هميشه مرزها نقطه آغازين جنگ بوده اند. ديوار ترس، وروديه تهاجم، چشم مسلح نگهبانان و بهانه اي براي اختلاف افکني بين همسايگان.
مرزها در زمين، دريا و هوا نشانه گذاري مي شوند و هميشه آسيب پذيرند. کشورها براي حفظ مرزهايشان ساليانه ميلياردها دلار هزينه مي کنند. ديوار چين که مي توان آثار باقي مانده از آن را از کره ماه مشاهده کرد هزاران نفر کارگر مزدور را در لابلاي سنگ و گل و گچ و ساروج به کام کشيده تا قد برافراشته است. در همين عصر و زمانه آمريکا براي ايمن سازي مرز خود با مکزيک ديوار بتوني احداث کرد. اما آنچه مرز نمي شناسد و نمي توان آن را محصور کرد مرز انديشه است. انديشه ها فرامرزي اند و چونان باد پر پرواز دارند و در سوراخ مورچه هم جولان مي دهند.
جسم آدمي در کالبد و مرز تن مي گنجد اما روح انسان از تخته بند تن بيرون مي آيد و کائنات را سير مي کند. حتي در خواب!
بشر از آغاز تا به اينک شاهد جنگ هاي بي شمار بزرگ و کوچک بوده است، بسياري از تحولات صنعتي، کشاورزي و خدماتي محصول انديشه هايي بوده اند که در جنگ به کار گرفته شده اند. جنگ دروني اصالت دارد اما جنگ بيروني ناشي از اعمال قدرتي است که زياده خواه، توسعه طلب، متجاوز و حريص است.
به همراه هر تجاوزي که منجر به جنگ هاي خونين شده دفاع، ظهور و بروز داشته است دفاع از خاک، مال، جان، ناموس و هويت و نيز براي آمادگي دفاعي، کشورها با رقابتي وصف ناپذير بخش عمده اي از درآمدهاي خود را صرف خريد و يا ساخت تجهيزات نظامي و تربيت و آموزش سرباز مي کنند که اگر جنگي در ميان نمي بود و يا احتمال آن نمي رفت تمامي مردم جهان در راه، سلامت و آموزش و تربيت بودند و رشد و کمال بيش و بيشتر در تمامي ابعاد اقتصادي و فرهنگي ميسر مي شد.
فقر، بيکاري، اعتياد، طلاق و جدائي و خوي وحشي گري و آوارگي و غم از دست دادن نابه هنگام عزيزان ناشي از جنگ هاي خانمانسوز است.
متأسفانه امروز بيش از هر زمان ديگري بهانه براي تجاوز و جنگ فراهم است که يکي از آنها دامن زدن به اختلافات مرزي و يا دخالت در سياست گذاري کشورهاست.
اگر روسيه بتواند تمام حقوق بين الملل را به هر بهانه اي زير پاي گذارد و به يک کشور مستقل همسايه حمله ور شود و يا اوکراين بدون ملاحظات همسايگي و سياسي دروازه هاي کشور خود را به روي ناتو باز کند، هر کشور ديگري به خود اجازه مي دهد وضعيت صلح جهاني را دگرگون کند و خواسته خود را اعمال نمايد.
مثلا چين مي تواند به تايوان حمله کند و جلو نفوذ سياسي و نظامي آمريکا را بگيرد.
ترکيه مي تواند قبرس را بگيرد و يا هر کشور ديگري که در طول تاريخ بخش و يا قسمت هايي از خاک خود را از دست داده مي تواند براي الحاق آن به سرزمين مادري اقدام کند. آن وقت جهان در جنگ و آشوب همه گير، طوري درگير مي شود که نه از نان خبري باشد نه از آب سالم و نه از هوا و جنگل و زيبايي...
تاريخ سراسر از جنگ روايت دارد. خشايارشاه يونان را درنورديد، اسکندر مقدونيان را به قدرت و ثروت رساند، ناپلئون به سپاهيان انقلاب فرانسه پيروزي بخشيد، هيتلر، آلمان ها را به جنگ و تجاوز به کشورهاي همسايه تشويق کرد. آتيلا اروپا را به خاک و خون کشيد. چنگيز جهاني را به آشوب و خونريزي کشاند و نهايتا قدرت متمرکز و ثروت بي پايان منادي جنگ و استکبار شد.
تمامي امپراطوري هاي گذشته و حال براي حفظ قدرت و موقعيت خود به جنگ دامن مي زنند و جنگ را وسيله اي براي اعمال قدرت و زورآوري مي دانند. پس جنگ گاه اجتناب ناپذير است و گاهي قابل پيشگيري است و صلح از دل جنگ بيرون مي آيد و عکس آن صادق نيست.
از اين روست که ملک الشعرا بهار قصيده معروفي در وصف جنگ جهاني دوم سرود که مطلع آن اين بيت است:
فغان ز جغد جنگ و مُرغوي او
که تا ابد بريده باد ناي او
والسلام