وقتی دفتر حزب جمهوری اسلامی با بمب گذاری یک خائن منفجر شد آشنایی خوشحال همان شب در جلسه فامیلی آمد و گفت «مژده دهید کار جمهوری اسلامی تمام شد» و من گفتم حداقل 30 سال بیمه شد. بعضی ها خندیدند و آن شخص با تمسخر به من گفت: «تو آنچه دلت می خواهد می گویی. کار تمام است...» آن شب و شب های دیگر گذشت و علیرغم نوپایی جمهوری اسلامی و عدم ثبات سیاسی و اقتصادی آن روز با آن همه شهید به طوری که حتی مجلس بدون یک نفر مجروح که با برانکارد آورده شد به حد نصاب نمی رسید.

از آن تاریخ تا به امروز بیش از 40 سال گذشته و جمهوری اسلامی با تمامی ضعف و قوت هایش بیش از گذشته های دور و نزدیک سر پا ایستاده است علیرغم آنکه مردم از وضعیت بد اقتصادی و ندانم کاری و خیانت بعضی از مسئولان ناراضی اند و اصلاحاتی را خواهانند که هزینه های آن کم و فوایدش زیاد باشد. یعنی به گونه آبرومندی تحریم ها برداشته شود. صلح باثباتی دائر شود و دشمنی ها کاهش یابد.

هرچند طرف های تمامیت خواه که با روش های استعمارگرانه جدیدی به میدان آمده اند خوی استعماری خود را نو به نو تغییر می دهند ، حتی بمثابه دایه دلسوزتر از مادر قصد فریب مردم ایران را دارند تا از آب گل آلود ماهی های درشت صید کنند. غافل از آنکه عِرق ملی و روح دینی دو بال همراه و پروازی است که خستگی نمی شناسد و ظرف این چهل و اندی سال به خوبی فهم کرده است که قدرت های استعمارگر اعم از قدرت های غربی و شرقی جز به منافع خودشان نمی اندیشند و گاهی مصلحت و سیاست ایجاب می کند که حاکمیت ها از مار پناه به عقرب ببرند تا ضرر کمتری را در آشفته بازار فعلی ببینند.

ما جنگ تحمیلی 8 ساله را با تمام خسارت های مالی و جانی پشت سر گذاشتیم. آمریکا هم در عراق و افغانستان با هزاران کشته پشت سر گذاشت. روسیه هم گرفتار جنگ فرسایشی و خانمان سوز شده و تاکنون به روایتی هزاران کشته داده است.

اسرائیل و لبنان و سوریه هم جنگ های خونینی را تجربه کرده اند که هم اکنون نیز کم و بیش این جنگ های خانمانسوز ادامه دارد. سودان و کنیا و بعضی کشورهای آفریقایی هم گرفتار جنگ داخلی هستند. عربستان و یمن هم چند سالی در وادی جنگ استخوان خرد کرده اند. پس جنگ در خاورمیانه به قول بعضی از تحلیلگران مغرض توسط آخوندها و یا مسلمانان دامن زده نشده بلکه مسلمانان در برابر ستمی که به آنها روا داشته می شود به حکم وظیفه دینی و هویت ملی برای حفظ موجودیت خود در حال دفاع هستند و این جنگ ها ریشه در اعماق تاریخ دارد.

به یاد آوریم جنگ های چند صد ساله صلیبی را و کودتاهایی که بعد از جنگ جهانی اول و دوم در منطقه خاورمیانه و شاخ آفریقا رخ داده است.

انقلاب اسلامی آمد تا عدالت را برقرار کند و تبعیض و ستمگری و استبداد را از ایران بزداید و بعد از سالها ستمگری عدالت را به ارمغان بیاورد و نظام شاهنشاهی را به نظام جمهوری برآمده از آراء مردم تغییر دهد که چنین شد. اما دولت های غربی به ویژه آمریکا و عمله آن اسرائیل از همان آغاز پیروزی انقلاب اسلامی تا به اینک، استقلال و آزادی را در ایران برنتافتند و به جنگ هایی اعم از نظامی و رسانه ای به طور مستمر چنان دامن زدند که اگر ایران بیمار برای شفای سردردش باید کاری می کرد گرفتار قلب درد شود و برای حفظ تمامیت ارضی اش بودجه های عمرانی را صرف دفاع و تقویت ارتش و سپاه و بازسازی خرابی های پس از جنگ و یا در حال جنگ نماید. اینک کار به جائی رسیده که آمریکا و کشورهای اروپایی خود کشته و می کشند و خود عزا می دارند این ترفندهای استعماری گرچه بعضی ملت های خاورمیانه را به اشتباه انداخت و مردم لیبی و سوریه و مصر فریب خوردند و انقلابشان به انهدامشان انجامید تا آمریکا و نیابتی های آنان بر ذخائر معدنی و مدیریت کشورشان مسلط شوند اما مردم فهیم ایران بارها در این تله های نرم نیفتادند و به خوبی درک کردند که فعلا زمان دامن زدن به اختلافات سیاسی نیست. دشمنان از حریم هوایی آنان گذشته اند و فرماندهان نظامی و امنیتی آنان را مورد حمله قرار داده، مردم بیگناه و غیرنظامی را هدف گیری می کنند.

اینک کار به جائی رسیده که رسانه های دشمنان و مخالفان هم اقرار کردند که هدف آمریکا و اسرائیل ساقط کردن نظام و تسلط بر کشور بوده است که ناکام ماندند و جز خجالت به خانه نبردند.

فی الحال همه ایرانیان چه در داخل و چه در خارج راهی جز اتحاد در برابر تجاوزات دشمنان ندارند زیرا دلسوزی های رسانه ای ترامپ و نتانیاهو حکایت گرگ های خونخوار و بُز زنگوله پا را به یادمان می آورد که در کودکی از زبان مادر می شنیدیم و امروز از زبان مام وطن می شنویم: که بهوش باشید. فریب وعده های دروغین دشمنان را نخورید که آنها جز گرگ های خونخوار نیستند که ما را گوسفند به حساب می آورند هرچند به اندازه یک سگ نگهبان هم درس وفاداری نخوانده اند. پس راهی جز ایجاد فرصت از تهدیدها نمی ماند

به گذشته نه چندان دور بیاندیشیم، به وقتی که حتی یک موشک نداشتیم تا پاسخ موشک های خانه خراب کن را بدهیم که بر سر مردم بی گناه فرود می آمدند و ما توانستیم از آن تهدیدها فرصت بسازیم تا آنجا که پایگاه های آمریکا هم از موشک های ما در امان نماندند. تا چه بازی رخ نماید؟

والسلام