روايتي که از پيامبر اسلام(ص) نقل شده بهترين توصيف و تعريف از هويت و وجود زن است. روايتي که مي فرمايد: «بهشت زير پاي مادران است.»
بهشت به تعبير قرآن، تصويري از همه خوبي ها، زيبائي ها، کمال ها و جائي است که آرزوي هر انساني رسيدن بدان مقام است.
زن آنقدر محبوب، دوست داشتني و پرجاذبه است که وعده خداوند در بهشت يکي هم حور است که تعريفي ديگر از زن است با صفاتي برتر و جاذبه اي بيشتر.
حال اگر زن مادر باشد، موجودي با محبت غريزي براي فرزندپروري و فرشته اي براي همسردوستي است که خداوند چنان قدرت و صبري به وي داده که هيچ مردي از پس زحمات او برنمي آيد.
خداوند در قرآن مي فرمايد: انا خلقناکم من ذکرٍ و انثي و جعلناکم شعوباً و قبائل لتعارفوا اِن اکرمکم عنداله اتقيکم» [ما شما را از دو جنس نر و ماده آفريديم و سپس شما را به صورت شعبه و قبيله درآورديم تا با هم معاشرت کنيد. به راستي عزيزترين شما در نزد خداوند پرهيزگارترين شماست.]
اين جدا ناپذيري زن و مرد فلسفه وجودي انسان در اين کره خاکي است که هيچ کدام بدون ديگري معني و حيات پيدا نمي کنند.
حال در اين عصر و زمانه صحبت هايي شنيده مي شود که تفاوت جسمي بين زن و مرد را به نوعي تعبير ضعيف و قوي از آن مي کنند.
بديهي است که به لحاظ قدرت جسمي، زن با مرد تفاوت دارد. اما آنچه در اين ميان مهم است حقوق زنان نسبت به مردان است که در اسلام و در عرف و فرهنگ ما به گونه اي جا افتاده که سهم زنان نسبت به مردان در شرايط مساوي سهم کمتري است و مي بايد نگاه مساوي باشد. مانند حق قضاوت، تقسيم ارث، ميزان ديات، نوع اشتغال و مسائلي از اين قبيل.
پيامبر اسلام(ص) وقتي ظهور خود را علني ساخت که مردم عربستان در يک دوره سخت جاهليت نگاهشان به زن نگاه ابزاري بود به نحوي که ارزش يک زن گاه از ارزش يک شتر و يا حيوان بارکش کمتر بود. تعصبات قومي و ترس از لکه دار شدن شرافت مردان در رقابت و خصومت با يکديگر موجب شده بود دختران خود را زنده به گور کنند که مبادا با شکست در نزاع قومي- قبيله اي، زنان در اسارت يا استفاده جنسي دشمنان قرار گيرند.
اسلام حقوقي براي زنان قائل شد و در قرآن اصول آن را برشمرد که تا آن زمان در بين کشورها، حتي نزد مسيحيان و يهوديان بعضاً مرسوم نبود. آنان را معزز و محترم دانست. پيوند زنانشويي با آنان را مستحکم کرد. بين زنان عقدي و کنيزها تفاوت اصولي برقرار کرد و در دستمزد کار و تلاش با مردان تفاوت قائل نشد و اعلام کرد: «الرجال نصيبٌ ممکتسب و النساء نصيبٌ ممکتسبنه» [مردان از آنچه کسب مي کنند بهره مي برند و زنان هم از آنچه کسب مي-کنند بهره مي برند.]
در اسلام اگر زني براي شير دادن فرزندش از شوهرش تقاضاي دستمزد کند مرد موظف است دستمزد را بپردازد مگر آنکه دايه اي پيدا شود که نرخ کمتري طلب کند. اما اگر نرخ دايه و زن مساوي باشد اولويت با زن است و نيز اگر زني براي انجام عملي در خانه مانند ظرف شستن، جارو کردن، خانه پايي و امثالهم تقاضاي دستمزد کند، مرد موظف است تقاضاي او را اجابت کند مگر آنکه مرد اين خدمات را به ديگري واگذار نمايد.
مرد موظف است نيازهاي زن را در حد شأنيت خانوادگي او مانند نفقه، کسوه و نيازهاي ديگر زنانگي را به جاي آورد مگر آنکه زن از عمل زناشويي با شوي خود استنکاف (خودداري) کند.
اين امتيازات همه بعد از اسلام به زنان مسلمان داده شده هرچند در عرف و فرهنگ شهري و روستايي ما مادران در موارد بسياري متحمل زحمات زيادي مي شوند و دستمزدي طلب نمي کنند و يا اگر طلب کنند، مردان زير بار چنين تقاضاهايي نمي روند.
در مورد حجاب نيز در اسلام حد و اندازه تعيين شده و هيچ نمونه لباسي ذکر نشده نهايت اينکه به زنان گفته شده سينه ها و موي خود را از ديد نامحرمان بپوشانند. در واقع مشارکت زنان در کارها با مردان نهي نشده در صورتي که عصمت و حرمت خود را رعايت کنند.
شايد بسياري از مسلمانان به اين حقوق ناآشنا باشند و بعضي مفسران مغرض از آيات قرآن تفسيرها و تعبيرات نادرستي داشته باشند.
آنچه باعث شد در سرمقاله به اين موضوع ورود کنم تخريب ها و تشکيک هايي است که مغرضان و مخالفان اسلام براي ضربه زدن به باورهاي مسلماني ما از طريق رسانه هاي اجاره اي انجام مي دهند و ذهن جوانان ما را به استحاله فرهنگي مي کشانند.
پيشنهاد مي گردد مسئولان، ترتيبي دهند که قرآن موضوعي با نگارش فارسي در دسترس عموم قرار گيرد. به ويژه در مورد حقوق زنان، رسانه ها بدون کم و زياد کار کنند و افکار عمومي را روشن نمايند.
نکته مهمتر اينکه اگر مسئولي در هر مقامي سخني گفت و يا امريه اي صادر کرد که در مورد حقوق زنان و مردان تفسير به رأي نمود و سليقه هاي خود را به نام اسلام عنوان کرد و از مسير خارج شد گوشمالي شود تا حاشيه هاي نچسب به اسلام و باورهاي ديني و فرهنگي ما همانند روايات اسرائيلي نهادينه نشود متأسفانه در فضاهاي مجازي که بيشتر جوانان و نوجوانان دلمشغول آنند سخنان و اظهارنظرهايي راجع به اسلام مي شود که هيچ کدام آنها درست نيست.
در مورد حق قضاوت، شهادت، ارث، ديات و قصاص که حدود آن در خصوص زنان در قرآن آمده در مطالب بعدي به تفصيل خواهم نوشت.
من کسي را مي شناسم که قبل از بازنشستگي مدرس قرآن و نهج البلاغه بوده اما چند سالي است مبلغ دين زرتشتي شده است. حتماً اسلام را نشناخته و به خوبي در مورد اسلام مطالعه نکرده و يا شرايط اقتصادي، ذهن او را مشوش کرده است. به هر حال نمي توان منکر حقايق شد و نارضايتي هاي اقتصادي را به پاي اسلام و مسلماني نوشت. اميد که چراغ هدايت براي مخالفان روشن شود و آنها به خود اراده و شجاعت مطالعه منابع درست اسلامي بدهند تا دنيا و عقبايشان با خسارت همراه نباشد.
والسلام