احساس هم سرنوشتي مهمترين عامل پيش برنده برنامه هايي است که براي اعتلاي يک کشور پي ريزي مي شود . اصلي ترين وظيفه دولتمردان در کشورهاي مختلف اين است که با توسل به مشترکات فرهنگي و سرزميني ، برجسته سازي نمادهاي ملي ، حراست از مواريث فرهنگي و يادآوري نقش تاريخي مردم در تمدن سازي و هدف گذاري هاي آرماني در راستاي تقويت اعتماد به نفس ملي ، انگيزه ي لازم را در مردم براي همگرايي و مشارکت ايجاد نمايند. آنچه بيش از هر چيز ديگر نشان دهنده وجود احساس هم سرنوشتي بين آحاد مردم است ، همراستايي فعاليت هاي فردي و کنشگري هاي گروهي با آرمان هاي ملي است . درهم تنيدگي آرمان هاي فردي با آرمان هاي ملي ، حلقه ي واصل تک تک مردم با يکديگر است و آنچه به تقويت و ژرفايي احساس هم سرنوشتي مي انجامد ، عينيت بخشيدن به عدالت اجتماعي است. چنين احساسي است که مردم را نسبت به منافع ملي وفادار بار مي آورد  . اساسا وفاداري به منافع ملي مانند وفاداري به اشخاص و تحزاب نيست که با تغيير شرايط دستخوش دگرگوني گردد . اگر چه جغرافيا ، نژاد ، مشترکات فرهنگي و تبعيت از قانوني مشترک و زندگي زير يک پرچم به احساس همبستگي ملي کمک مي کند اما آنچه موجب مي شود که ساکنان يک سرزمين خود را متعلق به يکديگر بدانند ، اين است که همه احساس کنند سرچشمه اي مشترک دارند و به يک دريا مي ريزند . چنين احساسي است که فداکاري را توجيه کرده و به نهادينه شدن اصل "همه براي هم" مي انجامد . احساس هم سرنوشتي موجب مي شود اکثريت قريب به اتفاق مردم نسبت به هر رويدادي واکنشي يکسان داشته باشند . احساس هم سرنوشتي موجب مي شود که ما نفع خود را در زيان ديگران نبينيم  . چنين احساسي مانع از پذيرش مسئوليت توسط افراد ناتوان مي شود  زيرا احساس هم سرنوشتي و تعلق خاطر به مردم راضي نمي شوند که بدون شايستگي در موقعيتي قرار گيرند که با تصميمات غلط کشور را به مخاطره بيندازند . هزينه ي اداره کشوري که همه در آن احساس هم سرنوشتي مي کنند بسيار پايين است چرا که احساسي قوي تر از قانون با قدرت بازدارنده گي و برانگيزاننده گي بيشتر تعيين کننده ي مسير است و هر فردي حکم چراغي را دارد که مسير حرکت را مشخص و روشن مي کند ، در چنين فضايي ساز و کار برنامه ريزي براي توزيع عادلانه امکانات کشور با محوريت منافع ملي دنبال مي شود به طوري که هر فردي در هر جايگاهي ضمن احساس وظيفه براي در خدمت کشور بودن ، مي داند که از کل منابع و امکانات و بودجه ، سهمي جاري و يا قابل اندوخته شدن دارد . احساس هم سرنوشتي موجب مي شود يک ايراني در هر کجاي جهان هم که باشد خود را متعلق به اين آب و خاک بداند و در نقش يک سفير ظاهر شود و فرهنگ کشورش را نمايندگي کند و در شکست ها و پيروزي هاي ملي سهمي براي خود قائل باشد و با عزم و همتي که ريشه در دلبستگي هايش به ميهن دارد به موازات خدماتي که به عنوان يک انسان به جامعه بشري ارائه مي دهد ، هواي کشورش را نيز داشته باشد . القاي احساس هم سرنوشتي هنر اداره کنندگان کشور است . آنچه چنين احساسي را خدشه دار مي کند مرزبندي هايي است که در چارچوب تعريف مليت جاي نمي گيرند . قاعدتا هر ايراني تحت لواي چنين احساسي بايد در هر کاري که مي کند ، نگاهي به منافع ملي داشته باشد .با چنين احساسي در پس زمينه ي هر کار و فعاليتي هدفي فراتر از منافع فردي قرار مي گيرد که توجيه کننده ي تلاش ها و هزينه ها و تحمل سختي ها براي رسيدن به آن هدف است . تلاش هاي فردي که در آن سهمي براي مردم در نظر گرفته نشود ، ناتمام است و کار ناتمام يعني هرينه هاي بر باد رفته ، کار ناتمام يعني فرصت هايي که رنگ تهديد گرفته است ؛ نتيجه ي کار ناتمام کاهش سهم نسل آينده از محصول تلاش هاي پر هزينه است . از منظر منافع ملي کاري ارزشمند است که سهم ايران و تمامي هموندان ايراني در آن لحاظ شده باشد . کسي که با هموطنانش احساس هم سرنوشتي دارد تحت هيچ شرايطي حاضر به خريد و فروش کالاي قاچاق نمي شود و دانش و ذوق و هنر و ثروتش را در خدمت اعتلاي جايگاه کشورش قرار مي دهد . احساس هم سرنوشتي به يک مسئول اجازه نمي دهد سخني بر زبان بياورد که براي کشور گران تمام شود . چنين احساسي از دوران کودکي بايد به فرزندان منتقل شود تا هيچ دانش آموز و دانشجويي روياي مهاجرت را در سر نپروراند و با هزينه مردم براي خدمت به بيگانگان تربيت نشود . با وجود چنين احساسي ، هيچ دامداري راضي نمي شود که با خروج قاچاقي گوسفندانش از کشور به تورم دامن بزند. کيفيت توليدات داخلي با پيوند خوردن به غرور ملي و احساس هم سرنوشتي ارتقاء مي يابد زيرا قرار گرفتن آحاد مردم روي ريل منافع مشترک و زير چتر احساس هم سرنوشتي ، منجر به توليد انرژي فراواني مي شود که سوخت لوکوموتيو توسعه کشور است. پر واضح است که عينيت يافتن احساس هم سرنوشتي در مناسبات فردي و خانوادگي و تعاملات اجتماعي به تعريفي بازمي گردد که ما با زبان و رفتار خود از مليت ارائه مي دهيم . تعريف ازملت بايد فراگير باشد تا همه ايرانيان با هر قوميت و مذهب و جايگاه طبقاتي خود را در دايره ي چنين تعريفي ببينند و فضايي حاکم شود که منجر به گسترش همپوشاني رفتار تک تک مردم گردد به طوري که هر کسي از بالا نگاه کند با چشم خود ببيند که طبقات اجتماعي با هر بضاعت و ويژگي که دارند هر کدام رودخانه اي را تشکيل مي دهند و اين رودخانه ها در نهايت به درياي مليت مي ريزند وسود فعاليت افراد و احزاب و گروه ها و تشکل هاي مردم نهاد و ادارات و سازمان ها يکجا به حساب کشور ريخته مي شود.
موازي کاري ها ، تناقض گويي ها ، مفاسد اقتصادي ، ناشايستگي ها ، هدر رفت منابع ، بي ثباتي اقتصادي ، بلبشوي فرهنگي ، معضلات اجتماعي ، رواج قاچاق ، خروج سرمايه ها ، فرار مغزها ، انسداد راه هاي تعامل با جهان ، کم کاري و دوباره کاري و بيکاري و هرز روي نيروها و هزاران هزار کم و کاستي ديگر همه بيانگر فاصله اي است که از احساس هم سرنوشتي داريم . اين که پرتيراژترين کتاب ها نقشي در زندگي مردم ندارد و رابطه اي منطقي بين منابع و داشته هاي ملي با رفاه عمومي برقرار نيست و نشريات پر هزينه سهمي فراخور فلسفه ي وجودي خود در تنوير افکار عمومي ندارند ، معنايي جز اين ندارد که جاي احساس هم سرنوشتي در رفتارها و گفتارها خالي است .
بايد روي احساس هم سرنوشتي و دستاوردهايي که مي تواند داشته باشد کار کنيم و باور داشته باشيم که با ايجاد چنين احساسي بين آحاد مردم ، به راحتي مي توانيم با آفاتي که دامنگير اقتصاد و فرهنگ کشور شده با کمترين هزينه مقابله کنيم . پر واضح است که در اين راه دشوار نيازمند جا انداختن تعريفي جامع و مانع از مليت هستيم .منظور از تعريف صرفا تعريف زباني نيست بلکه منظور اين است که اگرکسي وارد ايران شد با مشاهده واقعيت ها و رفتارها و مناسباتي که بين مولفه هاي تاثيرگذار بر روند امور برقرار است به تعريفي متعالي و عينيت يافته از مليت که در ذهن همگان جايگير شده برسد .