تصور کنید ایران با استفاده از اصل غافلگیری و در میانه ی مذاکرات هسته ای به صورت ناگهانی به اسرائیل حمله ور شده و بسیاری از فرماندهان نظامی و دانشمندان هسته ای اسرائیل را کشته بود و مراکز هسته ای این رژیم را هم مورد حمله قرار داده بود ؛ در این صورت حتی اگر اسرائیل هم به مجامع بین المللی شکایت نبرده بود ، آمریکا و اروپا و حتی برخی از کشورهای منطقه ضمن محکوم کردن این اقدام مبادرت به صدور رنگین کمانی از قطعنامه ها بر علیه ایران می کردند و شورای امنیت نیز در نشستی اضطراری همه ی جهان را بر علیه ایران بسیج کرده و زمینه ی قطع ارتباط اقتصادی و سیاسی و تعطیلی سفارت خانه ها را در ایران کلید زده بودند . اما اکنون اتفاقی دیگر افتاده و آن اتفاق این است که کشوری که خود سلاح هسته ای دارد و عضو ان پی تی نیز نیست با زیر پا گذاشتن تمامی قوانین بین المللی مبادرت به بمباران مراکز هسته ای ایران کرده و به زیر ساخت ها حمله برده و به همین ها نیز اکتفا نکرده بلکه با بمباران مناطق مسکونی و بیمارستان ها ومراکز خدماتی قوانین جنگی را نیز نادیده گرفته اما همان کشورهایی که دم از اجرای مو به موی قانون و حقوق بشر می زنند بدون این که حتی سخنی در جهت ملامت اسرائیل و اقدامات غیرقانونی اش بگویند با این توهم که همه چیز در ایران پایان یافته مانند لاشخور بر بالای سر این ماجرا چرخ می زنند تا در بزنگاه پایین بیایند و سهم خود را به منقار بکشند .

در آن سوی ماجرا به موازات در هم شکسته شدن هیمنه ی رژیم صهیونیستی و پدافند چند لایه اش و به هدف اصابت کردن موشک های ایران در تلاویو و حیفا و سایر شهرهای شمالی و جنوبی این جرثومه ی فساد ، مردم منطقه در مصر و لبنان و فلسطین و حتی اردن و ترکیه و پاکستان و عراق با اظهار خوشحالی از واکنش سرسختانه ی ایران اقدامات اسرائیل را محکوم می کنند . این واکنش خودجوش از سوی مردم منطقه موجب سرگردانی رژیم صهیونیستی و طرفداران غربی آن شده است .

فرار ساکنان اسرائیل از راه دریا و مصر به قبرس با وجود بسته بودن فرودگاه ها و سکونت طولانی آنها در پناهگاه ها را مقایسه کنید با برپایی تظاهرات فراگیر در ایران و جاری بودن خون زندگی در رگ های مردم و در دست گرفتن ابتکار عمل در میدان جنگ توسط رزمندگان ارتشی و سپاهی تا مشخص شود که آیا فلسطین وطن صهیونیست هاست یا ایران سرزمین دلیران . آنها اگر در این سرزمین زاده شده بودند نسبت به آن غیرت می ورزیدند نه این که با اتکا به گنبد آهنین و انواع پدافندهای اهدایی آمریکا به شکست و تسلیم شدن ایران امیدوار باشند . در ایران عزیز ما هنوز ساعاتی از حمله ی ددمنشانه ی رژیم صهیونیستی نگذشته که ورزشکاران و هنرمندان و صنعتگران و کسبه و کارگران و کادر درمانی و مهندسان و خدمات رسانان با ارسال پیام دلبستگی خود را به ایران عزیز اعلام می کنند و می گویند برای حراست از این خاک عزیز تا پای جان ایستاده ایم اما آن ربع پهلوی احمق همزمان با تجاوز اسرائیل به خاک ایران پیغام می دهد که مردم در حمایت از من به صحنه بیایند در صورتی که چنین شخصی اگر واقعا در میان مردم پایگاهی داشت باید مانند امام خمینی در کوران واقعه خود را به ایران می رساند نه اینکه مانند کفتار و لاشخور منتظر حکومت بر سرزمینی سوخته شده در اثر بمبارانهای پیاپی باشد .

خداوند را شکر که دشمنان ما را از میان احمق ها انتخاب کرده است زیرا این ماجرا اگر چه خسارات مالی و جانی فراوانی به دنبال داشت اما به شناخته شدن چهره های مدعی ایران دوستی توسط مردم کمک کرد .

اکنون با به ثمر نشستن بذر ایستادگی در ایران و استیصال رژیم صهیونیستی ، ته مانده ی توهمات مشتی وطن فروش جایزه بگیر هم به فنا رفت و بر همگان آشکار گردید که چه کسانی در این مرز و بوم جایی ندارند .

دنیا بداند ، جریان های فعال سیاسی در ایران اگر بر سر موضوعاتی هم با یکدیگر اختلاف نظر داشته باشند مانند یک خانواده و ضمن حفظ احترام یکدیگر با هم گفتگو می کنند و نیازی به آقا بالاسر و محلل و ناجی ندارند زیرا ملتی رشید و بالنده در فرهنگی چند هزار ساله این توانایی را دارد که با بهره گیری از فرهیختگانش مشکلات را از پیش رو بردارد. ما همه سوار بر یک کشتی هستیم و در واکنش به توهمات زنجیره ای عده ای خائن و عروسک خیمه شب بازی می گوییم که اینجا ایران است.