برای آزمایش خون که دکتر متخصص تشخیص داده بود بعد از ساعتی که توانستم جای خالی پارک را در خیابان اردیبهشت پیدا کنم با شماره 786 در نوبت آزمایش آزمایشگاه دکتر دانشبد نشستم. روی صندلی بیرونی که بیش از دویست نفر در نوبت بودند از زن و مرد و پیر و جوان تا کودکانی که در حال بازی به این طرف و آن طرف می‌دویدند.

محشری برپا بود. علاوه بر آنکه نزدیک 25 نفر در سالن روی صندلی نوبت نشسته بودند، افراد بیرونی را شمارش کردم بیش از دویست نفر در نوبت آزمایش بودند. نه بلایی شبیه وبا یا حصبه، کرونا، طاعون آمده بود و نه ظاهرا آدم‌های در نوبت بی‌حال و کسل می‌نمودند. من که یکی از آنها بودم فقط دکتر می‌خواست بداند که در سن 75 سالگی فشارخونی که عارضم شده ناشی از چربی، اسید اوریک، قند و یا موارد دیگری است. شاید بقیه بیماران هم از این نوع آزمایشات داشتند و شاید هم که نه!

بعد از دو ساعت و نیم که نوبت من شد جلو پیشخوان پذیرش قرار گرفتم. وقتی خانم جوانی کدملی مرا در کامپیوتر ثبت کرد و به دنبال کد پزشکی بود با گذشت چند دقیقه گفت: شما باید نقدی پرداخت کنید. با تعجب گفتم چرا؟ من که بیمه تکمیلی آموزش و پرورش دارم. گفت: بیمه شما پر شده. گفتم یعنی چه؟ یعنی دیگر بیمه نیستم؟ گفت: بیمه آزمایشات پر شده. گفتم یعنی چه؟ گفت یعنی همین که گفتم. مجبور شدم رقمی نزدیک به دو میلیون تومان نقد پرداخت کنم و بروم سراغ بیمه ملت. مسئول پاسخگوی بیمه ملت هم بعد از رسیدگی همین حرف را زد و من حیران که بعد از چند سال یک آزمایش داشتم که با بیمه پرداخت شده بود با خودم گفتم مگر بیمه تکمیلی فقط برای یک بار آزمایش است؟

هنوز به جوابی نرسیده‌ام. هیچ کس پاسخگوی این وضعیت نیست.

به داروخانه رفتم برای دریافت دارویی که دکتر در نسخه نوشته بود. پاسخ شنیدم که فقط دو داروی شما بیمه است. بقیه را باید نقدا پرداخت کنید. من که پس از چند سال برای دریافت دارو به داروخانه می‌رفتم با خود گفتم: راستی این چه بیمه‌ای است که هر ماه باید سهم خود را در لیست حقوقی پرداخت کنم اما بیمه به تعهدات خود عمل نمی‌کند؟

به نظر می‌رسد در اهداف، سازمان و تشکیلات سازمان‌های بیمه‌ای که فرقی نمی‌کند ملت باشند یا حافظ و یا هر اسم دیگری سرخود عمل می‌کنند و بیشتر در اندیشه و کار صرفه‌جویی و رم دادن بیمارانند.

گویا نظارتی در این میان نیست و شکایتی هم کارساز نیست. راستی چه کسی پاسخگوی این وضعیت است. مسئولان آموزش و پرورش که میلیاردها تومان هر ماه از حقوق کارکنان و معلمان کسر می‌کنند و به سازمان‌های بیمه‌ای پرداخت می‌کنند بدون آنکه بدانند بر سر بیماران چه می‌آید. مسئولان علوم پزشکی و بهداشتی و یا سازمان عریض و طویل بیمه لااقل اطلاع‌رسانی کنند که شرایط بیمه تکمیلی چیست؟ اگر سازمان‌های بیمه‌ای کارشان را درست انجام می‌دهند و می‌باید همین باشد که هست پس معنای بیمه تکمیلی چیست؟

بسیاری از داروخانه‌ها پزشکان و بیمارستان ها یا بیمه نیستند یا بیمه فلان سازمان نیستند و یا سعی می‌کنند به صورت نقدی کار کنند و نسخه را مهر کرده و بگویند بروید سازمان بیمه فلان و پولتان را بگیرید. بیمارانی که با سازمان‌های بیمه‌ای قرارداد دارند هم گرفتار تبعیض اند. یعنی یک سازمان بیمه‌ای معروف است که خوب کار می‌کند و دیگری بد. مگر قوانین سازمان‌های بیمه‌ای تفاوت دارد و نظارت بر عملکرد آنها فرق می‌کند؟

برای ناراضی کردن مردم از دولت و حاکمیت راه‌های زیادی است. این هم یکی از آنهاست. به نظر می‌رسد اینگونه خدمات‌رسانی‌های ناقص، معیوب و ناسازگار با روح و روان مردم اصالتا نباشند بهتر است و خیال‌ها جمع‌تر.

بیمه از هر نوعی که باشد امیدساز است. حال این امید مدام از شاخ و برگ و تنه می‌شکند و بیمار علاوه بر درد جسمانی، روانش هم آزرده می‌شود. چرا بر عملکرد سازمان‌های بیمه‌ای نظارتی درست انجام نمی‌شود و خودمختار عمل می‌کنند و بیماران را سرگردان و عاصی روانه خانه می‌کنند.

حال برای دریافت وجهی که پزشک غیربیمه‌ای و یا داروخانه‌ای که بیمه نیست نسخه مهر شده به دست بیمار می‌دهد تا برود از سازمان فلان بیمه پول خود را دریافت کند با مشکلات بیشتری مواجه می‌شود. علاوه بر نسخه، برگ آزمایش، کپی وجوهات پرداختی، کپی کارت ملی و چند و چون‌های دیگر که خود یک روز وقت می‌طلبد تا پذیرش کنند. می‌گویند بروید به حسابتان واریز می‌کنیم. اما مدام حسابت را چک می‌کنی و می‌بینی چندین روز یا چندین ماه گذشته مبلغی واریز نشده. با مراجعات مکرر بالاخره مبلغی را واریز می‌کنند و بهانه می‌آورند که مثلا اینترنت قطع بوده، کاربر کامپیوتر سرش شلوغ بوده. شماره حساب شما اشتباه بوده و اما و اگرهای دیگری که جای بحث فراوان دارد. چه باید کرد در این وضعیت وانفسا شاید بهتر آن است که به قول حافظ: تنت به ناز طبیبان نیازمند [نباشد]. و وجود نازکت آزرده گزند[نه]!

والسلام