تراکم مطالبات اقشار گوناگون و تجمعات صنفي ، بودجه 1401 را نشانه رفته و نمايندگان مجلس شوراي اسلامي که وجاهت اجتماعي و موقعيت جناحي خود را در تيررس چشمداشت هاي روزافزون و آماج نگاه ملتمسانه اکثريت مردم مي بينند هر روز با طرحي و لايحه اي که در راستاي پاسخگويي به مطالبات روزآمد تنظيم گرديده خبرساز مي شوند ، يک روز به دنبال تامين بودجه مسکن براي افراد و خانواده هاي بي سرپناه هستند و روز ديگر شاهد تجمع اعضاي صندوق بازنشستگي و روز بعد بايد شاهد مکاتبات و طومار زيان ديدگان سرمايه گذار در بورس باشند . بحث زمين خواري و ساخت و سازهاي غيرمجاز ، بود و نبود ارز 4500 توماني ، دورنماي سياست خارجي ، خشکسالي و بحران آب و روند نزولي زاد و ولد و پيري جمعيت و مهاجرت نخبگان نيز به قوز بالاقوز تبديل گرديده و از آنجايي که انتظارات عمومي با توجه به همسويي قواي سه گانه براي حل سريع مشکلات افزايش يافته ، تمامي دست اندر کاران به موازات دغدغه هاي کرونايي هر روز ايده اي تازه و تجربه نشده را براي عبور از بحران کنوني پيشنهاد مي دهند
به موازات اشاره هاي نيم بند به قوانين ناکارآمد و سوء مديريت ها ، هم اکنون دولت نيم نگاهي ترميم آميز هم به توزيع عادلانه يارانه ها دارد تا از اين رهگذر آبي بر آتش گر گرفته اقشار کم درآمد بريزد و با ايجاد تغيير در قوانين مالياتي و فروش اموال مازاد دولتي ، خزانه خالي را پر کند .
به نظر مي رسد تلاش هاي پراکنده نمايندگان در نطق هاي پيش از دستور با محوريت ياد آوري چالش هاي پيش رو ديگر حتي اثري موقتي و تسکين بخش هم نداشته باشد چرا که تمامي کاستي ها سر در گريبان مشکلات ساختاري دارد.
معضل زباله گردي برادر خوانده کاهش قدرت خريد است و بي خانماني با مهاجرت هم پياله اند و پيري جمعيت و بحران هاي اجتماعي هم سر در يک آبشخور دارند . بنابراين طرح ها و لوايحي که به صورت جزيره اي مورد بررسي و تصويب قرار مي گيرند ، چاره ي کار نيستند . جامعه ي ما به انواع بيماري ها مبتلاست به طوري که تجويز دارويي براي يک بيماري چه بسا موجب وخامت بيماري ديگري گردد . نه بورس و نه بانک ها و نه تجار و بازرگانان و نه انبوه سازها را نمي توان با توصيه هاي بخشنامه اي به راه آورد . از يک سو بستن ماليات بر خانه هاي خالي صداي بانک هاي انبوه ساز را درمي آورد و از سويي ديگر جلوگيري از تعطيلي کارخانجات مشکل دار موجب مخدوش شدن قوانين ناظر بر روابط کارگر و کارفرماست . نه مي توان از خروج نخبگان با ايجاد موانع ايذايي جلوگيري کرد و نه خانواده ها به اميد امتيازات حداقلي زير بار فرزند آوري مي روند ! شرايط به گونه اي نيست که کسي بتواند با ايفاي نقش يک واسطه و واعظ در چارچوب نشستي کدخدامنشانه اين همه مشکل را يک جا حل کند زيرا ديگر نه از آن نفوذ فراگيرخبري هست و نه آغشتگي رويکرد عمومي به مطالبات مادي و سطح نازل انگيزه هاي معنوي قادر به بالا بردن آستانه تحمل مردم است .
پس چاره ي کار چيست ؟! شايد با نزديک شدن رسانه ها به افکار عمومي بتوان مردم را تخليه ي رواني کرد . چون درد دل کردن کمک مي کند تا بخشي از فشارهاي روحي به زبان منتقل شود . تغيير زاويه اندک صدا و سيما ظرف چند ماه اخير بازخوردهاي خوبي داشته اما کافي نيست .اين اقدام مکانيزم چندان پيچيده اي هم ندارد . همين که صدا و سيما با دعوت از صاحب نظران و افراد به معناي واقعي متخصص و فاقد گرايش جناحي و پيشينه ي اجرايي دعوت کند تا شرايط موجود را براي مردم تبيين کنند و زنگ گفتمان ملي را به صدا درآورند به تدريج زمينه ي پاسخگو کردن تمامي کساني که کوتاهي کرده اند فراهم مي شود و تعريفي نوين از خطوط قرمز با محوريت منافع ملي شکل مي گيرد که به بالا رفتن آستانه تحمل مردم و همراهي آنها با دولت کمک مي کند . به موازات چنين اقدامي مرکز پژوهش هاي مجلس که در مقايسه با نهادهاي موازي عملکرد قابل قبول تري داشته ، در راستاي تقويت بدنه کارشناسي مهمترين نهاد مشورتي از اساتيد دانشگاه و همچنين صاحبان خرد و تجربه و دلسوز دعوت کند در جلسات غيرعلني به تشريح وضعيت کشور و ترسيم افق هاي پيش رو براي نمايندگان بپردازند . برداشتن چنين گام هايي براي تقويت احساس هم سرنوشتي و کاستن از حجم چالش هاي داخلي لازم است . آنچه مسلم است تلاش ها بايد معطوف به همگرايي باشد نه پراکندگي .از منظري منصفانه ، تجديد نظر در برخي سياست ها در راستاي منافع ملي توسط هر جناحي دنبال شود نبايد به عنوان دستاويزي براي سرزنش موضع گيري هاي گذشته آن جناح مورد هجمه قرار گيرد . اين گونه امور را بايد به داوري افکار عمومي واگذار کرد ، مهم اين است که با برداشتن موانع ايذايي ، کوچه هاي بن بست را به خيابان و خيابان ها را به بزرگراه هاي بين المللي وصل کنيم و از نگاه جزيره اي رها شويم و ارتباطي هدفمند با کشورهاي منطقه و جهان برقرار کنيم و از تهديدها فرصت بسازيم و فقط و فقط به مردم بينديشيم چرا که خشنودي خدا در گرو خشنودي مردم است .
بايد اذعان داشت که اکثريت مردم تحليلي جناحي از وضعيت کشور ندارند.