کساني که تصور مي کنند ، اصلاح و بهبود اوضاع به سادگي خراب کردن و به هم ريختن آن است ، انتظار دارند که هر مسئول ارشدي که پا به ساختماني در خيابان پاستور مي گذارد از توان لازم براي برگرداندن شرايط به وضعيت گذشته برخوردار باشد اما کساني که اندک اطلاعي از مناسبات اقتصادي و سياسي دارند مي دانند که چنين نيست . چنين نگرش غلطي ريشه در قضاوتي شتاب زده دارد و آن اين که تصور مي کنند يک فرد ، مسئول تمامي اين ويراني هاست و آن رئيس قوه مجريه است که تا چند روز ديگر اختيارات کشور را دو دستي به رئيس جمهور بعدي تحويل خواهد داد . وقتي تحليل ها ساختاري نباشد و هدف تبرئه ي ساير مولفه هاي دخيل در اداره ي کشور باشد طبيعي است که رئيس قوه مجريه در دسترس ترين هدف هجمه هاي سياسي و اقتصادي خواهد بود به نظر مي رسد حقوق رئيس جمهور بابت تحمل انتقادات به او پرداخت مي شود نه ارائه ي خدمات !. در اين ميان اگر کسي بخواهد منصفانه داوري کند کوتاهي هاي صورت گرفته قابل تقسيم بندي است و هر کسي بايد سهم خود را در بدتر شدن شرايط بپذيرد . واقعيت اين است که عوامل متعددي دست به دست هم مي دهند و به بي سر و ساماني اوضاع دامن مي زنند . اگر امکان داشت که هر رئيس جمهوري در پايان ماموريتش يک ساعت اجازه ي " هر چه مي خواهد دل تنگت بگو " داشته باشد ؛ حرف هاي زيادي براي گفتن وجود داشت. در هم تنيدگي برآيند کار قواي سه گانه و اثر مستقيم و غير مستقيم فعاليت نهادهاي مستقل از دولت موجب مي شود که جمع جبري نيروهاي وارده بر يک نقطه امکان پذير نباشد . وقتي عنوان مي شود که مسئولين دولتي در اظهارات و اقدامات و برنامه ريزي ها همسو نيستند ترديدي نيست که قدرت هاي فعال خارج از حيطه ي اختيارات دولت نمي توانند با دولت هماهنگ باشند .
چالش هاي قابل تصور براي طرح يک موضوع به اندازه اي است که براي تصويب هر قانون مي توان يک رمان نوشت . در حال حاضر عده اي به دنبال جا انداختن اين باور هستند که با همسو شدن قوا از لحاظ رويکردهاي جناحي ديگر شاهد اين همه بلبشو نخواهيم بود ، در حالي که تاکنون نان عده اي در همين اختلاف نظر ها بوده است و اگر قرار است چنين سفره اي همچنان پهن باشد ترديدي نداشته باشيد که بهانه اي براي اختلاف پيدا مي شود .آيا رئيس جمهور آينده قادر است در کوتاه مدت مسئوليت هاي واگذار شده بر اساس رانت و سفارش اين و آن را به افراد شايسته و متخصص و دلبسته به منافع ملي واگذار کند ؟ حتي اگر تمامي مسئوليت ها را دولتي در نظر بگيريم باز هم چنين چيزي امکان پذير نيست ! ناديده انگاشتن کوهي از نقدينگي با بديهيأت اوليه کار اقتصادي همخواني ندارد ! آيا مشکلات زيربنايي در بحث سياست خارجي با جابجايي چند نفر برطرف مي شود ؟ داستان به اين سادگي نيست ! حتي اگر بخواهيم تمامي راه هاي رفته را بازگرديم و به بسياري از اشتباهات صورت گرفته اعتراف کنيم باز هم نتيجه ي چنين بازگشتي رسيدن به نقطه اي غير بحراني نيست . کساني هستند که از ممانعت ها و مزاحمت هاي جهاني در مسير انقلاب سخن مي گويند . اين مزاحمت ها حتي براي کشورهاي غيرانقلابي  نيز وجود دارد اما کسي که وارد ميدان سياست مي شود وظيفه اش اين است که در وهله ي اول منافع مردم خودش را تشخيص بدهد و در ثاني براي گرفتن حق مردمش هر کاري مي تواند انجام دهد . در دنياي سياست اين که تو چه مي گويي مهم نيست ، مهم اين است که چه مي کني و چگونه مي تواني ديگران را با خود همراه سازي ! وقتي يک رئيس جمهور قادر به ايجاد حرف شنوي در بازار کشور خودش نباشد چگونه مي خواهد مردم منطقه و جهان را با خود همراه کند و آيا اساسا چنين ادعايي مقرون به صحت است ؟ دولتي که با پول و دارايي مردم خود معامله مي کند تا بتواند حقوق کارکنانش را بپردازد و يارانه بدهد چگونه مي تواند مردم را با خود همراه کند . سياست از جنس وعظ و خطابه نيست . اقتصاد اژدهايي هفت سر است که از هر دهانش آتشي بيرون ميزند و تابع شعارهاي پوپوليستي و عوامفريبانه نيست . بايد ديد شرايط کنوني ايران به نفع چه کشورهايي است و آنگاه نتيجه گرفت که ما به کجا مي رويم . حتي اگر قرار باشد امور مردم به مردم واگذار شود ، پروسه اي که براي چنين روندي تعريف مي شود طولاني مدت خواهد بود . در حال حاضر حل مشکلات کليدي کشور از يکسو در گرو تمرکز قدرت است و از طرفي ديگر در گرو واگذاري اختيارات به مردم که هر دو رويکرد در تبايني آشکارهستند . از جمله مشکلات دولت جديد اين است که سخنگو ي زيادي دارد زيرا تمامي کساني که مدعي حمايت از اين دولت هستند و تريبوني در اختيار دارند خود را محق مي دانند که از طرف دولت سخن بگويند و موضع گيري کنند که اين مسئله کار سخنگوي رسمي دولت را دشوار خواهد ساخت زيرا در نشست هاي مطبوعاتي دائم بايد به تاييد و تکذيب ديدگاه هاي گوناگون بپردازد . تا چه شود !