از لقمان پرسيدند ادب از که آموختي؟ گفت از بي ادبان! گفتند چگونه؟ گفت هر آنچه آنان کردند عکس آنها انجام دادم...»
اين مطلب را در کتاب فارسي مقطع ابتدايي به سال 1337 خواندم و تا به امروز آن را تداعي نکرده بودم.
حکايت لقمان، حکايت حضور مردم ما در صحنه انتخابات بود که هر آنچه رسانه هاي بيگانه تلاش کردند تا مردم ايران را از شرکت در انتخابات بازدارند، مردم برعکس بر حضور خود مصمم شدند.
نتيجه انتخابات اعلام شد. هرچند بعضي از واجدين شرايط به پاي صندوق هاي رأي نيامدند اما همانند گذشته همان تعداد که آمدند کافي بود تا درسي به دشمنان انقلاب داده شود که نمي توان در خارج نشست و براي ملتي حماسه ساز فرمان صادر کرد.
انقلاب اسلامي ايران بر دو پايه اصلي تکيه دارد. اسلام و جمهوريت. اکثريت مردم ايران مسلمانند و شيعه اثني عشري. طبيعي است که باور اسلامي در انديشه، گفتار و کردارشان و در فرهنگ و سنت هايشان همراه با فرهنگ و سنت هاي ايراني به هم عجين شده است. نه ديدگاه هاي لائيک که طالب نفي روح ديني اند و نه ديدگاه ها و ايدئولوژي هاي مادي گرا و نه باورهاي التقاطي هيچ کدام نمي توانند در ايمان و باور مردم چنان تأثيرگذار باشند که عطاي مسلماني را به لقاي ناباوران ببخشند.
نارضايتي هاي ناشي از عملکرد غلط بعضي مديران و سوء استفاده هايي که حتي در مناظرات تلويزيوني هم به کرات به آن اشاره شد و مشکلات معيشتي و معضلات اجتماعي در يک سو و در سوي ديگر حفظ وحدت و يکدلي براي ارتقاء پيشرفت هاي علمي و نظامي و دستاوردهاي امنيتي قابل تأمل است و نمي توان منکر آن شد.
کشوري که 42 سال در تحريم هاي ظالمانه امپرياليسم آمريکا با حمايت کشورهاي اروپائي بوده، کشوري که براي دور زدن تحريم ها مجبور بوده با افراد توانمند و فرصت طلبي وارد مذاکره و معامله شود. کشوري که 42 سال جنگ سرد تبليغاتي همه جانبه و 8 سال جنگ تحميلي داشته و از کشوري که فقط در جنگ تحميلي بنا به اظهارات دولت وقت هزار ميليارد دلار خسارت مالي ديده و هزاران نفر شهيد، آزاده و جانباز داشته. کشوري که در مصاف هايي عملاً با آمريکا در جنگ رودررو بوده. کشوري که به علت مشکلات ناشي از جنگ و بيکاري و نارضايتي تعداد قابل توجهي از مردم آن به خارج از کشور مهاجرت کرده اند. کشوري که بر اثر بلاياي طبيعي ناشي از سيل، زلزله، آتش سوزي و حوادث ناشي از تصادفات رانندگي و مقابله با قاچاق مواد مخدر و سوخت، خسارت هاي پيش بيني نشده زيادي را تجربه کرده. کشوري که بيش از سه ميليون مهاجر افغاني رسمي و غيررسمي دارد. کشوري که در مرزهايش با چالش هاي تروريستي مواجه است و نهايتا کشوري که درآمد عمده ارزي اش بر فروش نفت استوار بوده چه توقعي مي توان داشت که وضع و حال بهتر از اين داشته باشد.
همه مردم اين مسائل را کم و بيش مي دانند. بازگشت از راه رفته ضرري به مراتب بيش از خسارت هاي زيان بار راه رفته را در پي دارد. اينکه بگوئيم: اشتباه کرديم انقلاب کرديم، يا اشتباه کرديم به فلان نامزد انتخابات رياست جمهوري در گذشته رأي داديم مشکلي را حل نمي کند. از کجا معلوم آنان که با رأي ندادن اعتراض خود را اعلام نموده اند اشتباه نکرده باشند؟
آمريکائيان اگر از انتخاب ترامپ زيان نديده بودند به بايدن رأي نمي دادند. فرانسوي ها هم از انتخاب مکرون ناراضي اند و مدام اعتراض خود را در خيابانها اعلام مي کنند.
انتخابات وسيله و اهرم اصلي مردم سالاري است. نبايد مدعي باشيم که هميشه انتخاب اصلح کرده ايم.
آنچه مهم است اين است که گرگ ها و روباه ها و کفتارهايي براي نابودي ما در صف ايستاده اند. به مجردي که از قافله جدا شويم ما را مي خورند.
حداقل فايده وحدت، حفظ امنيت، حفظ کشور و حفظ دستاوردهاي انقلاب است. حماسه اي که مردم ايران عزيز در دو روز قبل رقم زدند. حماسه حضوري هوشمندانه بود.
والسلام