کودتاي 28 مرداد سال 1332 بر عليه مرحوم محمد مصدق نخست وزير مردمی   ايران توسط آمريکا طراحي و به اجرا درآمد.
بعد از پيروزي کودتاچيان شاه با بازگشت از خارج در واقع خود را مديون آمريکا می   دانست که تاج و تخت پادشاهي را به او برگردانده و به لحاظ سياسي و اقتصادي پشت سر او به عنوان يک حامی   گردن کلفت ايستاده بود.
نطفه بندي انقلاب اسلامی   ايران به رهبري امام خميني در واقع از همان زمان شروع شد و در خرداد 42 با قيام مردم و حرکت آنها به سمت خيابان   ها خود را نشان داد.
اعتراض امام خميني که با سخنراني   هاي آتشين همراه بود بر عليه اقدامات شاه و نفوذ بي حد و اندازه آمريکائي   ها در ايران مردم را نسبت به وقايع تلخ آن سالها بيش از پيش آشنا کرد.
هرچند قيام خرداد 42 که به نهضت امام خميني معروف شد با شکست مواجه گرديد و با دستگيري و تبعید تني چند از انقلابيون خاتمه يافت و امام خميني هم نخست به ترکيه و سپس به نجف تبعيد گرديد اما آتش انقلاب زير خاکستر همچنان پنهان بود که با تندباد حوادثي چند عريان شد و دودمان پهلوي   ها را به باد داد.
آمريکائي   ها که در سال 57 شاهد و ناظر اعتراضات و تظاهرات چند ميليوني مردم ايران در سراسر کشور بودند متوجه شدند که شاه مريض، ترسيده و در سکوت فرو رفته ديگر مهره سوخته است و نمی   توان او را حمايت کرد.
در کنفرانس گوآدلوپ سران کشورهاي آمريکا، فرانسه، آلمان و انگليس به اين نتيجه رسيدند که شرايط در ايران به گونه اي است که قادر نيستند از شاه دفاع کنند.
شاه براي بار دوم مجبور به فرار شد و تصور می   کرد با مسافرت به آمريکا می   تواند اوضاع را به نفع خود به حالت سابق برگرداند و هنوز رسوبات ذهني کودتاي 28 مرداد را در سر می   پروراند اما پس از پيروزي انقلاب اسلامی   و شکست دولت بختيار که نتوانسته بود حتي با گلوله باران تظاهرکنندگان آرامش را برقرار نمايد شاه و آمريکا به ارتش اميد بستند، شاه ابتدا به مصر و سپس به مراکش رفت تا زمينه سفر خود را به آمريکا فراهم کند.
سفارت آمريکا در تهران مشغول جاسوسي و تحريک مخالفان براي مقابله با دولت موقت بود تا کار را يکسره کند و دست انقلابيون مسلمان را از کشور کوتاه نمايد. هوشياري امام سبب شد تا براي جلوگيري از يک کودتاي نظامی   ديگر و برگرداندن شاه، به آمريکا اخطار نمايد و دانشجويان پيرو خط امام هم با تأييد امام خميني به سفارتخانه آمريکا حمله ور شدند و آنجا را به تسخير درآورده اعضاي سفارت را به گروگان گرفتند. گروگانها 444 روز در ايران مجال خروج نيافتند و تلاش   هاي آمريکا براي آزاد کردن آنها به جايي نرسيد. کارتر که چشم اميد به عوامل نفوذي خود نظير قطب زاده، و بني صدر داشت که اولي مديرعامل صدا و سيما شد و دومی   به رياست جمهوري رسيد پس از خلع آنها نااميدانه نتوانست کاري از پيش ببرد.
بعد از کارتر رونالد ريگان به رياست جمهوري آمريکا رسيد(1981 تا 1989)
بالاخره ريگان پس از تلاش زياد توانست گروگانها را آزاد کند «سال 1981» اما اعزام مک فارلين به ايران به صورت مخفيانه و فروش سلاح به ايران يک رسوايي سياسي را دامن زد که به ماجراي ایران گیت معروف شد.
تحريم   هاي فروش اسلحه به ايران در شرايطي که از سال (1359 تا 1368) به گونه اي رقم خورده بود تا ايران در جنگ تحميلي با عراق شکست بخورد و دوباره راه براي ورود آمريکائي   ها به ايران باز شود که بالاخره پس از 8 سال جنگ چنين نشد و طي قطعنامه 598 هر دو کشور تن به صلح دادند.
آمريکائي   ها که نتوانسته بودند با عوامل نفوذي و ستون پنجمشان و با کودتاي نوژه و حملات نظامی   از طريق طبس به رژيم نوپاي ايران ضربه مهلکي وارد کنند و جنگ تحميلي 8 ساله هم نظام ايران را از پاي درنياورده بود تحريم   ها را يکي پس از ديگري همه ساله افزايش دادند تا به قول خودشان انقلاب اسلامی   و سران آن را سرکوب نمايند. با حمايت از تروريست   ها و مخالفان نظام در پي براندازي نرم برآمدند که در هر دوره رياست جمهوري از کارتر گرفته تا ريگان و بيل کلينتون و جرج دبليو بوش و اوباما و ترامپ بر سر تحريم   ها ايستادند و باز هم کاري از پيش نبردند.
شکست هر يک از رؤساي آمريکا براي برقراري رابطه با ايران و گرفتن امتيازاتي که بتواند رژيم جمهوري اسلامی   را ساقط نمايد و يا تضعيف کند در طول 41 سال گذشته اتفاق افتاد و خروج آمريکا از توافقنامه برجام هم عليرغم تحريم   هاي کمرشکن صد درصد نتوانست آمريکا و متحدانش را به آرزوهاي ديرين برساند.
کار به جائي رسيد که ايران قدرتمندتر از سال   هاي پيشين اينک براي آمريکا استخوان در گلو و خار در چشم شده و جز آنکه با آن کنار بيايند کاري از پيش نمی   برند.
اين مهم حاصل نشده مگر با غيرت، اتحاد و همبستگي مردم شجاع ايران و مسئولاني که توانستند عليرغم مشکلات شديد اقتصادي و سياسي پرچم استقلال و توان نظامی   ايران را بر فراز قله   هاي افتخار به اهتزاز درآورند.
و اما بعد؛
دونالد ترامپ و صهيونيست   ها که همراه و هم پياله هم شدند هرچه تلاش کردند تا ايران را بر سر ميز مذاکره حاضر کنند موفق نشدند. ترامپ براي آنکه بتواند آراء بيشتري کسب کند در هر سخنراني از ايران نام برد. ايران را تهديد کرد و مدام اين جمله را تکرار نمود که به زودي ايران با من مذاکره می   کند. اما چنين روزي نيامد.
اينک ترامپ در آستانه سقوط و باخت قرار گرفته و عنقريب با کارنامه اي سياه در سياست خارجي از کاخ سفيد بيرون می   رود و يا بيرون انداخته می   شود.
و اما رقيب او جو بايدن هم به مذاکره با ايران و پذيرش برجام دل بسته و در بازار تبليغاتي براي آراء بيشتر به اين مطلب اشاره کرده است.
پس ايران کشور مقتدر و مهمی   است که تا اين اندازه می   تواند تأثيرگذار بر انتخابات آمريکا باشد که نام آن از سر زبان رؤساي جمهور آمريکا نيفتاده و مدام در رسانه   ها خبري می   شود.
حال با اين ايران قوي، شجاع و مقتدر در منطقه خاورميانه چه بايد کرد؟ خود سئوالي است که پاسخ آن را به زمان می   دهيم. زماني نه چندان دور. همين چند روز يا چند ماه آينده آنچه براي مسلمانان ما مهم است اين است که چوب خدا بي صداست. اي کاش صداي آن را همه می   شنيدند.
والسلام