سقوط ارزش  های انسانی و اخلاق حقیقی این سئوال را در اذهان عمومی مردم جهان بی  پاسخ گذاشته است که چه چیز خوب است و چه چیز بد است؟

گویی اصالتا تغییری در تعریف خوبی  ها و بدی  ها ایجاد شده است و حتی انگیزش فطرت آدمی هم ملاک خوبی و بدی نیست و دیگر ذائقه  های انسانی در گرو تبلیغات سیاسی و بازاری به معنای خرید و فروش کالا قرار گرفته  اند.

غرب به عنوان فرهنگی که خود را برتر می  داند همجنس  گرایی (هموسکوئل) را امری مطلوب و خوب می  داند و بخشی از تبلیغات حقوق بشری خود را به همین موضوع مشمئزکننده گره زده است و در قضاوت ها نسبت به کشورهای آزاده و دارای حاکمیت  های دمکراتیک می  گوید آیا فلان حکومت اجازه آزادی هم  جنس  گرایی را به هم  جنس  گرایان می  دهد یا نمی دهد اگر نمی دهد حکومتش دیکتاتری است.

مورد دیگر نژادپرستی و در پی آن حمایت از نسل  کشی است که توسط اسرائیل در غزه بی  دفاع و مظلوم انجام می  شود و کشورهایی مانند آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان علنا از آن دفاع می  کنند و می  گویند اسرائیل حق دفاع از خود را دارد. یعنی هدف وسیله را توجیه می  کند آن هم توسط دولت غاصبی که مدعی دمکراسی و طرفدار حقوق بشر است گویی از کشته شدن دسته  جمعی کودکان، این دولتمردان کیف می  کنند و برایشان مثل یک تفریح لذتبخش است.

ضرب المثل "مادر شوهر، یک بام و دو هوا" در روند سیاست کشورهای غربی به ویژه آمریکا به یک اصل دمکراتیک تبدیل شده است.

به عنوان مثال اقدام جنایتکارانه دولتی بر علیه دولت دیگر در صورتی که برای حفظ منافع آمریکا باشد کاری خوب و مورد تأیید و حمایت است اما همان کار توسط دولت دیگری بدون آنکه ربطی به منافع آمریکا داشته باشد کاملا مردود است و فورا چماق حقوق بشر بلند می  شود که بگیرید و ببندید که جنایتی در فلان کشور بر علیه کشور دیگری در حال وقوع است و باید با آن مقابله کرد.

نتیجه بحث آنکه ارزش  های انسانی از اصالت افتاده  اند و فقط سیاست  ها و سیاستمداران هستند که به آن نمره خوب یا بد می  دهند.

راستی چه عملی خوب و چه عملی بد است؟

از دیدگاه فرهنگ غرب، برهنگی و ابتذال آزاد است و مورد حمایت، دینداری و خدامحوری به ویژه توسط مسلمانان ناپسند و دلهره  آور است.

حجاب داشتن زنان نه تنها مورد حمایت نیست بلکه آزادی زنان صرفا در گرو رهایی از قید و بندهای دینی و مذهبی است و بی  حجابی کاملا پسندیده و شبانه  روزی وسیله تبلیغاتی رسانه  های غربی است زیرا استفاده ابزاری از زن به هر شکل و با هر روشی مرسوم و معمول و مورد دفاع است.

ستمگری و سلطه  گری، وسیله دفاع خوانده می  شوند و حرف حق از دهانه اسلحه بیرون می  آید یعنی هر کس و هر کشوری قوی  تر است حق با اوست و ضعیف پایمال است.

از حیوانات ناتوان، ضعیف و مورد اصابت گلوله در آزمایشگاه  های مجهز و سیرک  های آنچنانی حمایت می  شود و سعی می  کنند فلان گوریل شکار شده از فلان جنگل را با هزینه  های بسیار حفظ کنند و بر زاد و ولد آن متخصص  های گوناگون نظارت می نمایند اما کشتار فرزندان مردم مظلوم و ستمدیده غزه را که حتی بیمارستانی برای مداوای آنان نمانده صرفا نظارت می  کنند و دولتمردان آنها اگر نیمه وجدانی برایشان باقی مانده باشد با سخنانی زودگذر محکوم می  کنند اما دست در دست جنایتکار در خفا قراردادهای خرید سلاح  های چند میلیارد دلاری را امضاء می  کنند. برای حفظ محیط زیست و رفع آلودگی  های ناشی از سوخت های فسیلی فریاد می  زنند و جلساتی همه ساله تشکیل می  دهند اما در کشور خودشان بیشتر از دیگر کشورها سوخت  های فسیلی آلودگی ایجاد می  کنند.

یک بام و دو هوایی در اندیشه و افکار سیاسی دولتمردان غربی و بعضا شرقی وسیله  ای برای فریب و اعمال قدرت است. گویی جهان امروز ما وارونه شده و ارزش  های انسانی بیش از گذشته از سال 1453 که رنسانس در اروپا چهره گشود متزلزل شده است. دنیای امروز ما دنیای وارونه وارونه است تا چه پیش آید.

والسلام