بردن پرچم کشوری که در آن به دنیا آمده و بالنده شده اند را نمی توانند با هیچ چیز دیگری در دنیا معامله کنند.

برخورداری ایرانیان از روحیه سلحشوری و پیوندی که بین ورزش و سلامتی جسم و روح وجود دارد از یک طرف و دستاوردهای مادی و معنوی رواج انواع ورزش ها در کشور از سوی دیگر می تواند به مسئولین و مدیران کشور برای توسعه ی فضاهای ورزشی انگیزه بدهد تا جوانان ما به جای خودنمایی هایی که فاقد دستاورد ملی است تلاش کنند توانایی های خود را در عرصه ی ورزش در معرض نگاه جهانیان قرار دهند .

تاریخ فراموش نخواهد کرد که ایرانیان در ربودن گوی توفیق و الهام بخشی به سایر ملت ها همواره زبانزد بوده و آوازه ای فراخور دیرینگی فرهنگی و تمدنی خود داشته اند و همواره از این آمادگی برخوردارند که رباینده ی گوی توفیق در عرصه های جهانی با چوگان اراده ای پولادین باشند.