داستان فلسطين به همان اندازه که تراژيک و رقت انگيز است تعجب برانگيز و سرگرم کننده نيز هست . چند نکته ي قابل تأمل در باره ي فلسطين وجود دارد که يکي از آنها روايت هاي تاريخي است . به هر حال اين منطقه از کانون هاي اوليه شکل گيري تمدن محسوب مي شود به 3 دليل آب و هواي مناسب ، خاک خوب و آب فراوان که هرگز در مناقشات سياسي به آنها اشاره نمي شود و همه ي طرف هاي درگير ترجيح مي دهند تقدس چنين مکاني را در دين خود مبناي تملک و سيطره بر آن قلمداد کنند . ضمن اين که قرار گرفتن اين منطقه در بين سه قاره اروپا ، آسيا و آفريقا آن را به گذرگاهي راهبردي تبديل کرده است .
مورخين اذعان مي دارند که در زمان ورود يهوديان به اين منطقه شاهد حضور فلسطيني ها در جنوب سرزمين کنعان بوده اند و داستان منازعات فلسطيني ها و يهود در تورات و قرآن هم آمده است.!
فراعنه ي مصر ، هخامنشيان ايراني و سلاجقه ، رومي ها ، مسلمانان از زمان خلفاي راشدين و بعدها خلفاي اموي و عباسي و فاطميان و عثماني ها وانگليسي ها سابقه فتح و اداره ي اين سرزمين را داشته اند و از ساکنان اين سرزمين به عنوان عامل و کارگزار خود بهره مي گرفته اند و اين منطقه در برخي از بازه هاي تاريخي محل تلاقي نيروهاي متخاصم شرقي و غربي بوده است . با فروپاشي امپراتوري عثماني چالش هاي فراواني بر سر تقسيم اين منطقه بين فرانسوي ها و انگليسي ها وجود داشته که نهايتا فلسطين سهم انگليس مي شود و به همين دليل انگليس اين قدرت را داشته که براي يکجا نشيني يهود و خلاصي اروپا از منازعات بر سر اين قوم اقدام نمايد و با توجه به نفوذ فراگير در ميان دول اروپايي و آمريکا زمينه ي تاسيس کشور اسرائيل را در قالب سندي بين المللي فراهم کند .
اغلب کشورهايي که جاي پايي تاريخي در فلسطين داشته اند ، هم اکنون نيز کم و بيش دستي بر آتشي هايي که در اين منطقه افروخته مي شود دارند و پنهان شدن آنها در پشت برخي بهانه ها براي دخالت در امور مردم اين سرزمين خالي از انگيزه هاي تاريخي نيست ! آمريکا از جمله کشورهايي است که پس از جنگ جهاني دوم تدريجا به بازيگري جدي در منطقه تبديل شد .
اگر قضيه فلسطين تنها سر در آبشخور آب و خاک و موقعيت ژئوپولتيک و ادعاهاي تاريخي داشت شايد به سامان رسيدن آن اين همه به درازا نمي کشيد . آنچه ظرف يک قرن اخير به اهميت وجود بحران در اين منطقه افزوده رابطه اي است که بين نفت و قوم عرب و اسرائيل به عنوان کشوري کاملا متفاوت با ساير کشورها وجود دارد .
تمامي کشورهاي مدعي دخالت در فلسطين که آمريکا هم يکي از آنهاست در عمل کاري جز خنثي کردن تلاش هاي يکديگر براي رسيدن به صلح و تعيين تکليف مردم اين سرزمين نمي کنند .
ترکيه که اداره کنندگانش با طرح شعارهاي ناسيوناليستي آميخته به ادعاهاي تاريخي خود را براي کنشگري در سمت وسو دادن رويدادها ي مربوط به فلسطين محق مي دانند در منجلاب رابطه عميق سياسي و نظامي با غرب که سر در آبشخور پيوستن به اتحاديه اروپا دارد گرفتار کرده اند و عملا جز صدور بيانيه و اظهار تاسف کاري از آنها ساخته نيست . عربستان و مصر به عنوان کشورهاي عربي مدعي رهبري امت اسلامي و اذناب آنها حاضر به پذيرش نقش ايران در قضيه فلسطين نيستند و در خوش بينانه ترين حالت توقعي بيش از حمايت زباني ايران در سايه ي بيانيه هاي اتحاديه کشورهاي اسلامي ندارند و براي عربي جلوه دادن مسئله ي فلسطين با مسئولين حکومت خودگردان زد و بند دارند و گاهي خار زير دم ساير گروه هاي فلسطيني از جمله حماس هم مي گذارند ؛ زيرا نمي خواهند ايران در قامت يک کنشگر جدي منطقه اي جلوه گري کند و نهايتا به عنوان ناجي قدس به دنياي اسلام معرفي شود به همين دليل هر چقدر بتوانند براي خنثي کردن تلاش هاي ايران هزينه مي کنند و به ميدان داري ايران در اين عرصه با توجه به نداشتن مرز و زبان مشترک با فلسطيني ها نگاهي شائبه انگيز دارند ! و به دليل سهم خواهي عملأ مايل به طرح موضوع فلسطين به عنوان دغدغه مشترک کشورهاي اسلامي و نگاه ميداني به اين مسئله نيستند. اردن و عربستان بر سر توليت مسجد الاقصي گلوي يکديگر را مي فشارند زيرا اداره کنندگان اردن هاشمي خود را از اعقاب پيامبر مي دانند و قبلا هم متولي اداره ي مسجدالحرام بوده اند . هر چند عربستان با زرنگي اين مسئوليت را به ثمن بخس از آنها خريد و اخيرا هم به موازات ورود به معامله قرن پيشنهاد واگذاري توليت مسجد الاقصي را با شاه اردن مطرح کرد که با مخالفت جدي مقامات اين کشور مواجه شد .کشورهايي نظير سوريه و اردن و لبنان که بخشي از آوارگان فلسطيني را در سرزمين خود جاي داده اند نيز خود را يک طرف قضيه ي فلسطين مي دانند و خواهان بازگشت آوارگان به سرزمين خودشان هستند . ضمن اين که سرنوشت سوريه به خاطر بلندي هاي جولان که در اشغال اسرائيل است با موضوع فلسطين گره خورده است .
از سويي ديگر گروه هاي سلفي شامل اخوان المسلمين و شبه نظاميان وابسته به تفکر وهابي ، القاعده ، داعشي و طالبان و ساير گروه هاي عربي و غير عربي سلفي و تندرو که ابتدا با هدف بازگشت به دوران شکوه امپراتوري اسلامي و احياي ارزش هاي فراموش شده ، دست به اسلحه و پا به ميدان شدند نيز خواهان ايفاي نقش براي رهايي فلسطين هستند اما به دليل وارد شدن رهبران آنها به بازي هاي سياسي و ايفاي نقش مزدور و نيروي نيابتي از آرمان هاي اوليه ي خود فاصله گرفته اند . هم اکنون کشورهايي نظير عربستان بر اساس نسخه هاي تجويز شده توسط غربي ها با تزريق دلار و وادار کردن اين گروه ها به کنشگري هاي ايذايي آنها را به بازي گرفته اند و از کشوري به کشوري ديگر مي فرستند .
راهکارهاي ارائه شده براي تعيين تکليف مردم فلسطين نيز در تضاد با يکديگر است . عده اي دنبال مذاکره هستند و عده اي ديگر دنبال برخورد نظامي . عده اي مي گويند با راه حل دو کشوري مي توان از اين بحران منطقه اي عبور کرد و عده اي ديگر مي گويند مي توان با واگذاري غزه به مصر و کرانه ي باختري به اردن سر و ته قضيه را به هم آورد و اخيرا برخي از سران اروپايي از اسرائيل يکپارچه و تساوي حقوق فلسطيني ها با يهوديان دم مي زنند .
ديدگاه تعديل شده ي ايران که بر همه پرسي با حضور آوارگان و ساکنان سرزمين هاي اشغالي تاکيد دارد به خاطر همسو نبودن گروه هاي فلسطيني جايي در مذاکرات ندارد و صرفأ در حد يک سند مطرح است . به نظر مي رسد ماجراي برخورد با ساکنان فلسطيني اطراف مسجد الاقصي و به دنبال آن موشک پراني حماس سر در آبشخور رقابت جمهوري خواهان و دمکرات ها داشته باشد زيرا جو بايدن تحقق معامله ي قرن را عملي نمي داند و مي خواهد خيال اسرائيلي ها را از اين بابت راحت کند تا ترامپ نتواند در سال 2024 از اين برگ برنده براي جلب حمايت لابي صهيونيستي در انتخابات استفاده کند .
خلاصه ماجراي فلسطين ، آش شلم شوربايي است که صدها نفر کفگير به دست آن را به هم مي زنند و هر لحظه هم کسي مي آيد و نخود و لوبيايي به آن اضافه مي کند و شگفت انگيزاين که همه هم مدعي حل اين معضل بر اساس فرمول هايي خاص و منحصر به فرد هستند .. قصه ي هزار و يک شبي که معلوم نيست به کجا مي انجامد !