برنامه ریزی آموزشی در هر کشوری بر اساس واقع بینی و شرایط حاکم بر جامعه با اهداف تعیین شده تحقق می یابد و نتیجه ی مورد نظر حاصل می شود اما اگر ناشی از سیاست هایی باشد که بدون در نظر گرفتن شرایط و نیازمندی های زمانه و صرفا برای رسیدن به اهداف حاشیه ای و تامین نظریات شخصی فرد یا گروهی ذی نفوذ و حاکم باشد نه فقط به نتایج و اهداف مورد نظر نخواهد رسید بلکه موجب می گردد مدیریت افکار عمومی تحت تاثیر بمباران های اطلاعاتی از طریق فضاهای مجازی و شبکه های تلوزیونی که از خارج و داخل هدایت می شوند قرار گیرد و در بینش و تفکر کودکان ، نوجوانان و جوانان در حال آموزش تاثیر منفی خواهد گذاشت و جامعه ی هدف را دو قطبی یا چند قطبی خواهد کرد.

تزریق باورهای خشن و متعصبانه که راه های اندیشه و آزادی برای به ثمر نشستن خلاقیت ها و استعداد آموزگار و آموزندگان را سد می کند و دیوارهای عریض و طویل در برابر حرکت آنها قرار می دهد ، میل به فرار از محدودیت ها را تشدید می نماید که اگر چنین نبود زندگی بشر از ابتدا تا کنون بر یک پاشنه می چرخید و هیچ تحول و نوآوری رخ نمی داد و پیامبران و دانشمندانی چهره زمین و رفتار انسان ها را تحت تاثیر قرار نمی دادند

رکن اساسی برنامه ریزی آموزشی و درسی ، آینده نگری است و تلاش در جهت باز کردن دریچه هایی به بیرون و درون طبیعت برای شناساندن رابطه ی علت و معلولی حاکم بر پدیده های عالم هستی و استفاده بهینه از آن برای تامین نیازهای روز اعم از نیازهای مادی و معنوی که هر دو متاثر از یکدیگرند و یکی بدون دیگری بی معنی است

 به قول سعدی: شب چو عقد نماز می بندم

چه خورد بامداد فرزندم

برای آدمی از بدو خلقت تا پایان عمر دو نیاز است که در راستای هم می باید تامین شود نخست نیازهای تن یعنی همین ساختار گوشتی پیچیده در ستون های استخوانی و دوم نیاز روان که بازتابی از فعل و انفعالات جسم آدمی است .

در کنار کسب معارف و دانش و پژوهش ، افعال و اخلاق آدمی هم می باید هدایت پذیر شود و در کوره راه های رشد و حرکت ، مقصدی که سلامت را تضمین کند ناپیدا ، گنگ و مجهول و فراموش شده نباشد .

برنامه ریزی آموزشی و درسی اگر عالمانه و واقع بینانه باشد و برنامه ریز موانع و منابع را خوب بشناسد فرد را به گونه ای تعلیم می دهد که از جمع آنها جامعه ای پدید آید که قدر صلح را بداند و از جنگ و خشونت بپرهیزد مگر در مواقع دفاع که برای حفظ جان ، ناموس ، مال و زادگاه امری بایسته و اجتناب ناپذیر می نماید .

سیاست ، نقش تعیین کننده ای در تدوین و اجرای درست برنامه های آموزشی دارد . اگر آنقدر باز و آزاد و رها جامعه را به حال خود گذارد ، ابتذال ، فحشا و هرج و مرج ، نظام مملکت داری را به هم می زند و اگر بسته و محدود باشد ، اندیشه های خودکامه با هدایتی مستبدانه ، قوانینی به جامعه تحمیل می کند که از آن انفعال و وادادگی حاصل می شود .

تعارضات سنت و مدرنیته در ابعاد مختلف تشتت افکار و اعمال را سبب خواهد شد و پیچیدگی هایی در زندگی پدید خواهد آورد که گره گشایی از آنها سالیان به طول خواهد انجامید . پس ، آن آزادی که آزادی دیگران را محدود نکند حق مسلم هر انسانی است چنانچه امام علی هم فرموده اند :

بنده ی دیگری نباش که خداوند تو را آزاد آفریده است.

بندگی غیر خدا زمانی پیش می آید که نیازهای مالی سایه بر اخلاق و دین باوری می اندازند و تربیت و آموزش به گونه ای پیش می روند که آدمی را نسبت به خواسته هایش حریص و رها می کنند .

اگر تعاون ، نوعدوستی ، فقرزدایی و فقیر نوازی وجه تمایز انسان نسبت به سایر جانداران است از طریق آموزش ، رفتار و مراودات اجتماعی صحیح امکان پذیر خواهد بود. 

همه کارهای خوب را آزادی ایجاد نمی کند اما آزادی برای تحقق آنها ضروری است . ارزش هایی که در تعلیم و تربیت ملاک آموزش قرار می گیرند می باید بتوانند ضامن سلامت و تعاملات فردی و اجتماعی باشند ؛ هر چند بعضی از ارزش ها در اثر تحولات صنعتی و فن آوری های نوین ، جایگاه خود را در رفتار و گفتار از دست داده یا می دهند .

سیاست به معنای اعمال حاکمیت در هر کشوری به مقتضای زمان و موقعیت های جغرافیایی ، یکدست نیست اما آنچه امروز در زمین اتفاق افتاده و زمان سرعت گرفته است چنان که گرد فراموشی و بی هویتی به روی تمامی کشورها پاشیده و سایه ای بر رفتارهای سنتی انداخته است که حاصل صنعتی شدن می باشد و فرهنگی دیگر را با خود آورده است .

تعدیل فرهنگ های وارداتی و موازنه آنها با عرف ، فرهنگ و سنت در جامعه هدف ، منوط به اعمال سیاستی واقع بینانه در برنامه ریزیهای آموزشی و تدوین کتب درسی است همراه با بهره گیری از آموزگاران و مدرسانی که آگاهانه برای اجرایی کردن سیاست های آموزشی و تربیتی آموزش های لازم را دیده و به آن باور داشته باشند .

در آموزش و تدوین کتاب های درسی می باید آزادی های فردی ، اجتماعی و سیاسی کاملا روشن و مفهوم بوده، منظور از آزادی برای دانش آموزان و دانشجویان تفهیم شود زیرا حذف صورت مسئله به معنای حل آن نیست بلکه برعکس سیاستی کنترل نشده خلاء ذهن مطالبه گران را پر می کند و چه بسا آنها را به بیراهه می برد .

اهمیت آزادی در قلمرو افکار به هیچ وجه از اهمیت آزادی در قلمرو سیاست کمتر نیست ، فضیلت و تقوا خاص گروهی از سیاسون یا طبقه حاکم نیست بلکه می باید همه بتوانند به فضیلت و تقوا برسند تا جامعه با آزدای اندیشه حق انتخاب داشته باشد و این حق به جای خود نشیند.

اندیشه ها و دیدگاه های کاپیتالیستی و کمونیستی هیچکدام نتوانسته اند خوشبختی بشر را تضمین کنند . تحقق عدالت در گرو اعتدال به دور از افراط و تفریط است ، این اعتدال با آموزش و تربیت درست تحقق می یابد و آن سیاستی است که در تعلیم تربیت ، زمانی نتیجه بخش خواهد بود که آحاد جامعه زیر چتر آن امیدوار به آینده و به دور از وسوسه های فریبکاران باشند ؛ هدف آموزش می باید فهم درست از روند قوانینی باشد که در طبیعت حاکم است و خدایی که خالق و ناظر آن است.