نه دين، نه کار، نه اقتصاد و نه تربيت، امري دستوري نيستند و به صورت بخشنامه اي اجرايي نمي شوند. گردش ايام و روح بالنده آفرينش براساس يک سنت و نظم هوشمندانه با هر يک از اجزاء و در کل تابع نظمي هوشمندانه هستند که هر علتي را معلولي و هر معلولي را علتي است.
کسي که باد مي کارد، طوفان درو مي کند و کلوخ انداز را پاداش سنگ است. اقتصاد يک واژه هست که در افکار عمومي از آن يک معني مستفاد مي شود کار و درآمد حاصله از آن براي امرار معاش، اما در مفهوم خاص و تعريفي علمي از آن نتيجه، روند تحقق برنامه هايي براي درآمدزايي از طريق توليد و نحوه صحيح مصرف و ذخيره سازي براي تأمين به موقع ابزار توليد و نظارت بر شيوه اجراي کار است.
امروز اقتصاد تمامي کشورهاي جهان چنان درهم تنيده است که جداسازي تار و پود آن به مثابه باز کردن تار و پود فرشي است که به زيبايي و استحکام مي توان از آن استفاده کرد و اين به معناي وابستگي اقتصادي نيست که جنبه هاي سياسي آن بتواند موجوديت و هويت فرهنگي، اجتماعي و سياسي کشوري را به خطر اندازد.
ما به هر ميزان که در توليد خودکفا باشيم باز هم براي استفاده از فنآوري ها و دستاوردهاي ديگر کشورها نياز به داد و ستد داريم و نمي توانيم ديواري دور خود بکشيم و به صورت جزيره اي زندگي کنيم.
اقتصاد مقاومتي به اين معني است که چنان قدرتمند در توليد و تعاملات بازرگاني و اقتصادي باشيم که فشارهاي سياسي، تهديدها و تحريم ها و حتي جنگ هاي فرسايشي و تحميلي نتوانند ما را از پاي درآورند و با استمرار تحريم اين کار عملي نيست مگر در درازمدت با هزينه هاي بسيار.
يکي از اين راهکارها موازنه داد و ستدهاست. بعضي ها بر اين باورند که بدهي خارجي وبال گردن است و بهتر است بدهي خارجي نداشته باشيم. اما تجربه نشان داده است که بدهي خارجي هم سرمايه است و هم تضميني است براي تعاملات هوشمندانه اقتصادي. شنيده ام در زمان نخست وزيري آقاي ميرحسين موسوي بدهي ايران به کشور آلمان به علت صرف ذخائر ارزي در جنگ تحميلي به موقع پرداخت نمي شد. دولت آلمان مبلغ قابل توجه ديگري به ايران قرض داد تا دولت بتواند تسهيلاتي در امور اقتصادي ايجاد کند و بدهي خود را بپردازد و چنين شده است.
روابط سياسي معقول و بدون چالش با کشورهاي صنعتي و همسايگان مي تواند اقتصاد ما را مقاوم تر کند تا آنکه تضعيف نمايد.
انقلاب و ارزش هاي انقلابي اگر بازتاب دروني مؤثر و مفيدي داشته باشند به صورت خودجوش در کشورهاي ديگر توسط ملت ها پذيرفته مي شوند و موجب از بند رستگي خواهند شد. انقلاب اسلامي هم از اين موضوع جدا نيست. وقتي دشمنان انقلاب اسلامي و ايران در مقابل ما صف آرايي کرده اند و به هر دري مي زنند تا تسليم شويم و از کرده پشيمان، تنها راهي که پيش روي ماست تدبير براي رهايي از فشارها و تحريم هاست.
کشور انقلابي چين در زمان مائو ديواري دور خود کشيد تا انقلاب را حفظ کند و به خودکفايي برسد. اما از پس سالياني چند به اين نتيجه رسيد که بايد ديوارها را بردارد و با کشورهاي ديگر تعاملات اقتصادي و داد و ستدهاي بازرگاني داشته باشد. بعد از گذشت چند دهه امروز چين يکي از کشورهاي قدرتمند جهان است که آمريکا از قدرت اقتصادي و نفوذ سياسي آن بيم دارد. همان کشوري که اجازه ورود پپسي کولا را به چين نمي داد اما وقتي دروازه ها باز شدند مردم چين براي صرف پپسي کولا صف کشيدند.
يکي از عمده دلائل فساد اقتصادي اداري ما دور زدن تحريم هاست که شرايط و زمينه هاي ناسالمي را فراهم مي کند تا بعضي واسطه ها و مجريان اقتصادي بتوانند دست به اختلاس، دزدي و رشوه دهي و رشوه گيري بزنند.
اگر ترياک کالايي بود که همانند کالاهاي ديگر بتوان آزادانه آن را تهيه کرد و به مصرف رساند ديگر نه قاچاقچي ترياک مي داشتيم و نه مفاسدي از قاچاق ترياک بيرون مي آمد و نه کسي براي مقابله با قاچاقچيان شهيد مي شد.
دور زدن تحريم ها هم گاهي به مثابه قاچاق ترياک است هرچند گريز از آن مقدور نباشد. ما مي توانيم اقتصاد خود را چنان قوي نمائيم که نياز به دور زدن تحريم ها نداشته باشيم. کافي است زبان دشمنان را ببنديم و بهانه تحريم را از دست آنها بگيريم بدون آنکه از اهداف راهبردي انقلاب عقب نشيني کنيم.
در سياست، تدبير، تعقل، زيرکي، کياست، ابزار و وسيله تعاملات و روابط هستند. بده بستان هاي اقتصادي ريشه در بده بستان هاي سياسي دارد. ما به هر ميزان توانايي جنگيدن داشته باشيم تا آنجا که ممکن است نبايد شروع کننده جنگ باشيم. جنگ تحميلي 8 ساله درس هاي خوب مقاومتي به ما دادند هرچند بهاي آن سنگين بود، کشورهاي همسايه ما به ويژه کشورهاي عربي وابسته و دلبسته به حمايت غرب چشم ديدارمان را ندارند و حاضرند ميلياردها دلار هزينه کنند تا آمريکا با ما وارد مذاکره نشود و تحريم ها به قوت خود بمانند. اگر تحريم بد است هرچه زودتر بايد آن را رفع و خنثي کرد و اگر خوب است که نيست راه مذاکره را بايد گشود. به هر تقدير ارزش پول ملي، سلامت اقتصاد ما و کارآفريني هاي مورد لزوم در گرو مديريت هاي عالمانه و مسئولانه اي است که يکي از موانع و سدهاي آن تحريم هاست و فشارهاي اقتصادي.
فقر چه مادي باشد و چه معنوي فسادانگيز است و ريشه هاي فساد را در عمل و اذهان سوداگران تقويت مي کند.
اعتياد و طلاق و هر درد ديگري ريشه در فقر دارد. اين مطالب را امروز همه از صغير و کبير مي دانند، يادآوري آن به لحاظ به صدا درآوردن زنگ خطري است که سالهاست به صدا درآمده اما به صداي آن عادت کرده ايم و گويي اگر لحظه اي نشنويم برايمان سؤال است که چرا؟
گرانفروشي، احتکار، کلاهبرداري و فريب و ربودن متقلبانه مال غير همه ريشه در همين اقتصاد شتر، گاو، پلنگي دارد که همانند غده سرطاني روز به روز متورم تر مي شود. اين غده را قبل از آنکه از شدت تراکم منفجر شود بايد از تن اقتصاد کشور بيرون آورد و دور انداخت.
والسلام