ورود ماشين و پيرو آن اتومبيل به درون زندگي مردم بسياري از مشاغل و رفتارهاي فردي و اجتماعي را تغيير و يا تعديل داد. يادمان بيايد که اصطبل چهارپايان به گاراژ، نعل بندي به پنچرگيري، علافي به پمپ بنزين، مکاري به راننده، افسار به فرمان، جل دوزي به تودوزي، زنگوله به بوق، بيطار به مکانيک و علاقه بندها به قطعات لوکس تزئيني تغيير مکان و تغيير وضعيت دادند.
فرهنگ خرسواري هم به مرور به خودروسواري تغيير کرد تا آنجا که در مکالمات و تعاملات اجتماعي واژه هاي فرنگي در زبان فارسي آنچنان جا افتادند که در لهجه ها و گويش هاي محلي هم جاخوش کردند.
اما اتفاقي که بايد مي افتاد و متأسفانه نيفتاد، نظم پذيري و قانونمندي در جهت رعايت مقررات راهنمايي و رانندگي است که يکي از علل عمده تصادفات رانندگي در ايجاد خسارت هاي مالي و جاني است.
ترافيک خياباني و جاده اي علاوه بر دامن زدن به آلودگي هاي محيطي و هوايي آلودگي هاي صوتي هم ايجاد کرده است.
سرعت که محصول زندگي ماشيني است و روز به روز فنآوري جديد به شدت و قدرت آن مي افزايند بلاي تمام نشدني رقابت پذيري است که همه از مضرات آن غافلند.
هزينه هاي سوخت، استهلاک، تعميرات و خسارت هاي جنبي ديگر به سبد خانوارها اضافه شده و ماشين به طول و عرض شهرها و افزايش جمعيت ها کمک کرده است.
آنان که موفق به خريد اتومبيل شده اند آن را يکي از وسايل حمل و نقل و ضروري مي دانند و کساني که ندارند حسرت آن را مي خورند و از وسايل حمل و نقل عمومي استفاده مي کنند اين مقدمه را از آن رو آوردم تا فراموش نکنيم که اتومبيل در طول 150 سال اخير چه اتفاقات مهم و سرنوشت سازي را براي انسانها رقم زده است.
و اما بعد:
براساس اعلام سازمان پزشکي قانوني فقط در سال 1398 قريب به 17 هزار نفر در تصادفات رانندگي کشته شده اند که نسبت به سال 97 يک و چهار دهم درصد کمتر بوده است. بيشترين تصادفات رانندگي در شهريور ماه بوده که معمولا خانواده ها با استفاده از تعطيلات تابستاني سفر مي کنند و بيشترين مرگ و ميرها در جاده هاي برون شهري اتفاق افتاده است.
سرعت غيرمجاز، انحراف به چپ، استفاده از قطعات غير استاندارد در تعميرات اتومبيل هاي فرسوده، عدم رعايت حق تقدم، خستگي و خواب آلودگي راننده، کم عرض بودن جاده هاي دو طرفه، خرابي بعضي جاده ها و کند و کوب هاي اصلاح نشده از جمله مواردي هستند که براساس گزارش پليس به تصادفات دامن زده و موجب خسارت هاي مالي و جاني شده اند که علاوه بر تألمات روحي بازماندگان و از دست دادن نان آور خانواده آثار فردي و اجتماعي درازمدتي در پي دارد که تاکنون کمتر به آن توجه شده است. رتبه ايران در تصادفات رانندگي بين 190 کشور رتبه 189 است که خود گوياي يک فاجعه مستمر است.
يکي از پژوهشگران عنوان نموده که در طول 40 سال گذشته آمار تلفات تصادفات رانندگي در ايران از تعداد شهداي جنگ تحميلي بيشتر است. اگر ميانگين سني درگذشتگان را 35 سال فرض کنيم اکثر کشته هاي تصادفات جوان بوده اند و بيشتر مرد.
آمار کشته هاي حوادث گوناگون هم کم نيستند. از زلزله و سيل و خفگي در آب گرفته تا موارد ديگر بي شک در کاهش رشد جمعيت تأثيرگذارند. هرچند تعداد قابل توجهي از مرگ هاي ناشي از حوادث گزارش نشده و در آمارها لحاظ نشده اند.
نتيجه بحث آنکه فرهنگ سازي براي پيشگيري از حوادث به طور اعم و حوادث رانندگي به طور اخص يک ضرورت است که متأسفانه چندان به آن توجهي نشده و بيشتر در وضعيت دفاعي بوده ايم تا پيشگيري. تب بالاي رانندگي و ذوق پرواز جوانان در جاده هاي برون شهري بدون رعايت الزامات قانوني استمرار تصادف و مرگ را در پي دارند آيا گوش شنوايي هست؟
والسلام