سرمقاله 23 فروردین 1404 محمد عسلی چرا مذاکره نمیکنید؟ چرا مذاکره میکنید؟
بعد از تسخیر سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان پیرو خط امام روابط ایران و آمریکا قطع و دچار چالشهای زیادی شد که در طول 44 سال گذشته تاکنون ادامه دارد و به دنبال آن ایران در معرض تحریمهای کمرشکن و متنوعی قرار گرفته است.
رسانههای خارجی معاند و مخالفان عملکرد نظام جمهوری اسلامی ایران در داخل و خارج مدام بر طبل دشمنی و شماتت کوبیدند که چرا با آمریکا برای ایجاد روابط و لغو تحریمها مذاکره نمیکنید. این خواسته تا به آنجا پیش رفت که اخیراً و پس از پیروزی دکتر پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری مذاکره با آمریکا در بین بسیاری از طرفداران نظام هم مطرح و به عنوان یک خواسته ملی قلمداد و رسانهای شد.
رهبر انقلاب اسلامی که شناخت دقیق و تجربی از عهدشکنی آمریکا دارند بارها اعلام کردهاند که مذاکره با شرایطی که ترامپ اعلام کرده است نتیجهاش از قبل معلوم است و آمریکا میخواهد ایران را در ضعف و ناتوانی علمی و نظامی و اقتصادی قرار دهد.
دکتر پزشکیان هم به تبعیت از رهبری بارها اعلام نموده ما مذاکرهای را که ترامپ از قبل برای آن شرط گذاشته است قبول نمیکنیم و زیر بار ذلت نمیرویم. اما در شرایط مساوی و برابر و با احترام و عزت مذاکره میکنیم و از مذاکره ترسی نداریم.
نمایندگان ایران در گذشته هم به مناسبت و ضرورت مذاکراتی با آمریکا مستقیم و غیرمستقیم داشتهاند از جمله در دوره طولانی مذاکرات برجامی در اروپا که منجر به توافق و امضا سند برجام شد و 1+5 از جمله آمریکا آن را امضاء و تأیید کردند اما با روی کار آمدن ترامپ و تحریکات نخست وزیر اسرائیل که پیوسته بر طبل مخالفت و دشمنی با ایران کوبیده، ترامپ از برجام خارج شد و تقاضای مذاکره کرد اما ایران که بدعهدی آمریکا را در تجربه 40 ساله داشت زیر بار مذاکره برای تغییر در سند برجام نرفت. از آن روز تاکنون علیرغم فشارهای سیاسی و اقتصادی و حتی نظامی، ایران مقاومت کرده و توانسته است در صنایع نظامی و هستهای به توفیقات و پیشرفتهایی نائل شود که کشورهای غربی از جمله آمریکا از آن احساس خطر کردهاند.
با پیروزی قاطعانه ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، برای بار دوم ترامپ شمشیر را بر علیه ایران از رو بست و اعلام کرد یا مذاکره و یا بمباران...
براساس خبررسانی رسانههای خارجی تقریبا آمریکا 25 درصد از توان نظامی خود را در پایگاههایی در کشورهای حاشیه خلیج فارس و پایگاه دیهگو گارسیا در اقیانوس هند متمرکز کرده و بمباران بیامان هواپیماهای خود را در یمن عملی کرده است. از طرفی ترامپ اعلام نموده که مذاکره با ایران را بر جنگ ترجیح میدهد.
از قرائن و شواهد پیداست که آمریکا علیرغم تهدیدها، نرمشی از خود بروز داده و قصد دارد به هر ترتیب با ایران توافق کند.
با توجه به شرایط پیش آمده، رهبری برای آنکه حجت را تمام کنند و دهان موافقان با مذاکره را ببندند تن به مذاکره غیر مستقیم دادهاند و اعلام نمودهاند که در عمان وزیر امور خارجه با نماینده آمریکا مذاکره میکند. چین و روسیه هم که از متحدان ایران هستند به این مذاکره روی خوش نشان دادهاند و نتانیاهو نخستوزیر جلاد اسرائیل هم در ملاقاتی که اخیرا با ترامپ داشته اعلام کرده است با مذاکره ایران و آمریکا موافق است. با این حال همان دشمنانی که در خارج بر طبل موافقت با مذاکره میکوبیدند چون از نتیجه مذاکره احساس خطر کردهاند دوباره موافقت ایران با مذاکره را زیر سئوال برده و مدام سئوالاتی را در رسانهها و فضاهای مجازی مطرح میکنند که گفتید مذاکره نمیکنید پس چرا میخواهید مذاکره کنید. این دشمنان انقلاب اسلامی ایران مثل گربه میمانند که از هر طرف پرتاب شوند چهارچنگولی پائین میآیند و معلوم میشود که موافقت قبلی آنها و تأییدشان بر مذاکره برای منافع ملی ایران نبوده بلکه بهانهای برای تخریب سیاست خارجی ایران و تشویش اذهان عمومی است. اگر واقعا هدف ستیزهجویان با ایران و نظام جمهوری اسلامی منافع ملی و رفاه مردم ایران است نباید در روش دشمنیهای خود چرخشی داشته باشند آنها منافع خود را در حاکمیت خود میدانند و سران مخالف نظام زمانی دست از مخالفت برمیدارند که بر کرسی فرمانروایی بنشینند و این خواسته آنچنان آفتابی است که رهبر سازمان منافقین «مجاهدین» دولت در تبعید تشکیل داده است. پس مخالفت و موافقت مصلحتی آنان با مذاکره بر سر لحاف ملانصرالدین است وگرنه تا دیروز میگفتند چرا مذاکره نمیکنید و حالا که قرار است مذاکرهای انجام شود میگویند چرا مذاکره میکنید!...
راستی با این نوع از دشمنان ایران چه باید کرد و به آنها چه باید گفت تا جای سوختنشان التیام یابد؟
والسلام