در تاريخ هر کشوري روزهاي بزرگ و تاثيرگذاري وجود دارد که اگر در مراحل گوناگون کاشت و داشت و برداشت به درستي پايش نشود ، نسبت به فلسفه ي وجودي چنين روزهايي اداي دين صورت نگرفته و بخشي از زحمات آفرينندگان اين مقاطع تاريخي به هدر رفته است .
اگر بخواهيم راه خود را براي اشاره به چنين روزهاي بزرگي کوتاه کنيم قاعدتا بايد از 13 مرداد 1285 خورشيدي که فرمان مشروطيت به امضاء رسيد آغاز کنيم . شايد کساني بر اين باور باشند که اين رويداد به دليل چالش هايي که ايجاد کرد و مخالفين سرسختي که داشت و نتوانست مانع تداوم استبداد شود و عده اي مجلس را به توپ بستند واقعه ي در خور اعتنايي نيست . اما وقتي به آثار فرهنگي و تحولات سياسي پس از اين رويداد مي نگريم درمي يابيم که انقلاب مشروطيت آبشخور اصلي تمامي تحولات اجتماعي ، سياسي و فرهنگي پس از 13 مرداد 85 خورشيدي بشمار مي رود . دليل عدم توفيق آن هم روشن است زيرا اولين رويداد جدي خط شکن محسوب مي شود که قاعدتا بايد بيشترين تلفات را داشته باشد . قابل انکار نيست که حتي نگاهي گذرا به ميراث هاي ادبي برجاي مانده ازاين دوران کافي است تا بر اين ادعا مهر تاييد بزنيم . نبايد فراموش کرد که ريشه هاي تا به اعماق نفوذ کرده ي استبداد و پايين بودن ظرفيت فرهنگي جامعه و ناتواني و کم بضاعتي فرهنگ مکتوب در برابر فرهنگ شفاهي انقلاب مشروطيت را به محاق برد . هر چند از رهگذر اين رويداد صاحب مجلس و پارلمان شديم و اين امکان فراهم شد که زيردستان شاه در معرض نقد قرار گيرند اما دقيقا همان کساني که در بدنه ي انقلابيون نفوذ کردند راه سرکوب تدريجي مشروطه خواهان را فراهم نمودند .
نهضت ملي شدن صنعت نفت که در 29 اسفند ماه 1329 به نتيجه  رسيد يکي از ميوه هاي شيرين انقلاب مشروطه بود زيرا دو جريان ذي نفوذ و تاثير گذار بر عامه ي مردم و خواص و دانشگاهيان دست به دست هم دادند و اين آرزوي بزرگ را محقق ساختند . هر چند پس از اين ماجرا با چنگ انداختن بر چهره ي يکديگر شانس بهره مندي مردم از چنين دستاورد بزرگي را به ميزان زيادي تقليل دادند .
در سال هاي پاياني دهه ي پنجاه مجددا با همگرايي روحانيون و تکنوکرات هاي مذهبي و ائتلاف مخالفان نظام سلطنتي نقد ناپذير شاهد به ثمر نشستن نهال انقلاب در 22 بهمن 57 بوديم . انقلابي که هنوز هم ادامه دارد و تا رسيدن به اهداف تعيين شده براي آن نمي توان به عنوان رويدادي پشت سر گذاشته شده از آن ياد کرد چرا که بخشي از آرمان هاي مطرح شده در اين انقلاب هنوز محقق نگرديده و تلاش براي اجراي دقيق تمامي اصول قانون اساسي تصويب شده در سال 1358 کماکان در جريان است .
پس از 22 بهمن 57 انقلاب مردم ايران در برابر آزموني سخت قرار گرفت که در سوم شهريور ماه 61 با فتح خرمشهراز اين آزمون سرفراز بيرون آمد اما اين که ما از اين پيروزي تا چه اندازه در راستاي پيشبرد اهداف انقلاب و منافع ملي بهره برديم موضوعي است که پاسخ آن را بايد در رويدادهاي پس از اين فراز تاريخي مهم جستجو کرد .
در شرايط کنوني مردم ايران که بزنگاه هاي تاريخي مهمي را پشت سر گذاشته اند شاهد دو رويداد بزرگ ديگر هستند که هر دو رويداد را مي توان دستاوردي بزرگ براي انقلاب دانست .
اين دو رويداد از اين نظر که نمي توان تاريخ و روز مشخصي را براي تحقق آن در نظر گرفت جنسي متفاوت دارند .
اولين اتفاق مبارک اين بود که مسئولين و مردم به اين نتيجه رسيدند که ما تا زماني که از لحاظ اقتصادي و فرهنگي و همگرايي در تعاملات اجتماعي قوي نشويم بايد هزينه هاي جاني و مالي زيادي براي رسيدن به آرمان هاي ملي بپردازيم .
دومين اتفاق مبارک اين بود که احساس کرديم براي قرار گرفتن در قله هاي توفيق و پيروزي نيازمند اعتماد به نفس ، خودکفايي و تکيه بر نيروي انساني داخلي هستيم و تا آنجا که امکان پذير است بايد در همين مسير قدم برداريم . از آنجايي که هدف از انقلاب رسيدن به چنين احساس و باوري بود بايد گفت که اهميت اين دو رويداد از تمامي بزنگاه هايي که پشت سر گذاشته ايم بيشتر است .
پر واضح است که اعتماد به نفس و خودکفايي نه تنها با تعاملات فراگير سياسي و فرهنگي با مراکز توليد انديشه و فرهنگ و هنر در سراسر جهان مغايرتي ندارد بلکه به ژرفايي و گستردگي و اثربخشي هر چه بيشتر آن مي انجامد . زماني که بتوانيم اين حساسيت را که مي تواند مورد سوء استفاده دشمنان قرار گيرد از خود دور سازيم به مرحله ي پوست اندازي و برداشتن گام دوم انقلاب مي رسيم .
در اين مرحله امکان رونمايي از قابليت هاي قانون اساسي براي اعطاي آزادي هاي مشروع به مردم و به نمايش گذاشتن وجوه گوناگون جمهوريت بيش از هر زمان ديگر فراهم است چرا که انقلاب به مصونيتي نسبي دست يافته که نيازمند توجيه برخي از رفتارها و نسخه هايي که در شرايط کاملا بحراني تجويز مي شود نيست .
نتيجه ي هر رويدادي را بايد در آثار و تبعات و دستاوردهاي آن جستجو کرد ، 22 بهمن زنگ حرکت براي شرکت در يک ماراتن بزرگ بود در مسيري پر پيچ و خم  ، قانون اساسي قلب تپنده ي انقلاب است که حتي براي يک لحظه نبايد ناديده گرفته شود ، سطح مطالبات مردمي بايد روز به روز هم از لحاظ کمي و هم از لحاظ کيفي افزايش يابد و هيچ دستاوردي به خودش ختم نمي شود بلکه در جريان انقلاب هر محصولي پس از فراوري به محصولي بهتر با ارزش افزوده ي بيشتر تبديل مي شود . در منطق انقلاب آنها که مي روند و آنها که مي آيند اصل و مبنا نيستند بلکه شخصيت ها ، دولت ها ، فرصت ها ، نيروهاي انساني و منابع زيرزميني و موقعيت هاي ژئوپولوتيکي وتجارب ارزشمند تاريخي و ... همه ابزاري هستند در خدمت انقلاب ، بمثابه ي سياراتي که گرد خورشيد انقلاب و بر مدار قانون اساسي مي چرخند و هدف از تمامي اين رويدادها و تلاش ها و فداکاري ها بهروزي مردم است و بس و ما وظيفه اي جز حراست از بزنگاه هاي تاريخي نداريم .