شايد پس از گذشت بيش از 4 دهه از انقلاب جايي براي طرح اين پرسش وجود داشته باشد که چرا تولي گري دولت در امور فرهنگي و تلاش براي احياي برخي سنت ها و پايه گذاري برخي رفتارها و تغييرات شکلي و ظاهري به شکست انجاميده و نتيجه ي عکس داده است ! اگر فهرستي از ريزش ها و رويش هاي اتفاق افتاده ظرف 4 دهه ي اخير را بازنگري کنيم به اين باور مي رسيم که در اغلب موارد آنجا که سياستمداران و دولتمردان کمترين نقش را در ايده پردازي و اجرا داشته اند ، شاهد رشد و توسعه بوده ايم اما هر جا که دولت ها پا پس کشيده و موضع انفعالي گرفته اند و به سختي بسترسازي کرده اند و با هزار اما و اگر ميدان داده اند ، شاهد رشد بوده ايم.
مقاومت در برابر روايي انواع ورزش خصوصا ورزش زنان و سختگيري به هنرمندان و سينماگران ، بي اعتنايي به موسيقي و ترانه و مقاومت در برابر شکل گيري تشکل هاي مردم نهاد نمونه هايي برجسته از تنگ نظري ها ظرف چند دهه ي گذشته است که نتيجه ي عکس داده است . به طوري که ظرف اين چهار دهه نه تنها شاهد رشد کمي وکيفي فعاليت در حوزه ي موسيقي بوده ايم بلکه کمتر خانه اي پيدا مي شود که در آن حداقل يک ساز وجود نداشته باشد ؛ سازي که بعضي ها حتي از نشان دادن آن هم با استناد به برخي خبرهاي مشکوک اکراه داشتند اما رويکرد مردم به موسيقي چند ده برابر پيش از انقلاب بوده به طوري که امروزه هر خانواده اي که توانايي مالي داشته باشد در کنار کلاس زبان انگليسي و برخي رشته هاي هنري ، فرزندش را در کلاس موسيقي هم ثبت نام مي کند و به آموزشگاه مي فرستد ؛ اتفاقي که در سال 60 حتي تصور آن هم مو بر اندام بعضي ها که هم اکنون هم در حوزه ي فرمانروايي شان زير بار اجراي کنسرت نمي روند ، راست مي کرد ! در حوزه ورزش زنان نيز فشارها و درخواست ها از سوي مردم به اندازه اي بوده که حتي براي کشتي و شنا و وزنه برداري زنان نيز مجوز صادر شده و لباس طراحي کرده اند در حالي که پيش از انقلاب از اين خبرها نبود ! درخشش سينماگران در سطح جهاني بيش از هر زمان ديگري بوده و ترانه سرايان و توليد کنندگان ترانه با مضامين زميني و عاشقانه از زيرزمين ها بيرون آمده و به دنبال پاسخگويي به ذائقه ي عمومي هستند . در نقطه ي مقابل ، اتفاقات کم نتيجه بيشتر در برنامه هايي رخ داده که دولت ها و متوليان فرهنگي با صرف هزينه هاي ميلياردي و تبليغات مداوم پيگير آن بوده اند و هر چه بيشتر هزينه کرده اند کمتر نتيجه گرفته اند زيرا با نگاه بخشنامه اي به دنبال نهادينه سازي رفتارها بوده اند . روزهاي اول انقلاب طوري با صرافي هايي که با درصد کم پول نزول مي دادند برخورد شد و بساط آنها را برچيدند که همه مي گفتند ريشه رباخواري در ايران کنده شد اما اکنون بانک ها جاي صرافي ها را آن هم با درصد بالاي نزول خواري گرفته اند و حلال و حرام آنچنان در هم آميخته که محدود متشرعين باقي مانده هم تکليف خود را نمي دانند ! تلاش براي بازگشت روستائيان از شهرها که حتي براي آن جوايز نقدي و ماهيانه در نظر گرفتند پس از مدتي به دليل سياست هاي غلط نتيجه ي عکس داده و حاشيه نشيني به معضلي بهداشتي ، امنيتي و اجتماعي در کلان شهرها تبديل شده که از رهگذر آن شاهد شکل گيري مناطق جرم خيز هستيم . مبارزه با اعتياد به تعداد معتادان افزوده و به عنوان تهديدي بزرگ مطرح است . کساني که پس از ساختن هزاران مسجد در به در دنبال نماز خوان مي گردند خود حکايتي ديگر است در حالي که نمازگزار واقعي بزرگترين پشتوانه معنوي براي کشور است . پيامبر بسياري از عادات غلط عرب جاهلي را با نماز تغيير داد . وقتي درک کنيم که ما از مفاهيمي بلند و متعالي چون امر به معروف و نهي از منکر چه ساخته ايم و مردم را به چه تعريفي از برخي مناسک رسانيده ايم، تاسف مي خوريم  .اگر چه هدف گذاري ها درست بود ولي از بيراهه رفتيم و به مقصد نرسيديم و هنوز هم دست بردار نيستيم . طبيعتا وقتي نهادهاي تبليغاتي بيشتر به دنبال روتوش کردن و تغييرات شکلي و ظاهري هستند و براي فرهنگ سازي نهاد و سازمان راه مي اندازند و کار را از دست مردم بيرون مي آورند ، شاهد چنين اتفاقاتي هستيم . نشان به اين نشان که ما در جريان درآميختگي اخلاق با سياست نيز از ارجمندي اخلاق کاسته و آن را به حاشيه برده ايم چرا که اخلاق از درون سرچشمه مي گيرد اما رفتارهاي سياسي گونه اي واکنش به رويدادهاي بيروني و متناسب با تغيير شرايط پيراموني است . مسلم است که در اين ميان اخلاق تسليم ملاحظات و مقتضيات بيروني خواهد شد و هر رفتاري قابل توجيه مي شود ! اخلاق مي گويد راست بگو اما سياست مي گويد تکذيب کن تا از نتايجش بهره مند شوي ، اخلاق مي گويد اگر نمي تواني کناره گيري کن اما سياست مي گويد ميدان را در هيچ شرايطي به رقيب واگذار نکن ، اخلاق مي گويد پذيراي سخن حق باش و از دانش مشاوران صادق و دلسوز استفاده کن اما سياست مي گويد اجازه نده مشاورت تو را به حاشيه براند و حرف زير دستانت شنونده بيشتري داشته باشد . اين رودررويي در تمامي عرصه ها بين سياست و اخلاق وجود دارد . به همين دليل يک فرد مدعي دينداري تا زماني که قبول مسئوليت نکرده آرمانگراست اما همين که مسئوليت پذيرفت و پست گرفت واقع گرا مي شود و محافظه کار و مدافع وضع موجود و از چشم مردم مي افتد. وقتي شما اخلاق را از حکومت ديني مي گيري مانند اين است که ماهي را از آب بيرون آورده باشي . مسئولي که مهر دين بر پيشاني دارد اگر دروغ گفت قدرت معنوي خود را از دست مي دهد . اين بازارهمان بازاري است که با يک اطلاعيه مغازه را تعطيل مي کرد اما اکنون با هزاران بخشنامه و سخنراني هم حاضر به پايين آوردن قيمت و پرداخت ماليات نيست و ترجيح مي دهد براي سود بيشتر جنس قاچاق بفروشد چون خود را رقيب دولت مي داند نه همراه و هم سرنوشت او .
هم اکنون اگريک نامزد رياست جمهوري با ارائه تحليلي ساختاري از آنچه گذشته و ما را به اين نقطه رسانيده ، با چشم بستن بر روي خطاي ديگران تنها از خطاهاي گذشته خود بگويد و از مردم عذرخواهي کند و در پنچ دقيقه پاياني قول بدهد که جبران خواهد کرد مردم بيشتر به او اعتماد مي کنند تا اين که زمين و زمان و نظام و دولت ها را زير پاي خود خرد کند که مي خواهد خود را بالا بکشد . آمارهايي که برخي از نامزدها در مناظره اخير مطرح کردند براي زير سئوال بردن عملکرد هر نظامي کافي بود . اين آقايان فراموش کرده اند که خودشان هم بخشي از نظام بوده اند و در خلق چنين آمارهايي نقش داشته اند . وقتي يکي از کانديداها اصرار دارد که من به اهل سنت و زنان و تمامي گروه هاي قومي ميدان مي دهم متوجه نيست که از طريق همان صدا و سيمايي که شبانه روز حاکميت عدالت را تبليغ مي کند بر وجود بي عدالتي صحه مي گذارد زيرا کمترين نتيجه اي که از اين وعده گرفته مي شود اين است که تاکنون به اهل سنت و زنان و برخي اقوام بي اعتنايي شده است .
به نظر مي رسد اين آقايان پيش از هر چيز بايد تکليف خودشان را با مردم روشن کنند و بگويند تاکنون کجا بوده اند و چرا بر عليه بي عدالتي هايي که از آن سخن مي گويند بيانيه اي صادر نکرده اند .