لازمه این رقابت در یک حکومت مردم‌سالار وجود احزاب آزاد و فعال است که بتوانند مردم را نسبت به مسایل مختلف کشور آشنا کنند و با فعالیت‌های حزبی در رقابتی سالم افراد متقاضی نمایندگی را به مردم معرفی نمایند.

رسانه‌ها اعم از رسانه‌های صوتی- تصویری و مکتوب نیز زمانی می‌توانند به روشنگری و شفاف‌سازی بپردازند که مدیران و سردبیران آنها از سواد و تجربه کافی و دانش روزنامه‌نگاری برخوردار باشند و در این راه به تجربیات متناسب با نیازهای روز جامعه دست یافته باشند.

نکته مهم‌تر آنکه مجلس می‌باید از چنان اقتداری برخوردار باشد که هیچیک از اعضاء دولت نتوانند، با رانت و واسطه‌گری دهان نماینده را ببندند و او را از مسئولیت و وظایف مهمی که عهده‌دار شده باز دارند.

اگر هر یک از نمایندگان مجلس شورای اسلامی عالم و عامل به وظایف و اختیارات خود که در قانون اساسی آمده است باشند و به قسمی که یاد کرده‌اند باور داشته باشند نباید از میان آنان افرادی فرصت‌طلب، سودجو، اختلاسگر و رانت‌خوار پیدا شود.

پست نمایندگی مجلس می‌باید از چنان اعتباری برخوردار باشد که همانند قاضی باوجدان و آگاه، هر یک از نمایندگان نسبت به مسائل مملکتی بتوانند اظهارنظر کنند و بدون ترس و یا بیمی که احیاناً آنان را در افکار عمومی مورد قضاوت قرار می‌دهد حرف حساب و آگاهانه خود را بزنند و از اینکه خوش‌آمد کسانی باشد یا نباشد نهراسند. در چنین شرایطی مجلس می‌تواند در رأس امور باشد که نسبت به کل مسائل مملکت بتوانند حسب اختیاراتی که قانون به آنها داده اظهارنظر کنند و پیگیر خواسته‌ها و گفته‌های خود باشند.

متأسفانه در دوره‌های قبلی اکثر نمایندگان حضوری فعال در حوزه‌های انتخابیه خود نداشته‌اند و اگر هم آمده‌اند به ندرت به درددل مردم و خواسته‌های آنان توجه شده است.

بارها به این نکته مهم توجه داده‌ایم که اکثریت نمایندگان مجلس بعد از اتمام دوره نمایندگی به محل موطن اصلی و حوزه انتخابیه خود به ندرت مراجعه کرده و در تهران رحل اقامت افکنده‌اند و یا به کارهای بازرگانی پرداخته‌اند و یا جذب پست‌هایی شده‌اند که حقوق‌های کلان پرداخت می‌کنند.

اگر ریاست مجلس نسبت به این مسائل از دقت نظر و مسئولیت‌پذیری غفلت کند مجلس می‌شود مانند کلاس مدرسه‌ای که هر کس آزادانه هر کاری خواست در کلاس انجام می‌دهد و نسبت به عملکرد خود پاسخگو نیست.

هر چند طبق قانون نمایندگان از مصونیت سیاسی برخوردارند اما از مصونیت قضایی برخوردار نیستند.

چرا نباید هر یک از نمایندگانی که از مردم رأی گرفته‌اند نسبت به وعده‌های داده شده پاسخگو باشند؟

مشکل در کجاست؟ شاید بیشتر به مردم و نحوه آموزش و آگاهی و مسئولیت‌پذیری آنان مربوط می‌شود.

به عنوان مثال اگر یکی از نمایندگان کم‌مایه و بی‌مقدار در یکی از مجالس کشورهای اروپایی می‌بودند و از آنان خلاف یا قصوری سر می‌زد با او چه می‌کردند؟

قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی روشن و بدون ابهام است. اگر همگان به قانون عمل کنند کشور گرفتار اختلاسگران و دزدان ریاکار نمی‌شود.

متأسفانه زحمات و تلاش‌های مجدانه و ایثارگرانه بسیاری از مسئولان در رده‌های مختلف خدماتی تحت تأثیر عملکرد نابخردانه عده‌ای فرصت‌طلب و ریاکار قرار می‌گیرد و افکار عمومی را مشوش می‌کند.

امید آنکه مجلس دوره جدید بتواند با چنان بصیرت و قاطعیتی به وظایف خود عمل کند که شاهد موارد چندی از غفلت‌ها نباشیم هر چند تا زمانی که تحریم‌ها ادامه دارد و ایران در جبهه‌های مختلف برای اهداف متعالی می‌جنگد احتمال سوءاستفاده‌های رانتی به علت دور زدن تحریم‌ها وجود دارد اما باید از گذشته درس گرفت و به عاقبت کار اندیشید و شرایطی فراهم کرد که زمینه سوءاستفاده ایجاد نشود.

آنگاه می‌توان گفت مجلس در رأس امور است.

والسلام