کارشناسان امور تربيتي در مورد انتخاب دوست به دليل تاثيرگذاري هاي تعيين کننده اش روي افراد حساس هستند تا آنجا که حتي به کساني که دچار آسيب اخلاقي شده اند توصيه مي کنند که همنشين و دوستان جديدي با ويژگي هاي بهتر انتخاب کنند . درارتباطات خانوادگي نيز روي چنين مراقبت هايي تاکيد شده است . جوامع بزرگتر نيز از اين قاعده مستثني نيستند . به همين دليل است که شاهد شکل گيري اتحاديه هاي قاره اي و منطقه اي بين کشورها هستيم ، زيرا اشتراک منافع موجب مي شود که کشورهاي ضعيف در هر اتحاديه اي مورد حمايت کشورهاي قدرتمند قرار گيرند تا برآيند تعاملات چند سويه نفع همگان را در پي داشته باشد . کشورهايي که براي مدتي خواسته يا ناخواسته در انزوا قرار مي گيرند يا همسايگاني ناسازگار و آشفته حال دارند ، تدريجا با مشکلات مالي و فرهنگي و بن بست هاي سياسي مواجه مي شوند . اهميت تعيين نهادهاي بين المللي براي بررسي وضعيت کشورها و درجه بندي آنها در خصوص موضوعات گوناگون از جمله پولشويي ، بدهي خارجي ، توليد ناخالص ملي ، بهداشت ، محيط زيست ، باسوادي ، توليد علم ، رواج انواع هنرها ، جاذبه هاي گردشگري ، منابع زيرزميني ، محصولات کشاورزي ، موقعيت ژئوپوليتيک و شاخص هاي اقتصادي به اين دليل است که با انتشار روزآمد نتايج پژوهش هاي خود راهنماي خوبي براي اداره کنندگان ممالک گوناگون باشند و گردانندگان کشورها بدانند در راستاي منافع ملي خود بايد به دنبال تقويت مناسبات خود با چه کشورهايي باشند تا بتوانند در خصوص توسعه روابط خود و يا کاهش مناسباتشان تصميم گيري کنند .
وظيفه ي اصلي گردانندگان هر کشوري انتخاب راهبردي کم چالش براي ترسيم خطوط کلي سياست خارجي و تنظيم مناسبات منطقه اي و جهاني فراخور ظرفيت هاي اقتصادي و فرهنگي است . چنين راهبردي است که تعيين کننده ي درجه سازگاري يا ناسازگاري هر کشوري است . انتخاب شيوه هاي کم هزينه براي مديريت روابط خارجي ، ضمن اين که زمينه ساز جذب سرمايه هاي خارجي است ، پتانسيل هاي ديگر اعم از گردشگري ، تجارت و صادرات و واردات را آزاد مي کند . در نقطه مقابل ، اتخاذ سياست هايي که به انزواي تدريجي يک کشور مي انجامد برآيند تلاش دولتمردان را به نقطه ي صفر نزديک مي کند . همان گونه که يک مربي خوب همواره به دنبال برنامه ريزي براي بازي با تيم هاي قدرتمند با هدف کشف نقاط ضعف بازيکنان و چينش مناسب هر بازيکني در پستي مناسب است ، تعامل با کشورهاي قدرتمند نيز چنين خاصيتي دارد لذا بسنده کردن به ارتباط با کشورهاي ضعيف و دوري جستن از کشورهايي که شاخص هاي اقتصادي مطلوبي دارند نتيجه اي جز حرکت قهقرايي نخواهد داشت. ضرب المثلي است که مي گويند : اگر مي خواهيد به کسي کمک کنيد به او ماهي ندهيد بلکه ماهيگيري را به او ياد دهيد . از اين جهت کمک به استقلال سياسي کشورهاي تحت ستم و جنبش هاي منطقه اي نيز بايد تابع چنين سياستي باشد .از آنجايي که ورود بدون محدوديت به عرصه رقابت هاي اقتصادي مستلزم رعايت استانداردها ، نظم مالي ، رشد مثبت اقتصادي ، قانونمندي ، برندسازي و تعاملات علمي و فرهنگي است، ارتباط فراگير با جهان ما را براي دستيابي به چنين اهدافي کمک مي کند و موجب درمان اقتصاد بيمار ما مي شود. انگشت شمار بودن کشورهايي که در غياب رقباي خود با يک کشور حاضر به تعاملات اقتصادي مي شوند ، محدوديت گزينه ها براي انتخاب بهتر را به دنبال دارد به همين دليل کشورهايي که خود را در تنگناهاي اقتصادي قرار داده اند و سياستي در پيش گرفته اند که با تعداد محدودي از کشورها تبادل کالا داشته باشند ، مجبور هستند کالاي بي کيفيت وارد کنند و محصولات خود را نيز با قيمتي پايين تر به فروش برسانند .
همانگونه که يک فرد به دنبال منزوي شدن دچار افسردگي و انواع بيماري ها مي شود ، کشورهاي منزوي شده نيز به انواع بيماري هاي اقتصادي و آسيب هاي اجتماعي مبتلا مي شوند و متاسفانه زماني متوجه مي شوند که ديگر دير شده و براي جبران آن ناگزيرند از جيب مردم براي اداره کشور هزينه کنند .
در دنياي سياست ، گرگ ها هميشه به دنبال عضو جدا شده از گله هستند تا با تعقيب و دوانيدن او خسته اش کنند و همين که نقش بر زمين شد هر کدام پاره اي از وجودش را به دندان بگيرند . دشمني ها و دوستي هايي که براي يک کشور صرفه ي اقتصادي نداشته باشد از نگاه عملگرايانه راه به جايي نخواهد برد ؛ در پيوند با همين مسئله دستيابي به استقلال واقعي براي کشورهاي توسعه نيافته در گرو طراحي پروسه هاي چند ده ساله است زيرا ادعاي استقلال براي کشوري که بنيان هاي اقتصادي ضعيفي دارد مانند اين است که ما تصوير شير نقاشي شده بر روي پارچه را شير واقعي تصور کنيم ! . از منظر اقتصاد سياسي بايد با تعريفي متفاوت از دوستي و دشمني به ميدان رقابت هاي اقتصادي پا گذاشت ، همان کاري که ژاپن پس از جنگ دوم جهاني انجام داد و پس از گذشت نيم قرن توانست بازار رقباي سياسي خود را با کار و تلاش و اتخاذ سياست نفوذ تدريجي تسخير کند.
آنچه موجب مي شود ما پيش از ايجاد بحران به اشکالات موجود در سيستم بانکي و اقتصادي خود پي ببريم ارتباط فراگير با کشورهايي است که نظم مالي دارند . اين که کشور درمانده اي مانند عراق با شاخص هاي فرهنگي شبيه خودمان خريدار خودرو توليدي ما باشد ، موجب برند سازي و ارتقاء کيفيت صنعت خودرو نمي شود زيرا امروزه استاندارد سازي شاخص هاي اقتصادي در سايه ي ارتباطات فراگير که در گرو پذيرش معيارهاي علمي است ميسر خواهد شد . تعداد اندک رايزن هاي اقتصادي ما در سفارت خانه ها نشان مي دهد که ما در اين زمينه حرفي براي گفتن نداريم . از يک سو تحريم ها را کاغذ پاره توصيف مي کنيم و از سوي ديگر در مسير دور زدن تحريم ها به دام امثال بابک زنجاني مي افتيم . زماني هم که در چاله افتاديم به روي خود نياورديم و همچنان دست به کمر زديم و وانمود کرديم که همه چيز خوب است .همان گونه که در سياست خارجي نبايد از ارتباط فراگير با جهانيان بترسيم در داخل نيز بايد همه ي مردم را پاي کار بياوريم و با به رسميت شناختن رقبا و منتقدان براي عمق بخشي به ايدئولوژي ، فرهنگ ، سياست و اقتصاد ، موجبات رشد و شکوفايي کشور را فراهم کنيم و تنها به قاضي نرويم .