کرونا آمد اما رفتني نيست نه اين که مبارزه ي با آن غيرممکن باشد بلکه چون ما قادر نيستيم آثار زيانبارماندگار آن را از زندگي خود پاک کنيم بايد منتظر امواجي باشيم که به دنبال اين توفان ساحل نشينان را در هم خواهد کوفت .
دستاورد کرونا تنها مرگ و مير نيست . تفاوت بيماري هاي واگير در زمان گذشته و حال در اين است که سازمان بهداشت جهاني کشورها را ملزم به رعايت پروتکل هايي مي کند که در درجه ي نخست اقتصاد گردشگري را از رونق مي اندازد و آهنگ رشد اقتصادي را درتمامي کشورهايي که به دليل درگيري با کرونا با محدوديت هايي مواجه هستند کند مي کند . تاثير شرايط کرونايي بر بازار نفت ، نرخ طلا ، توليدات غذايي و دارويي ، حمل و نقل و مبادلات ارزي بر کسي پوشيده نيست .
در اين ميان کشورهايي که در رديف 10 کشور اول جهان از نظر قدرت اقتصادي هستند و اشتهاي خود را بر مبناي پتانسيل هاي داخلي و توليد و صادرات تنظيم کرده اند بيش از ساير کشورها در معرض آسيب هاي ناشي از شيوع کرونا قرار دارند.
اغلب کشورهايي که به عرصه ي توليد واکسن کرونا ورود کرده اند همان کشورهايي هستند که از لحاظ اقتصادي در شرايط مطلوبي قرار دارند از آمريکا گرفته تا روسيه و چين و انگليس و آلمان و هند که البته نگاه اين کشورها به واکسن کرونا صرفا تامين نياز داخلي نيست بلکه بر اساس سفارش هايي که دريافت مي کنند مبادرت به صدور واکسن نيز خواهند نمود و طبيعي است که در بحث تبليغات نيز به دنبال تخطئه ي يکديگر در مورد کم و کيف توليدات خود باشند .
بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهاني بيشتر از دو ميليارد انسان به واکسن کرونا دسترسي ندارند و اين جمعيت قابل ملاحظه دقيقا همان کساني هستند که جايي در جدول رتبه هاي اول تا بيستم اقتصاد جهاني ندارند .
در واقع کشورهايي که يا به تکنولوژي ساخت واکسن دسترسي ندارند و يا پولي براي خريد آن نپرداخته اند در رديف محرومين از اين واکسن قرار مي گيرند . با اين وضع آيا بايد در انتظار يک جنگ تمام عيار رواني براي بقا باشيم يا اين که واکسن کرونا به عنوان ابزاري استراتژيک براي امتياز گيري از کشورهاي فقير به کار گرفته خواهد شد ؟
آنچه ذهن جهانيان را به خود مشغول داشته چگونگي ورود انسان ها به عصر پساکروناست . در آن زمان اين پرسش مطرح است که چه کشورهايي بايد تاوان خسارت هاي وارد شده به کمپاني هاي بزرگ را بپردازند. آيا ما با شرايطي مشابه آنچه دنيا قبل از جنگ جهاني دوم شاهد آن بود مواجه مي شويم و بايد نظاره گر دست اندازي هاي نظامي باشيم يا اين که اين گونه باج خواهي ها در چارچوب مناسبات سياسي و اقتصادي رقم خواهد خورد ؟
بايد ديد ظرفيت کشورهاي توسعه يافته براي تحمل محدوديت هاي کرونايي چقدر است . در اين ميان برخي کشورها با معطوف کردن دانش و تکنولوژي بومي به ايجاد چرخش در نوع توليد به صدور کالاهاي مورد نياز جهانيان در زمان رواج کرونا روي خوش نشان مي دهند و برخي ديگر کماکان به صدور کالاهاي خام با ارزش افزوده ي پايين ادامه خواهند داد . مسلما کشورهايي که بتوانند با انجام به موقع واکسيناسيون زمينه را براي بازگشت تمامي شهروندان به زندگي عادي و توليد و فعاليت اقتصادي فراهم سازند شانس بيشتري براي بازيابي توان اقتصادي دارند .
آنچه مسلم است در چنين شرايطي صدور جنگ افزار به کشورهاي درگير و واقع شده در مناطقي پرتنش مانند خاورميانه سودآوري بالايي خواهد داشت لذا بعيد به نظر مي رسد که در کوتاه مدت شاهد ثبات و امنيت در اين منطقه باشيم . حتي بعيد نيست که دنيا شاهد فجيع ترين نسل کشي ها از طريق جنگ و محاصره و تحريم باشد . شرايط حاکم بر خاورميانه به گونه اي است که اغلب نظام هاي حکومتي در اين منطقه براي بقا مي جنگند و صلحي که به تغييرات بنياني و جابجايي هاي گسترده منجر شود مطلوب آنها نخواهد بود و هر گونه تلاش براي نزديک کردن کشورهاي متخاصم به يکديگر حکم خنثي سازي بمبي را خواهد داشت که معلوم نيست روي چه ساعتي براي عمل کردن و ويرانگري تنظيم شده است . خاورميانه تنها منطقه اي است که حتي کرونا هم نتوانسته روي کاهش شدت درگيري ها در آن تاثيرگذار باشد . از اين رو به نظر مي رسد که دورنماي پساکرونا براي ساکنان منطقه خاورميانه بسيار تاريک و لبريز از وحشت باشد .