در موج اول احوال خبرها مناسب تر بود و البته اين از دلهره اى بود كه از شنيدن آمدن اين ميهمان ناخوانده ى عجيب و غريب داشتند و ماسك را با قيمت يك ظرف ماست هم كه شده تهيه مى كردند. حالا ظاهرأ برايشان موج دوم چندان مهم و ترسناك نيست و البته نمى دانند كه پزشكان، پرستاران، بيماران و همراهان شان از دست اين موج دوم چه مى كشند و همين نقل از حضرت خواجه شيراز مناسب است كه: شب تاريك و بيم موج و گردابى چنين حائل كجا دانند حال ما سبكباران ساحل ها وارد ماه ششم تسلط كرونا بر زندگى روزمره مان شده  ايم و دلهره ماندن در اعماق همه مان رخنه كرده است ولى شوربختانه براى زدن يك ماسك و يا شستشوى دست بر خود سخت مى گيريم، سختى كه موجب سهل شدن ورود ويروسى جبران ناپذير و ويرانگر به جسم مان مى شود؟! در اين روزگار حال و احوال روزنامه ها و روزنامه نگاران هم بهتر از كادر درمان نيست، تعدادى از خبرنگاران كشور به دليل حضور در جلسات در قرنطينه اند و روزنامه ها هم كه بدون كوويد ١٩ با گرانى كاغذ، فيلم و زينك دست و پنجه نرم مى كردند، حالا ديگر نور على نور شده است.

در روزهاى نخست كرونايى بر تأثير ادبيات و دلمشغولى هايش در ايام قرنطينه نوشتم و شايد بسيارى با آنها ايام قرنطينه را از سر گذراندند، حالا هم نسخه دلمشغولى هاى عصرهاى گرم تابستانى همان كتاب هاى رمان و اشعارى است كه حال و هواى بيرون رفتن عصرها و شب ها را از سر به در كُنَد! هر چند به تعبير قدما خمير بى مايه فطير است بر اين اساس بدون پول و درآمد مناسب قرنطينه ى خانگى براى حفظ جان افسانه اى بيش نيست! با اين حال با چنگ و دندان به مبارزه با كرونا ادامه خواهيم داد، مبارزه اى كه تنها با احساس مسئوليتى يعنى زدن ماسك و رعايت فاصله فيزيكى نه اجتماعى! و بهداشت هاى فردى و عمومى ميّسر مى شود.