هنگامه ی رودررویی تمام عیار با دشمن خارجی ، رقبای داخلی که بر سر دیدگاه های خاص خود پیرامون موضوعات روزمره اختلاف نظر دارند همبستگی خود را بالا می برند . برخی کل کل های سیاسی شباهت زیادی به منازعات فوتبالی دارد . بازیکنان شاغل در باشگاه های ورزشی تا زمانی که به عنوان عضو تیم باشگاهی و یا لژیونربازی می کنند تمام تکنیک و توان خود را به کار می گیرند تا بازی خوبی ارائه دهند اما در زمان برگزاری جام جهانی از آنجایی که پیراهن تیم ملی را می پوشند دیگر هیچ گونه توجهی به رفاقت های رایج با هم بازی های باشگاهی ندارند و تنها برای به اهتزاز درآوردن پرچم کشور خود تلاش می کنند.

این که آمریکا و اسرائیل به صورت غیر قانونی و مغایر با قوانین بین المللی و آژانش به سایت های هسته ای ، دانشمندان ، مردم عادی و مناطق مسکونی و خدماتی و بیمارستان ها حمله ور شده اند ، دست ما را برای پاسخگویی باز گذاشتند زیرا افکار عمومی جهانی نیز رفتار آنها را محکوم کردند . به هر حال اداره کنندگان کشور خود در خصوص چگونگی پاسخگویی به تجاوزهای صورت گرفته و زمان و مکان آن تصمیم گیری کردند و نتیجه ی مطلوب حاصل شد اما آنچه مشخص است مشکل آمریکا و اسرائیل بحث غنی سازی نبوده زیرا ایران اعلام آمادگی کرد تا تحت نظارت آژانس و در چارچوب پادمان ، درصدی از غنی سازی را برای تامین نیازهای علمی و پزشکی و تامین سوخت راکتورها انجام دهد و به توافق رسیدن بر سر این موضوع ساز و کار شناخته شده ای داشت و پیشنهادها در این خصوص نیز قابل بحث و چانه زنی در روند مذاکرات بود . اما کاری که آمریکا و اسرائیل انجام دادند بر اساس محاسبه ای غلط و توهمی که ریشه در عدم شناخت مردم ایران داشت صورت گرفت . زیرا آنها به دنبال ایجاد رعب و وحشت و یارگیری از میان مردم بودند و تصورشان این بود که مشکلات زنجیره ای اقتصادی و مشاجرات سیاسی در داخل می تواند هموار کننده ی مسیر نفوذ آنها در میان مردم باشد اما با فرو نشستن غبارهای شک وتردید و اطمینان پیدا کردن مردم از نیت شوم دشمنان شاهد حضور مردم در صحنه و راهپیمایی های گسترده در سراسر ایران بودیم که تمامی اقشار در آن شرکت داشتند . از سویی دیگر آنها انتظار پاسخگویی کشدار از سوی ایران را نداشتند ولی با توجه به آثار و خسارت های ناشی از اصابت وانفجار موشک ها در تلاویو و حیفا و فرودگاه بن گوریون ، اسرائیل دست به دامن آمریکا شد تا با حمله به سایت هایی که قبلا هم مورد حمله قرار گرفته بود ، ایران را از ادامه حملات به سرزمین های اشغالی بازدارد که چنین نشد و از آنجایی که آمریکا و اسرائیل هر دو مانند دو تیغه ی قیچی یک کار را انجام می دهند ، ادامه حملات به سرزمین های اشغالی نتایج پشیمان کننده ای برای رژیم صهیونیستی به دنبال داشت . صرف نظر از این که کشورهای منطقه تا چه سطحی ایران را در بحث محکومیت این اقدام ها همراهی خواهند کرد ، افکار عمومی مردم منطقه درک می کنند که آمریکا و اسرائیل به دنبال درگیر کردن ایران با کشورهای همسایه هستند به همین دلیل پاسخگویی به تجاوز آمریکا با رعایت ملاحظاتی توام با دلجویی از کشور قطر همراه شد تا از آثار منطقه ای آن کاشته شود .

آمریکا و اسرائیل دور کردن ایران از همسایگان عرب را از همان ابتدا به عنوان بخشی از برنامه دنبال می کردند که خوشبختنه به هدف خود نرسیدند. آنچه مسلم است هر کشوری در زمانه ی کنونی خصوصا در کوران بحران ها تنها به منافع خود توجه می کند به همین دلیل روی هیچ کشوری از این جهت که بخواهد تا پایان راه ما را همراهی کند نمی توان حساب باز کرد زیرا آنها نیز در این منطقه منافعی دارند که اتخاذ هر گونه تصمیمی می تواند منافع آنها را در معرض خطر قرار دهد .

یکی از بزرگترین دستاوردهای این دور از مذاکرات که نهایتا به تهاجم نظامی انجامید اثبات بدعهدی آمریکا و خباثت اسرائیل بود و این دستاورد کمی نیست . آنها با این اقدام به میزان همبستگی ملی ما افزودند و این پیام را به دنیا مخابره کردند که حقوق بشر و قوانین بین المللی برای آنها کوچکترین ارزشی ندارد . روزهای حساس پیش رو ، روزهای تعیین کننده و سرنوشت ساز است . ما اگر چه در مقام دفاع از حقوق ملی خود ذره ای کوتاه نمی آییم و از هیچ کسی هم نمی ترسیم اما منافع ملی خود را فدای شتابزدگی نمی کنیم . امید است که در سایه ی حمایت های الهی و وحدت و یکپارچگی به دست آمده در شرایط حساس کنونی بهترین ها نصیب ملت ایران شود و تهدید ایجاد شده به فرصت تبدیل گردد و ایران به شمت شکوفایی اقتصادی حرکت کند.