حتي پيش از پيروزي انقلاب نيز مسئله ي حجاب در پيشاني دغدغه هاي برخي از طيف هاي اجتماعي قرار داشت آن هم با پس زمينه ي تاريخي واقعه ي مسجد گوهرشاد که با ثبت در تاريخ موجب شد موضوع بود و نبود حجاب و حد و حدود آن نه تنها فراتر از يک واجب شرعي بلکه به عنوان نمادي براي موضع گيري عقيدتي مطرح باشد . نشان به آن نشان که از سال 57 تلاش براي رواج عمومي آن آغاز شد و گره خوردگي اجتناب ناپذير چنين موضوعي با مواضع سياسي و همچنين داستان شرط حجاب براي گزينش و استخدام در ادارات دولتي و بهره گيري از خدمات آنها و همچنين آمادگي ذهني اکثريت مردم براي پذيرش آن تحت تاثير جو حاکم به عنوان نشانه و نماد همراهي با نظام جديد منجر به پذيرش حجاب در اماکن عمومي شد آن هم در شرايطي که با توجه به جايگاه انقلابيون مبلّغ حجاب در چشم و دل مردم ، نياز چنداني به اعمال زور و همچنين به کارگيري شيوه هاي چالش برانگيز نبود . ضمن اين که تعصب نسبت به حجاب به عنوان يک واجب شرعي از سوي مسئولين با تعصب نسبت به ساير واجبات ديني تقريبا هم تراز بود. به تدريج که از سال 57 فاصله گرفتيم خصوصا از زماني که جنگ هشت ساله را پشت سر گذاشتيم حساسيت نسبت به حجاب از سوي متشرعين ثابت ماند و حتي تلاش براي معرفي چادر به عنوان حجاب برتر نيز جاي خود را به رعايت حدود شرعي حجاب داد ولي حساسيت نسبت به بي اعتنايي به ساير واجبات ديني توسط افراد غير متعهد و ظاهر بين به تدريج جاي خود را به توجيه و مواضع انفعالي داد زيرا با نفوذ افراد غيرباورمند به تقيدات ديني در بدنه کارگزاران دولتي و رواج رانت و فساد و خويشاوند سالاري ميل به گونه اي اشرافيت آميخته به رياکاري و تظاهر به دينداري ، از ميزان اعتقاد و اعتماد مردم نسبت به اخلاص برخي از کارگزاران کاست تا آنجا که به دنبال افشاي مفاسد گوناگون اقتصادي و اخلاقي در رسانه ها و به موازات آن ورود مردم به فضاي مجازي و دسترسي آسان آنها به اخبار گوناگون و امکان تبادل نظر و انتشار عکس بي حجاب فرزندان برخي از افراد شناخته شده در خارج از کشور و ... زمينه براي عدول از برخي چارچوب هايي که منجر به حفظ ظاهر مي گرديد فراهم شد . نبايد فراموش کرد که جمعيت روستايي در سال 57 حدود 51 درصد بوده که در سال 95 به حدود 26 درصد رسيده و باسوادي نيز از 47 درصد به 91 درصد رسيده و تعداد دانشجويان شاغل به تحصيل در دانشگاه ها نيز از 157 هزار نفر به 5/4 ميليون نفر رسيده است يعني ما از شاخص هاي منفي در بحث باسوادي و ميزان افراد تحصيلکرده فاصله گرفته ايم . هر چند نمي توان از چنين تغييري به عنوان علت اصلي تغيير ذائقه ي برخي از طيف هاي اجتماعي ياد کرد . البته پيش از رواج بي حجابي نشانه هايي از آن در محافل خصوصي و عروسي ها و مسافرت هاي خارج از کشور به چشم مي آمد و کاملا محسوس بود که زمينه براي علني شدن آن وجود دارد اما اکنون علني گرديده و عده اي را به چاره جويي واداشته که البته بعضا راهکارهاي گوناگون و گاه متناقضي را پيشنهاد مي دهند که اغلب عملي و نتيجه بخش نيست زيرا شرايط حاکم بر جامعه به کلي تغيير کرده است .  مي گويند فردي روي پشت بام گير کرده بود و نمي توانست پايين بيايد يک نفر گفت چندين سال پيش شخصي در چاه افتاده بود ما او را با کمک طناب بالا کشيديم و اکنون هم شما مي توانيد طناب به گردن او ببنديد و او را پايين بياوريد . حالا هم کساني هستند که بدون توجه به تغييرات ايجاد شده در جامعه و تاثيرگذاري هجمه هاي فرهنگي و آسيب هاي وارد شده به باور و اعتماد عمومي مي خواهند با همان شيوه هاي گذشته با معضل حجاب برخورد کنند که البته افراد آگاه و دلسوز هرگز با توسل به چنين شيوه هايي موافق نيستند و راهکار فرهنگي را دنبال مي کنند و بر اين باور هستند که ما وقتي از مشکل کاهش ارزش پول ملي که امري اقتصادي است گلايه مي کنيم کارشناسان و افراد مطلع مي گويند اين مسئله ظرف يک سال و دوسال قابل برطرف شدن نيست اما زماني که از مشکل بي حجابي که موضوعي فرهنگي است سخن به ميان مي آيد عده اي خواهان حل آن با قيد دو فوريت هستند!

کساني که بي حجابي را بيماري تلقي مي کنند قاعدتا بايد به دنبال ويروس هاي فرهنگي باشند تا مشخص شود که چه کساني باور و اعتقاد مردم را به مسلخ برده اند و ظرف اين چند دهه چه بودجه هايي بدون آن که تاثير گذار باشد در بخش تبليغات و تحت عنوان کار فرهنگي ، حيف و ميل شده است . داستان به اين سادگي ها نيست . به نظر مي رسد اگر نگاه به بي حجابي با نگاه به ناشايسته سالاري ، رانت بازي ، اختلاس و ساير مفاسد اخلاقي و اقتصادي هم تراز ديده مي شد به اين نقطه نمي رسيديم ولي محدود کردن دايره امر به معروف و نهي از منکر به مسئله ي حجاب نمي تواند نتيجه اي بهتر از اين داشته باشد . متاسفانه عده اي بدون آن که بپذيرند قافيه را در حوزه ي فرهنگ و ترويج ارزش ها باخته اند ، تلاش مي کنند توپ بي حجابي و کج دهني به ارزش هاي ديني و سرکشي مدني را به زمين طرف مقابل بيندازند . البته که دشمنان و رقباي ما با بي بند و باري جوانان مشکلي ندارند و از آن استقبال مي کنند اما بايد ديد چرا ده ها شبکه تلوزيوني و اين همه تريبون و مشوق هاي اقتصادي و همچنين توصيه هاي کارشناسانه و اشعار و سروده ها و داستان ها و کتاب ها و نشست ها و آيين ها در حد انتظار راه به جايي نبرده و برعکس کساني که تا پيش از اين جايگاه قابل قبولي در چشم و دل مردم نداشته اند به راحتي مي توانند دلبري کنند و به رفتار مردم و خصوصا جوانان سمت و سو بدهند . اين وظيفه ي مرکز پژوهش هاي مجلس شوراي اسلامي است که به چنين موضوعي ورود کند. بايد ديد ساختار فکري و انديشگاني احداث شده چه ايرادهاي فني داشته که با چندين تکانه آوارشده است ؟ اگر حکايت همان حکايت عالم بي عمل و زنبور بي عسل باشد که ديگر جايي براي گلايه مندي باقي نمي ماند و خودکرده را تدبير نيست .