ايران ما امروز بيش از هر زمان ديگري بر سر زبانهاست و اين نام بعد از پيروزي انقلاب اسلامي تاکنون يکي از بيشترين نام هايي است که در رسانه هاي مکتوب و مجازي خبرساز و تاريخ ساز بوده است از زمان به قدرت رسيدن کشوري مانند آمريکا تاکنون هيچ کشوري و ملتي به اندازه ايران در طول 41 سال موي دماغ آمريکا نبوده است. بت آمريکاي جنايتکار و تروريست دولتي در چند مقطع تاريخي توسط مردم انقلابي ايران شکسته شد.
يکم وقتي که سيل خروشان مردم مسلمان و انقلابي ايران به خيابانها ريختند و مرگ بر شاه را همراه با مرگ بر آمريکا فرياد زدند و آمريکا و کشورهاي اروپايي نتوانستند براي ماندن قوي ترين دوست خود يعني محمدرضا شاه معزول کاري از پيش ببرند و تسليم انقلاب اسلامي شدند.
دوم وقتي سفارتخانه آمريکا در تهران توسط دانشجويان پيرو خط امام جاسوسخانه خوانده و تسخير شد و به مدت 444 روز گروگان هاي آمريکايي در ايران ماندند تا آمريکا نتواند شاه را برگرداند. يا کودتاي نظامي کند و يا به ايران حمله نظامي کند.
سوم وقتي متجاوزان آمريکا در خليج فارس دستگير و به ايران آورده شدند به آن صورت تحقيرآميز
چهارم وقتي بيش از سه سال و چند ماه رئيس جمهور آنها «ترامپ» هر اندازه تلاش کرد نتوانست ايران را به پاي ميز مذاکره بکشاند و يکي از دلائل شکست وي در انتخابات اخير ناتواني او در مذاکره با ايران بود.
عليرغم تصوراتي که شبکه هاي مجازي تلقين مي کنند که ايران امروز ضعيف شده و مي توان در مذاکرات آتي از آن امتياز بيشتري گرفت برعکس ايران امروز هم به لحاظ نظامي نسبت به زمان انعقاد قرارداد برجام بسيار قوي تر شده و هم به لحاظ دستاوردهاي علمي و رسيدن به خودکفايي در بسياري از نيازهاي صنعتي و خدماتي و کشاورزي.
مشکل عمده ايران امروز به لحاظ اقتصادي کاهش درآمد نفتي به علت تحريم هاي بانکي و عدم دسترسي ايران به ذخائر ارزي و پول هاي بلوکه شده در بانک هاي خارجي است که اگر هر يک از تحريم هاي به اصطلاح کمرشکن در کشور ديگري اجرايي مي شد دولت آن کشور را از پاي درمي آورد.
ايران امروز نه فقط در حال حل مشکلات داخلي است و بخش عمده اي از وقت خود را صرف مبارزه و مقابله با کرونا مي کند بلکه در کشورهاي سوريه، عراق، افغانستان، يمن، لبنان، فلسطين اشغالي، نيجريه و بعضي کشورهاي مسلمان ديگر در تلاش است تا از مظلومان و ستمديدگان آنها دفاع کند به ويژه در مقابل داعش خونخوار دست پرورده آمريکا که اگر ايران به فرياد مردم سوريه، عراق و يمن و لبنان نرسيده بود داعشي ها از مرزهاي ايران مي گذشتند و ما مجبور بوديم در استان هاي جنوبي و غربي با آنها مقابله کنيم.
مهمتر از همه دشمنان شناخته و ناشناخته داخلي که به خودزني روي آورده اند مرتبا در فضاهاي مجازي همانند اتومبيل هاي ترمز بريده در سراشيبي سقوط بر عليه ايران زبان درازي مي کنند و مدام ضعف کشور خودشان را به رخ يکديگر مي کشند تا اميدواران را نااميد و ناميدان را نااميدتر کنند. آنها تصور نمي کنند و يا نمي دانند که کشورهاي مرزي ما در چه شرايطي هستند.
از پاکستان فقير و متعصب با آن قوميت هاي در حال نزاع گرفته تا افغانستان و ارمنستان و آذربايجان تا ترکيه و عراق و امارات و دورتر عربستان و سوريه همه به نوعي گرفتار جنگ و گريزند و در مقابل فشارهاي آمريکا و باجخواهي هاي آن تسليم.
وقتي تمام بدبختي هاي کشورهاي مسلمان را به جمهوري اسلامي و انقلاب اسلامي نسبت مي دهند از دو حال خارج نيست:
يکم اينکه ايران و انقلاب آن به حدي در منطقه تأثيرگذار بوده که بيداري ملت ها را بدبختي آنها مي دانند که در واقع اگر بتوانند از زير بار يوغ استعمار و استثمار درآيند انقلاب بزرگي رخ داده است.
اينک مصر و ليبي هم چالش قيام هاي عظيمي را پشت سر گذاشته اند و بعضي کشورهاي مسلمان ديگر مانند مراکش و تونس آبستن حوادث ناگواري هستند.
آنچه خانم کلينتون در زمان تبليغات انتخاباتي صراحتا بيان کرد و کمتر کسي متوجه صحبت هاي ايشان شد همان خاورميانه جديد بود. يعني خاورميانه اي که يا بايد باج بدهد يا در جنگ هاي فرسايشي خسارت هاي جاني و مالي را به جان بخرد.
ما از 8 سال جنگ عبور کرديم، 41 سال تحريم را پشت سر گذاشتيم. خسارت هاي مالي و جاني بسيار ديديم. اما همانند مصر و عراق و افغانستان و ليبي گول نخورديم و پاي آمريکائيان خودخواه و جنايتکار را به ايران قطع کرديم. در بسياري موارد به خودکفايي رسيديم. در جنگ هم شکست نخورديم بلکه جنگ با تمامي مصيبت هايش به ما تجربه و قدرت نظامي داد که بتوانيم آمريکا را بترسانيم که فکر حمله به ايران را از سر خود بيرون کند.
اين مطالب را براي خوش آمد يا ناخوش آمد اين و آن ننوشتم. بدان باور دارم و در طول 40 سال کار مطبوعاتي و فرهنگي با تمام وجود لمس کرده ام.
اقتصاد مهم است اگر وابسته و دلبسته به خارج نباشد. ارتباطات معقول که بتواند منافع کشورها را به صورت عادلانه و متعادل تأمين کند ضرورت مبادلات تجاري و داد و ستدهاي مالي است.
صلح با هر کشوري حتي با کشور دشمن هم پسنديده است و منافع آن از جنگ حتي اگر برنده باشيم بيشتر است. مشروط به آنکه اين صلح وسيله تحقير، تضعيف و استعمار و استبداد خارجي نباشد.
ما در حالي که به صلح فکر مي کنيم مي بايد برگ هاي برنده مان را در بازي هاي سياسي و ديپلماسي به موقع به کار بگيريم.
دشمن نبايد دست ما را بخواند. اختلافات سياسي جناح ها و احزاب اگر براي حفظ منافع ملي باشد و از فساد و ضرر و زيان پيشگيري کند خوب است. اما اگر جنگ قدرت باشد و منيت ها مطرح باشند دشمن از آن سوء استفاده مي کند و دست ما را مي خواند تا به موقع توسط خود ما ضربه کاري را وارد کند.
به هوش باشيم و بدانيم که در کجاي تاريخ ايستاده ايم و سهم ما در تأثيرگذاري انقلابي و سياسي در جهان تا چه ميزان مهم است.
والسلام