اخیراً یکی دو نفر از اعضاء شورای اسلامی شهر شیراز ضمن انتقاد از شهردار گفته‌اند که چرا این همه به روزنامه‌ها پول می‌دهید؟

جا دارد تا اذهان محترم اعضاء شورا را به عملکرد شهرداری شیراز نسبت به روزنامه‌ها روشن کنم تا بدانند نه تنها شهرداری شیراز این همه به روزنامه‌ها پول نمی‌دهد بلکه با یک عهدنامه‌ای که بیشتر شباهت به عهدنامه ترکمانچای دارد در سال 1398 تاکنون طبق توافق با مدیران روزنامه هر رپرتاژی که از شهرداری کار می‌شود تقریبا یک چهارم قیمت همان سال پرداخت می‌شود مشروط بر آنکه در هفته یک رپورتاژ به صورت رایگان کار شود. پولی هم که بابت اشتراک روزنامه‌ها پرداخت می‌شود همان نرخ روزنامه است که بهای آن کمتر از هزینه کاغذی است که برای هر نسخه روزنامه صرف می‌شود و پرداخت آن بیش از یک سال به طول می‌انجامد. متأسفانه پرداخت وجوهات جمع شده روزنامه‌ها گاهی به سال هم می‌کشد. یعنی هنوز بعضی از مطالبات سال گذشته هم پرداخت نشده است.

بد نیست اعضاء محترم شورای شهر بدانند که بیشتر حجم اخباری که در روزنامه‌های شیراز چاپ می‌شوند به نسبت سایر اخبار مربوط به شهرداری و سپس استانداری است و هیچ پولی از بابت چاپ آنها و حضور خبرنگاران و عکاسان در مراسم مختلف دریافت و پرداخت نمی‌شود. حضور خبرنگاران در جلسات شورای شهر که معمولا چند ساعت به طول می‌انجامد آن هم در ساعات بعدازظهر پولی بابت آن پرداخت نمی‌شود.

درست به خاطر دارم در آذرماه سال 1374 که اولین نسخه روزنامه عصرمردم به چاپ رسید ملاقاتی با شهردار محترم شهر شیراز داشتم و به ایشان عرض کردم شما برای ارتباط با مردم شهر یا باید یک روزنامه اختصاصی داشته باشید و یا یک کانال تلویزیونی تا مردم از خدمات و تلاش‌های شما و سایر کارکنانتان آگاهی یابند و به موقع عوارضشان را پرداخت کنند.

حدود 15 سال قبل که نطفه هفته‌نامه «شهر راز» شهرداری بسته شد و چند شماره‌ای از آن منتشر گردید به علت مخالفت اعضاء شورای شهر که بعضی‌ها ایراد گرفتند چرا از فلان عضو خبر کار شده و از دیگری نشده است آن هفته‌نامه تعطیل شد و شهرداری عطای آن را به لقایش بخشید زیرا علاوه بر اختلاف رأیی که ایجاد کرد هزینه گزافی هم برای دست‌اندرکاران آن نشریه شهرداری پرداخت می‌کرد و می‌باید مسئولیت نوشته‌ها و مطالب آن را طبق قانون مطبوعات عهده‌دار می‌شد.

اگر نمی‌دانید؟ بدانید که چند سالی است حمایت‌های وزارت ارشاد به روزنامه‌ها به صورت قطره‌چکانی است و تقریبا هیچ است نرخ کاغذ و سایر اقلام چاپ بیشتر از تورم اعلام شده به صورت لحظه‌ای است و اخیرا هم که یارانه ها درخصوص خرید کاغذ حذف شده نرخ کاغذ را چندین برابر کرده است.

آقایان محترم شورا اگر نمی‌دانید بدانید که شهرداری شیراز تقریبا 10 الی یازده روزنامه را در اختیار گرفته و روزنامه‌ها زبان شهرداری شده‌اند تا مردم بدانند که در شهر چه می‌گذرد و اقدامات شهرداری در این شرایط حساس در توسعه و عمران شهری تا چه میزان است. بسیار اتفاق افتاده است خبرنگاران و عکاسان تا پاسی از شب همراه با شهردار برای نظارت و بررسی وضعیت پیشرفت‌های مترو یا سایر اقدامات شهری همپای شهردار برای تهیه عکس و خبر حضور داشته‌اند بدون آنکه پولی یا انعامی به آنها داده شود. آیا جز حسن ظن و حسن نیت مدیران مسئول، نسبت به اطلاع‌رسانی خدمات شهری و همکاری متقابل فرهنگی هدف دیگری در میان بوده است؟

چرا آقایان بی‌اطلاع اجر و زحمت متولیان روزنامه‌ها را نادیده می‌گیرند؟

اگر عشقی و احساس مسئولیتی در دل مدیران و خبرنگاران نبود هیچ وقت تن به کار شبانه‌روزی بی‌اجر و مزدی نمی‌دادند که بیش از سی الی چهل سال در راه پرخطر و زحمت‌افزا مستمراً و بی‌وقفه قدم بردارند و قلم به چشم زنند.

آیا بودجه کلان فرهنگی شهرداری شیراز که بیشتر صرف تبلیغات خیابانی و خرید نقدی پارچه و وسایل چاپ می‌گردد را می‌توان با هزینه‌ای که به روزنامه‌ها بعد از ماه‌ها و سالها پرداخت می‌شود مقایسه کرد که چرا این اندازه برای بعضی از اعضاء محترم شورا سئوال‌برانگیز شده است؟ اگر اختلاف نظری به هر دلیل با شهردار دارند، بهتر است شفاف باشند و صراحتاً اعلام کنند. بامی از بام روزنامه‌ها کوتاه‌تر ندیده‌اند؟

این سخنان که از بعضی اعضاء محترم شنیده شد بیشتر شبیه به شکستن قلم‌هایی است که در دفاع از خدمات شهری و آگاهی‌رسانی بی‌منت شبانه‌روز در کارند. پولی که شهرداری شیراز بابت رپرتاژها پرداخت می‌کند در طول ماه به اندازه حقوق دو یا سه نفر از کارکنان روزنامه‌ها هم نمی‌شود. اینکه گفته شده اگر شهرداری به روزنامه‌ها رپرتاژ ندهد روزنامه‌ها تعطیل می‌شوند ناشی از ناآگاهی است. زیرا هر روزنامه‌ای که حداقل بخواهد با 10 الی 25 نفر اداره شود، حقوق و سایر مزایا و هزینه‌های چاپ و اجاره و سایر ملزومات آن ماهیانه از چند صد میلیون تومان تجاوز می‌کند. فقط پولی که ماهیانه بابت بیمه کارکنان پرداخت می‌شود رقم قابل توجهی است که اگر با میزان سنوات، مرخصی و عیدی و پاداش در نظر گرفته شود آن وقت متوجه می‌شوید که چگونه 11 روزنامه یومیه شیراز با این تعداد از کارکنان و خبرنگاران اداره می‌شوند.

اگر اطلاع و آگاهی بعضی از اعضاء محترم شورای اسلامی شهر شیراز از وضعیت شهر در حد آگاهی آنها از وضعیت روزنامه‌ها و تعاملات آنها با شهرداری باشد که جای تأسف دارد.

راستی اعضاء محترم شورا از روزنامه‌ها چه انتظاری دارند؟ سئوال بی‌جوابی که تاکنون حتی در یکی از روزنامه‌ها چاپ نشده است. بهتر نیست از ما بخواهید تا به شما بگوییم مردم از شما چه انتظاراتی دارند که تاکنون محقق نشده است؟

والسلام